Uzgodnienie decyzji o warunkach zabudowy - PKP

Jak wskazuje przepis art. 53 ust. 4 pkt 9 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, decyzje w sprawach ustalenia lokalizacji inwestycji celu publicznego wydaje się w porozumieniu z właściwym zarządcą drogi - w odniesieniu do obszarów przyległych do pasa drogowego. Za zarządcę drogi należy uznać, zgodnie z ustawą 21 marca 1985 roku o drogach publicznych, w zależności od rodzaju drogi:

• Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad w przypadku dróg krajowych,  

• zarząd województwa w przypadku dróg wojewódzkich, 

• zarząd powiatu w przypadku dróg powiatowych, 

• wójta (burmistrz, prezydent miasta) w przypadku dróg gminnych

Pojęcie pasa drogowego zostało z kolei określone w ustawie z dnia 21 marca 1985 roku o drogach publicznych. Zgodnie z art. 4 ustawy, pasem drogowym jest wydzielony liniami granicznymi grunt wraz z przestrzenią nad i pod jego powierzchnią, w którym są zlokalizowane droga oraz obiekty budowlane i urządzenia techniczne związane z prowadzeniem, zabezpieczeniem i obsługą ruchu, a także urządzenia związane z potrzebami zarządzania drogą. Jak więc wynika z powyższego, przepis art. 53 ust. 4 pkt 9 nie odnosi się do zarządcy kolejowego.  W tym miejscu można jednak powołać przepisy ustawy z dnia 28 marca 2003 roku o transporcie kolejowym. Zgodnie z przepisem art. 53 niniejszej ustawy:

 

Art. 53. 1. Usytuowanie budowli, budynków, drzew i krzewów oraz wykonywanie robót ziemnych w sąsiedztwie linii kolejowych, bocznic kolejowych i przejazdów kolejowych może mieć miejsce w odległości niezakłócającej ich eksploatacji, działania urządzeń związanych z prowadzeniem ruchu kolejowego, a także niepowodującej zagrożenia bezpieczeństwa ruchu kolejowego.
2.  Budowle i budynki mogą być usytuowane w odległości nie mniejszej niż 10 m od granicy obszaru kolejowego, z tym że odległość ta od osi skrajnego toru nie może być mniejsza niż 20 m, z zastrzeżeniem ust. 4.
3.  Odległości, o których mowa w ust. 2, dla budynków mieszkalnych, szpitali, domów opieki społecznej, obiektów rekreacyjno-sportowych, budynków związanych z wielogodzinnym pobytem dzieci i młodzieży powinny być zwiększone, w zależności od przeznaczenia budynku, w celu zachowania norm dopuszczalnego hałasu w środowisku, określonych w odrębnych przepisach.
4.  Przepisu ust. 2 nie stosuje się do budynków i budowli przeznaczonych do prowadzenia ruchu kolejowego i utrzymania linii kolejowej oraz do obsługi przewozu osób i rzeczy.

Wszelkie budowle wykonywane w sąsiedztwie linii kolejowych winny być zgodne ze wskazanymi wymogami.