Zrzeczenie się roszczeń odszkodowawczych

Odpowiedź prawnika: Zrzeczenie się roszczeń odszkodowawczych

Zgodnie z art. 471 kodeksu cywilnego, osoba wykonująca usługę (dłużnik) obowiązana jest do naprawienia szkody wynikłej z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania, chyba że niewykonanie lub nienależyte wykonanie jest następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Natomiast zgodnie z art. 415 kc, kto z winy swej wyrządził drugiemu szkodę, obowiązany jest do jej naprawienia. Zgodnie z art. 355 kc, Dłużnik obowiązany jest do staranności ogólnie wymaganej w stosunkach danego rodzaju (należyta staranność). Należytą staranność dłużnika w zakresie prowadzonej przez niego działalności gospodarczej określa się przy uwzględnieniu zawodowego charakteru tej działalności.

W opisywanej sytuacji wykonujący usługę może ponosić więc odpowiedzialność z dwóch podstaw – z nienależytego wykonania zobowiązania oraz z czynu niedozwolonego, przy czym jeżeli nienależyte wykonanie zobowiązania stanowi jednocześnie czyn niedozwolony (tak będzie przede wszystkim w razie szkody na osobie, gdyż jej wyrządzenie stanowi zawsze czyn niedozwolony) to mamy do czynienia ze zbiegiem tych dwóch roszczeń.

W przypadku szkody na osobie wyrządzonej czynem niedozwolonym, osoba, która poniosła krzywdę może żądać, między innymi odszkodowania.

Co do zasady, Kodeks cywilny dopuszcza ograniczenie odpowiedzialności. W stosunku do odpowiedzialności odszkodowawczej możliwe jest zgodnie z art. 473 kc zastrzeżenie, że wykonujący usługę nie będzie ponosił odpowiedzialności za szkodę, z wyjątkiem odpowiedzialności za szkodę wyrządzoną umyślnie (przy czym pamiętać należy, że i to ograniczenie będzie oceniane z punktu widzenia celu stosunku zobowiązaniowego, oraz zasad współżycia społecznego). Można również ograniczyć skutki zbiegu dwóch reżimów odpowiedzialności, gdyż zgodnie z art. 443 kc, okoliczność, że działanie lub zaniechanie, z którego szkoda wynikła, stanowiło niewykonanie lub nienależyte wykonanie istniejącego uprzednio zobowiązania, nie wyłącza roszczenia o naprawienie szkody z tytułu czynu niedozwolonego, chyba że z treści istniejącego uprzednio zobowiązania wynika co innego

Jednakże, szczególny reżim dotyczy konsumenta (za konsumenta uważa się osobę fizyczną dokonującą czynności prawnej niezwiązanej bezpośrednio z jej działalnością gospodarczą lub zawodową).

Zgodnie z kodeksem cywilnym, postanowienia umowy zawieranej z konsumentem nie uzgodnione indywidualnie nie wiążą go, jeżeli kształtują jego prawa i obowiązki w sposób sprzeczny z dobrymi obyczajami, rażąco naruszając jego interesy (niedozwolone postanowienia umowne). Nie dotyczy to postanowień określających główne świadczenia stron, w tym cenę lub wynagrodzenie, jeżeli zostały sformułowane w sposób jednoznaczny. Jeżeli postanowienie umowy nie wiąże konsumenta, strony są związane umową w pozostałym zakresie. Niedozwolonymi postanowieniami umownymi są te, które w szczególności wyłączają lub ograniczają odpowiedzialność względem konsumenta za szkody na osobie, a także takie, które wyłączają lub istotnie ograniczają odpowiedzialność względem konsumenta za niewykonanie lub nienależyte wykonanie zobowiązania.

W celu ograniczenia odpowiedzialności za sytuacje związane z rozbieżnością oczekiwań związanych z nową fryzurą, czy też z faktu, że np. klientka naciska na wykonanie danej fryzury, pomimo że nie można jej na jej włosach wykonać,  przed przystąpieniem do wykonywania usługi, klientka może podpisać pismo, w którym oświadczy (w zależności od okoliczności, które mogą być różne),  że np. została uprzedzona o tym, że dana fryzura może nie wyjść tak jak na zdjęciu, ze względu na to, że (... wskazać przyczynę....).

Powyższe rozważania dotyczą sytuacji "na przyszłość", natomiast, gdy klientka poniosła już szkodę, możliwe jest , jak najbardziej,  zrzeczenie się roszczeń odszkodowawczych. W tym celu powinno zostać napisane pismo, w którym klientka oświadczy, że zrzeka się wszystkich roszczeń  wynikających z ...(wskazanie usługi).