Wyjechanie za granicę przez pracownika w trakcie zwolnienia lekarskiego

Odpowiedź prawnika: Wyjechanie za granicę przez pracownika w trakcie zwolnienia lekarskiego

Zgodnie z wyrokiem Sądu Najwyższego z dnia 17 września 1984 r. sygn.  akt I PRN 122/84 „nawet jednorazowy przypadek dokonania nadużyć w zakresie korzystania ze świadczeń z ubezpieczenia społecznego stanowi ciężkie naruszenie podstawowych obowiązków pracowniczych uzasadniające podjęcie decyzji  o rozwiązaniu umowy o pracę bez wypowiedzenia z winy pracownika”.
Mógłby Pan rozwiązać umowę o prace bez wypowiedzenia z winy pracownika, powołując się na wykorzystanie zwolnienia lekarskiego niezgodnie z jego przeznaczeniem. Wystarczy, aby wykazał Pan, że pracownik korzysta ze zwolnienia lekarskiego niezgodnie z przeznaczeniem. Wszystko zależy od tego, co jest przyczyną zwolnienia lekarskiego i jakie są zalecenia lekarskie w stosunku do pracownika. Jeżeli więc lekarz nie zaleca wychodzenia z domu, a Pan wykazałby, że pracownik w czasie pozostawania na zwolnieniu lekarskim wyjechał za granicę  np. powołując na tę okoliczność dowód ze świadków, mogłaby to być wystarczająca podstawa dla rozwiązania umowy o racę bez wypowiedzenia z winy pracownika. Zgodnie z wyrokiem Sądu Najwyższego z dnia 21 października 1999 r., sygn.  akt I PKN 308/99 "wykorzystywanie zwolnienia lekarskiego niezgodnie z jego przeznaczeniem może być naruszeniem podstawowych obowiązków pracowniczych  i stanowić uzasadnioną przyczynę rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia na podstawie art. 52 § 1 pkt 1 k.p. tylko wtedy, gdy pracownikowi można przypisać winę, co najmniej w postaci rażącego niedbalstwa". Zgodnie z wyrokiem Sądu Najwyższego z dnia 1 lipca 1999 r., sygn. akt I PKN 136/99 „pracownik, który  w czasie zwolnienia lekarskiego podejmuje czynności sprzeczne z jego celem, jakim jest odzyskanie zdolności do pracy, a zwłaszcza czynności prowadzące do przedłużenia nieobecności w pracy, godzi w dobro pracodawcy i działa sprzecznie ze swoimi obowiązkami (lojalność wobec pracodawcy; obowiązek świadczenia pracy  i usprawiedliwienia nieobecności). W konkretnych przypadkach takie zachowanie pracownika może być uznane za ciężkie naruszenie podstawowych obowiązków pracowniczych". Zgodnie z wyrokiem Sądu Najwyższego z dnia 26 września 2001 r. sygn. akt I PKN 638/00 „pracownik, który w czasie zwolnienia lekarskiego podejmuje czynności sprzeczne z celem tego zwolnienia, jakim jest odzyskanie zdolności do pracy, a zwłaszcza czynności prowadzące do przedłużenia nieobecności w pracy, godzi w dobro pracodawcy i działa sprzecznie ze swoimi obowiązkami, takimi jak lojalność wobec pracodawcy, obowiązek świadczenia pracy i usprawiedliwiania nieobecności”.