Wniosek o udzielenie informacji publicznej

Odpowiedź prawnika: Wniosek o udzielenie informacji publicznej

Podstawą udostępniania informacji publicznej na wniosek art. 10 ustawy o dostępie do informacji publicznej. Przepisy omawianej ustawy wprowadzają minimum formalizmu w zakresie procedury wnioskowej. Złożenie wniosku o udostępnienie informacji publicznej nie zostało bowiem obwarowane żadną szczególną formą lub wymogami formalnymi. W zasadzie jest ono wszczynane na wniosek pisemny, jeżeli jednak informacja może być udzielona ustnie niezwłocznie, wystarczy wniosek ustny. Wprawdzie postępowanie w sprawie udzielenia informacji może być wszczęte przez każdego, lecz wnioskujący o udzielenie informacji nie może być anonimowy, pismo takie powinno więc zawierać wskazanie imienia, nazwiska wnoszącego (ewentualnie nazwy), adresu, treść jego żądania oraz podpis (podobnie M. Jaśkowska, Dostęp do informacji..., s. 60).

Stanowisko to stoi w pewnej sprzeczności z orzeczeniem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z 23 września 2009 r., sygn. II SAB/Wa 57/09. Sąd stwierdził w nim, że „(...)Należy bowiem zauważyć, że przepisy ustawy o dostępie do informacji publicznej nie nakazują zachowania szczególnej formy wniosku. Brak jest w niej również nakazu, aby wnioskodawca musiał podawać swoje dane osobowe, albowiem może informację uzyskać ustnie lub też wnioskować o przesłanie jej na poste restante czy na adres skrytki pocztowej. Może też uczynić to drogą elektroniczną, podając adres swojej poczty e-mailowej. Oznacza to, że podmiotom obowiązanym do udostępnienia informacji publicznej powołana ustawa nie nadała uprawnień do żądania tych danych.(...)”.

Wydaje się jednak, że bardziej racjonalne jest pierwsze stanowisko. Niepodanie danych osobowych i adresowych w zasadzie uniemożliwia organowi wydanie decyzji w przypadku odmowy udostępnienia informacji oraz umorzenia postępowania o udostępnienie informacji w przypadku, gdy informacja publiczna nie może być udostępniona w sposób lub w formie określonych we wniosku. Do wydania decyzji w tych przypadkach organ obligują przepisy ustawy (art. 16), nie znając danych jej adresata będzie to niewykonalne. W związku z tym usprawiedliwionym jest zamieszczenie oświadczenia o wyrażeniu zgody na przetwarzanie danych osobowych we wniosku o udostępnienie informacji publicznych. Przetwarzaniem danych osobowych jest podejmowanie jakichkolwiek operacji wykonywanych na danych osobowych, takie jak ich zbieranie, utrwalanie, przechowywanie, opracowywanie, zmienianie, udostępnianie i usuwanie, a zwłaszcza tych, które wykonuje się w systemach informatycznych (art. 7 pkt. 2 ustawy o ochronie danych osobowych). Zgoda na przetwarzanie danych osobowych nie może być dorozumiana oświadczenia woli innej treści lub domniemana (wynika to wyraźnie z art. 7 pkt. 5 ustawy o ochronie danych osobowych). Dlatego też organ wymaga wyrażenia zgody na przetwarzanie danych osobowych i jest to żądanie w pełni zgodne z prawem. Tym bardziej, że przetwarzanie danych jest dopuszczalne m.in. wtedy, gdy jest to niezbędne dla zrealizowania uprawnienia lub spełnienia obowiązku wynikającego z przepisu prawa. Niewyrażenie przez Pana zgody na przetwarzanie danych osobowych uniemożliwia zrealizowanie złożonego wniosku. Organ nie może wykonać swojego obowiązku o charakterze publicznoprawnym w stosunku do Pana bez narażania się na odpowiedzialność za przetwarzanie danych, które to przetwarzanie jest niedopuszczalne z uwagi na brak Pana zgody. W naszej ocenie nieuzasadniona więc byłaby skarga na bezczynność organu, tym bardziej, że nieudostępnienie informacji nie jest przez niego zawinione. Warto także pamiętać, że Pan jako osoba, której dane dotyczą może wystąpić do organu samorządu o uzyskanie informacji o celu, zakresie i sposobie przetwarzania danych zawartych w zbiorze prowadzonym przez ten organ. Jest Pan także uprawniony do żądania uzupełnienia, uaktualnienia, sprostowania danych osobowych, czasowego lub stałego wstrzymania ich przetwarzania lub ich usunięcia, jeżeli są one niekompletne, nieaktualne, nieprawdziwe lub zostały zebrane z naruszeniem ustawy albo są już zbędne do realizacji celu, dla którego zostały zebrane.