Doradca podatkowy nie może sporządzić skargi
Wyrokiem z dnia 15 lutego 2010 roku Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną. Strona złożyła następnie skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem wyroku oddalającego kasację. Skargę sporządził w imieniu strony skarżącej doradca podatkowy. NSA skargę tę odrzucił, stwierdzając, że
Doradca podatkowy nie jest osobą uprawnioną do sporządzenia skargi o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia.
NSA przypomniał, że skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia nie prowadzi do rozpoznania sprawy w kolejnej instancji. Skarga nie prowadzi do podważenia prawomocności orzeczenia, a jedynym skutkiem jej rozpoznania może być stwierdzenie niezgodności tego orzeczenia z prawem. Umożliwia to dochodzenie naprawienia szkody wyrządzonej stronie na podstawie art. 417[1] § 2 k.c.
W postępowaniu o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia zastosowanie ma także art. 175 § 1 p.p.s.a. (stosownie do art. 285l p.p.s.a.). Jeżeli zatem skarga nie odpowiada wymogom określonym w art. 285e § 1 p.p.s.a. (warunkom materialnym) lub gdy nie została sporządzona przez osobę wymienioną w art. 175 § 1 p.p.s.a., podlega odrzuceniu bez wzywania strony do jej poprawienia lub uzupełnienia (art. 285f § 3 i art. 285h § 1 p.p.s.a.). Takich braków nie można usunąć.
Powołany wyżej art. 175 § 1 p.p.s.a. stanowi, iż skarga kasacyjna powinna być sporządzona przez adwokata lub radcę prawnego, z zastrzeżeniem § 2 i § 3 przepisu. W § 3 pkt 1 dopuszczono możliwość sporządzenia skargi kasacyjnej przez doradcę podatkowego w sprawach obowiązków podatkowych i celnych oraz w sprawach egzekucji administracyjnej związanej z tymi obowiązkami. Sądy administracyjne przyjmowały, że doradca podatkowy może reprezentować stronę i sporządzić w jej imieniu skargę kasacyjną tylko wówczas, gdy sprawa w sposób pośredni bądź pośredni ma swe źródło w obowiązku podatkowym, zdefiniowanym w art. 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r., Nr 8, poz. 60 ze zm.).
W sprawach ze skargi o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia przepis art. 175 § 1 p.p.s.a. ma zastosowanie tylko odpowiednie (art. 285l p.p.s.a.). Stosowanie odpowiednie oznacza, że przepis może być stosowany wprost, bądź z modyfikacjami, bądź też w ogóle nie może być stosowany. NSA uznał, że jeśli chodzi o uprawnienia doradcy podatkowego do sporządzenia skargi o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia, to zachodzi ta ostatnia możliwość. Sprawa ze skargi nie stanowi bowiem dalszego ciągu postępowania, lecz jest sprawą zupełnie odrębną. Postępowanie w sprawie ze skargi nie ma zatem źródła w obowiązku podatkowym (rozumianym jako wynikająca z ustaw podatkowych nieskonkretyzowana powinność przymusowego świadczenia pieniężnego w związku z zaistnieniem zdarzenia określonego w tych ustawach – art. 4 Ordynacji podatkowej). Tym samym doradca podatkowy nie jest osobą uprawnioną do sporządzenia skargi o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia wydanego w sprawie podatkowej, nie jest to bowiem sprawa z zakresu obowiązku podatkowego.
Postanowienie NSA z dnia 6 kwietnia 2011 roku, sygn. akt II FNP 1/11
Zespół
e-prawnik.pl
Skomentuj artykuł - Twoje zdanie jest ważne
Czy uważasz, że artykuł zawiera wszystkie istotne informacje? Czy jest coś, co powinniśmy uzupełnić? A może masz własne doświadczenia związane z tematem artykułu?