Transport chorego na leczenie
Pytanie:
"Jakie konkretnie akty prawne regulują kwestię transportu chorego z domu na dalsze leczenie szpitalne? Pacjent po przebytym udarze mózgu, o całkowitym niedowładzie jednej strony i zaniku mowy otrzymał przy wypisie z oddziału neurologicznego skierowanie na dalsze leczenie na oddziale rehabilitacyjnym. Po jakimś czasie udało się znaleźć miejsce na takowym oddziale (w innym mieście i innym województwie), jednak szpital nie zagwarantował transportu chorego z domu do szpitala. Poprzednio - z oddziału do domu szpital przywiózł chorego karetką (to samo miasto). NFZ twierdzi, że lekarz POZ winien wystawić skierowanie na transport sanitarny, zaś chory partycypuje w kosztach w zależności od stopnia niechodzenia, zaś kierownik przychodni mówi, iż oni musieliby w 100% pokryć koszt transportu takiego chorego z własnych środków. Bardzo proszę o odpowiedź, jak wygląda to z punktu widzenia obowiązującego prawa, jakie akty i paragrafy to regulują, jak również jakie są możliwości uzyskania zwrotu choćby części poniesionych kosztów na transport chorego do szpitala prywatnie opłaconą karetką?"
Odpowiedź prawnika: Transport chorego na leczenie
Kwestie te są uregulowane w artykule 41 ustawy o świadczeniach z opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych. Szerzej precyzuje to Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 10 maja 2003 r. w sprawie określenia wykazu grup jednostek chorobowych, stopni niesprawności oraz wysokości udziału własnego ubezpieczonego w kosztach przejazdu środkami transportu sanitarnego.
W zależności od wskazań medycznych ustalonych przy uwzględnieniu grup jednostek chorobowych oraz możliwość samodzielnego poruszania się i konieczność pomocy drugiej osoby przy korzystaniu ze środków transportu publicznego a także ogólnego stanu zdrowia, określa się dwa stopnie niesprawności:
-
niesprawność I stopnia - do której zalicza się osobę zdolną do samodzielnego poruszania się bez stałej pomocy innej osoby i zdolną do korzystania ze środków transportu publicznego;
-
niesprawność II stopnia - do której zalicza się osobę zdolną do samodzielnego poruszania się bez stałej pomocy innej osoby, ale wymagającą przy korzystaniu ze środków transportu publicznego pomocy innej osoby lub środka transportu publicznego dostosowanego do potrzeb osób niepełnosprawnych.
Stopień niesprawności ubezpieczonego określa lekarz ubezpieczenia zdrowotnego, dokonując wpisu w dokumentacji medycznej oraz dokumentacji prowadzonej na potrzeby powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego, oraz wydaje zlecenie na przewóz.