Powództwo o zapłatę wynagrodzenia

Odpowiedź prawnika: Powództwo o zapłatę wynagrodzenia

Termin wypłaty wynagrodzenia za pracę określa art. 85 kodeksu pracy. Wypłaty wynagrodzenia za pracę dokonuje się co najmniej raz w miesiącu, w stałym i ustalonym z góry terminie. Jest ono wypłacane z dołu, niezwłocznie po ustaleniu jego pełnej wysokości, nie później jednak niż w ciągu pierwszych 10 dni następnego miesiąca kalendarzowego. Jeżeli ustalony dzień wypłaty wynagrodzenia za pracę jest dniem wolnym od pracy, wynagrodzenie wypłaca się w dniu poprzedzającym. Pracodawca jest obowiązany wypłacać wynagrodzenie w miejscu, terminie i czasie określonych w regulaminie pracy lub w innych przepisach prawa pracy (art. 96 § 1 Kp).

Z powyższego wynika, że Pani roszczenie o zapłatę wynagrodzenia za pracę w miesiącu grudniu stanie się wymagalne z dniem 11 stycznia 2008 r. Warto przy tym zauważyć, że będzie to wynagrodzenie nie tyle za okres wypowiedzenia rozpoczynający się od 22 grudnia 2007 r., ile za cały miesiąc grudzień, jeżeli pozostawała Pani wówczas w stosunku pracy. Wynagrodzenie za pracę za miesiąc styczeń 2008 r. stanie się wymagalne i możliwe do dochodzenia na drodze sądowej z dniem 11 lutego 2008 r.

Prawną podstawę dochodzenia roszczenia o zapłatę zaległego wynagrodzenia stanowi art. 85 § 1 i 2, art. 96 § 1 oraz 94 pkt 5 kp (zgodnie z którym do podstawowych obowiązków pracodawcy należy terminowe i prawidłowe wypłacanie wynagrodzenia pracownikowi). W związku z powyższym, jeżeli pracodawca nie spełnia swoich podstawowych obowiązków związanych ze stosunkiem pracy, pracownik ma prawo dochodzić swoich praw na drodze postępowania sądowego. Należy jednak pamiętać, że roszczenia ze stosunku pracy ulegają przedawnieniu z upływem 3 lat od dnia, w którym roszczenie stało się wymagalne.

Niewypłacenie pracownikowi wynagrodzenia stanowi również wykroczenie z art. 282 § 1 pkt 1 kodeksu pracy. Zgodnie w tym przepisem, kto, wbrew obowiązkowi nie wypłaca w ustalonym terminie wynagrodzenia za pracę lub innego świadczenia przysługującego pracownikowi albo uprawnionemu do tego świadczenia członkowi rodziny pracownika, wysokość tego wynagrodzenia lub świadczenia bezpodstawnie obniża albo dokonuje bezpodstawnych potrąceń, podlega karze grzywny od 1 000 zł do 30 000 zł.

Jak więc wynika z powyższego, pracownik może dochodzić od pracodawcy na drodze sądowej zapłaty zaległego wynagrodzenia za pracę.

Jeżeli wysokość zaległego wynagrodzenia za pracę nie przekracza 10.000 zł, pracownik winien złożyć pozew na urzędowym formularzu (dostępnym w biurach podawczych sądów oraz na stronach internetowych Ministerstwa Sprawiedliwości oraz na stronie serwisu e-prawnik.pl Pozew w postępowaniu cywilnym - formularz "P"). W sytuacji, gdy pracownik dochodzi kwoty wyższej, niż podana, nie ma potrzeby wypełniania formularza. W treści pozwu pracownik może wnioskować o wydanie przez sąd nakazu zapłaty w postępowaniu upominawczym. Przepisy kodeksu postępowania cywilnego nie zobowiązują jednak pracownika do załączenia do pozwu pisemnego wezwania pracodawcy do zapłaty zaległych należności na rzecz pracownika (jest tak np. w postępowaniu w sprawach gospodarczych), stąd pracownik nie ma takiego obowiązku. Do pozwu należy dołączyć jednak umowę o pracę i inne posiadane przez pracownika dokumenty stanowiące dowód braku zapłaty wynagrodzenia pracownikowi.

Zgodnie z art. 35 ust. 1 ustawy o kosztach w sprawach cywilnych, w sprawach z zakresu prawa pracy pobiera się opłatę podstawową w kwocie 30 złotych wyłącznie od apelacji, zażalenia, skargi kasacyjnej i skargi o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia. Jednakże w sprawach, w których wartość przedmiotu sporu przewyższa kwotę 50 000 złotych, pobiera się od wszystkich podlegających opłacie pism procesowych opłatę stosunkową. Jak więc wynika z przedmiotowego przepisu, w przedstawionym stanie faktycznym, jeżeli wartość przedmiotu sporu nie przekroczy kwoty 50.000 zł wówczas powód (pracownik) będzie zwolniony z obowiązku uiszczenia opłaty sądowej. Jeśli jednak, będzie dochodzona kwota wyższa, wówczas powód będzie zobowiązany do uiszczenia opłaty sądowej w wysokości 5 % wartości przedmiotu sporu.