Poświadczenie nieprawdy w procesie cywilnym

Odpowiedź prawnika: Poświadczenie nieprawdy w procesie cywilnym

Zachowanie określone w pytaniu może - pod pewnymi warunkami - stanowić przestępstwo określone w art. 233 kodeksu karnego. Aby tak się jednak stało, muszą zostać spełnione przesłanki określone w tym przepisie. Stanowi on, że kto, składając zeznanie mające służyć za dowód w postępowaniu sądowym lub w innym postępowaniu prowadzonym na podstawie ustawy, zeznaje nieprawdę lub zataja prawdę, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3. Warunkiem odpowiedzialności jest, aby przyjmujący zeznanie, działając w zakresie swoich uprawnień, uprzedził zeznającego o odpowiedzialności karnej za fałszywe zeznanie lub odebrał od niego przyrzeczenie. Nie podlega zaś karze, kto, nie wiedząc o prawie odmowy zeznania lub odpowiedzi na pytania, składa fałszywe zeznanie z obawy przed odpowiedzialnością karną grożącą jemu samemu lub jego najbliższym. Jeżeli zostały spełnione powyższe warunki określające odpowiedzialność karną za zeznanie nieprawdy lub zatajenie prawdy, należy zawiadomić właściwy organ ścigania o podejrzeniu popełnienia przestępstwa, wskazując osobę dokonującą stosownego naruszenia porządku prawnego oraz powołując okoliczności tego naruszenia. Adresatem takiego zawiadomienia nie będzie sąd cywilny i nie będzie należeć doń wszczęcie postępowania karnego. Wszelkie wymagane prawem czynności zostaną podjęte przez organ ścigania (będzie nim Policja albo prokuratura).