Pytanie klienta:
Odpowiedź prawnika:
Ustawa o emeryturach pomostowych w kluczowym dla rozpatrywanej sprawy punkcie używa dość niefortunnego sformułowania, sugerującego, że rozwiązanie stosunku pracy powinno nastąpić z inicjatywy pracodawcy. Literalne rozumienie tego fragmentu przepisu należy więc uznać za błędne z racji zbyt dalekiej ingerencji w zasadę dobrowolnej decyzji o podjęciu zatrudnienia i sprzeczności z art. 65 Konstytucji RP. W związku z powyższym złożenie przez osobę zainteresowaną nabyciem prawa do emerytury pomostowej oświadczenia o wypowiedzeniu umowy o pracę z dniem nadejścia terminu wypowiedzenia spowoduje ziszczenie przesłanki art. 4 pkt 7 wzmiankowanego aktu prawnego. Były pracownik będzie od tej chwili uprawniony do złożenia stosownego wniosku do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych.
Rozwiązanie stosunku pracy w roli warunku nabycia prawa uniemożliwia ustalenie prawa, dopóki nie nastąpi rozwiązanie stosunku pracy (spełnienie się wszystkich warunków). Uznanie przez ustawę o emeryturach pomostowych rozwiązania stosunku pracy za warunek nabycia prawa oznacza, że złożenie wszystkich dokumentów bez zaświadczenia o rozwiązaniu stosunku pracy spowoduje, iż organ rentowy wyznaczy termin na uzupełnienie środków dowodowych, a po upływie terminu wyda decyzję odmowną. Taka sytuacja może powstrzymywać pracownika przed rozwiązaniem stosunku pracy w sytuacji niepewności co do spełniania warunku stażu i satysfakcjonującej wysokości świadczenia. Powrót do pracy mógłby nie być możliwy.
Zakładając, że pozostałe przesłanki z art. 4 ustawy o emeryturach pomostowych zostały spełnione, należy uznać prawo pracownika do ubiegania się o świadczenie na tej podstawie. Uprawnienie do rozwiązania stosunku pracy nie jest uzależnione od zgody pracodawcy i wszelkie twierdzenia negujące tą tezę należy uznać za pozbawione oparcia w prawie.