Podział nieruchomości zabytkowej

Zgodnie z art. 19 ust. 3 ustawy o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami, w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, ustala się, w zależności od potrzeb, strefy ochrony konserwatorskiej obejmujące obszary, na których obowiązują określone ustaleniami planu ograniczenia, zakazy i nakazy, mające na celu ochronę znajdujących się na tym obszarze zabytków. Tym samym wydaje się, że jeżeli dana nieruchomość jest położona w takiej strefie, to decyzja o jej podziale, zgodnie z art. 96 ust. 1a ustawy o gospodarce nieruchomościami, powinna być poprzedzona uzyskaniem pozwolenia wojewódzkiego konserwatora zabytków na podział tej nieruchomości. Za takim wnioskiem przemawia przede wszystkim wykładnia funkcjonalna przepisów zakładająca minimalizowanie zagrożeń dla zabytków.

Powstaje zatem pytanie, jakie będą konsekwencję nieuzyskania takiego pozwolenia. Odpowiadając na to pytanie należy zauważyć, iż było ono już poddane pod rozwagę sądu administracyjnego. Można wskazać, iż zdaniem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie wyrażonym w wyroku z dnia 14 sierpnia 2008 r. (I SA/Wa 738/2008) wydanie decyzji o podziale nieruchomości niepoprzedzone uzyskaniem pozwolenia jest równoznaczne z wydaniem decyzji o podziale z naruszeniem prawa (w szczególności art. 96 ust. 1a ustawy o gospodarce nieruchomościami oraz 106 § 1 k.p.a.) i może prowadzić do jej uchylenia przez sąd administracyjny.