Status oskarżonego w sprawie karnej

Odpowiedź prawnika: Status oskarżonego w sprawie karnej

Art. 190 Kodeksu karnego stanowi, iż kto grozi innej osobie popełnieniem przestępstwa na jej szkodę lub szkodę osoby najbliższej, jeżeli groźba wzbudza w zagrożonym uzasadnioną obawę, że będzie spełniona, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2. Ściganie następuje na wniosek pokrzywdzonego. W pytaniu posługuje się Pani pojęciem oskarżona, co sugerowałoby, że zostały już Pani postawione zarzuty na piśmie (przedstawiono akt oskarżenia). Z opisu wynika także, że wszczęte zostało postępowanie, toczy się mianowicie dochodzenie. Skoro toczy się dochodzenie, to oznacza to, że nie ma Pani jeszcze statusu oskarżonej, co najwyżej podejrzanej. Oznacza to także, że nie wszczęto jeszcze postępowania przed sądem. Skoro został przeprowadzony wywiad środowiskowy, to oznacza to, że na razie zbierane są ewentualne dowody w sprawie (czy też przeciwko Pani). Po tym jak zostanie Pani przedstawiony akt oskarżenia (jeżeli w ogóle zostanie przedstawiony), rozpocznie się postępowanie przed sądem. Podczas tego postępowania, zgodnie z zasadą prawa do obrony, będzie Pani mogła przytaczać wszelkie okoliczności mające na celu obalenie stawianych Pani zarzutów. Między innymi będzie Pani mogła - zgodnie z art. 167 kodeksu postępowania karnego - wnioskować o przeprowadzenie dowodu. Wnioskować będzie Pani mogła na przykład o przesłuchanie świadków, czy też nawet o powołanie biegłego w celu stwierdzenia poczytalności osoby skarżącej. Nie ma przeszkód, aby wnioskować, aby sąd dopuścił także dowód z bilingu. Nie oznacza to jednak, że dowody te zostaną na pewno dopuszczone. Ostatecznie to do sądu należeć będzie decyzja, czy takie środki dowodowe, o jakie Pani wnioskuje są w ogóle potrzebne w prowadzoneym postępowaniu. Sąd oceni, czy miałyby one jakiekolwiek znaczenie dla sprawy. W razie ich dopuszczenia sąd oceni, czy wystarczająco potwierdzają fakty, na okoliczność których zostały przytoczone. W polskim postępowaniu karnym zazwyczaj nie dopuszcza się dowodu z badania na wariografie. W doktrynie nie przyznaje się mu znaczenia dowodowego ze względu na niski procent pewności prawidłowości jego wyników.