Wydziedziczenie - forma

Spadkodawca nie musi przy pozbawieniu spadkobiercy zachowku (wydziedziczeniu) użyć słów ustawowych (verba legis), wystarczy, że wola wydziedziczenia wyraźnie wynika z treści testamentu, a powody wydziedziczenia pokrywają się z przyczynami, o których mowa w art. 1008 kc (por. Wyrok Sądu Najwyższego - Izba Cywilna z dnia 23 czerwca 1998 r.; III CKN 561/97; LexPolonica nr 2111053). Wskazać również należy, iż zgodnie z art. 1009 k.c. przyczyna wydziedziczenia uprawnionego do zachowku powinna wynikać z treści testamentu. Niespełnienie wymagań zawartych w art. 1008 i 1009 prowadzi do nieważności wydziedziczenia. Pozostaje to jednak bez wpływu na ważność pozostałych rozrządzeń testamentowych. Nieważność wydziedziczenia powoduje, że osoba wydziedziczona bez przyczyny zostaje wyłączona od dziedziczenia ustawowego, ale może domagać się należnego jej zachowku (por. orzeczenie Sądu Najwyższego z dnia 9 lutego 1961 r., I CR 365/60, OSPiKA 1962, nr 3, poz. 74; z glosą J. Gwiazdomorskiego, OSPiKA 1963, nr 6, poz. 136).