Odpowiedź prawnika: Nieoprocentowana pożyczka dla pracownika
Oczywiście firma może udzielić nieoprocentowanej pożyczki („kredytu”) swojemu pracownikowi. Należy jednak prawidłowo opodatkować świadczenia wynikające z takiej umowy pożyczki.
Organy podatkowe uznają, że podatnik, który otrzymał od innego podmiotu nieoprocentowaną pożyczkę uzyskał z tego tytułu nieodpłatne świadczenie (przychód), o którym mowa w art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nie jest przy tym istotny fakt, że pożyczkobiorca jest pracownikiem pożyczkodawcy. Wartość nieodpłatnego świadczenia ustala się na podstawie cen rynkowych stosowanych w dacie otrzymania świadczenia - według wysokości odsetek od pożyczki należnych w przypadku zaciągnięcia kredytu w tej wysokości na warunkach ogólnie obowiązujących w gospodarce rynkowej. Zatem przychodem pracownika-pożyczkobiorcy są odsetki, które musiałby zapłacić, gdyby pożyczka była oprocentowana, a które zaoszczędził, gdyż pożyczka była nieoprocentowana.

Również sądy administracyjne w swym orzecznictwie stoją na stanowisku, iż otrzymanie pożyczki bez obowiązku uiszczenia odsetek jest świadczeniem nieodpłatnym w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 7 grudnia 2004 r., FSK 776/04).
Pożyczka natomiast co do zasady nie jest przychodem w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych
(nie jest trwałym przysporzeniem majątkowym po stronie pożyczkobiorcy, lecz należy ją zwrócić), zatem nie stanowi podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia pracownika (por. art. 18 ust. ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych).Pożyczka taka będzie podlegała również opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych w wysokości 2% (art. 7 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych). Przy umowie pożyczki podstawę opodatkowania stanowi kwota lub wartość pożyczki. Podatnicy (pożyczkodawca albo pożyczkobiorca) są obowiązani, bez wezwania organu podatkowego, złożyć deklarację w sprawie podatku od czynności cywilnoprawnych oraz obliczyć i wpłacić podatek w terminie 14 dni od dnia powstania obowiązku podatkowego (art. 10 ust. 1 tej ustawy).
