Nieuwzględnienie zarzutu potrącenia nie zamyka drogi sądowej

9 stycznia 2006 r. Trybunał Konstytucyjny rozpoznał połączone skargi konstytucyjne Polskiej Telefonii Cyfrowej oraz Marka J. dotyczące pozbawienia prawa do sądu w sytuacji dokonania czynności potrącenia.

Trybunał Konstytucyjny orzekł, że art. 493 § 3 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego jest zgodny z art. 21 ust. 1, art. 31 ust. 3, art. 32 ust. 1, art. 45 ust. 1, art. 64 i art. 77 ust. 2 Konstytucji oraz nie jest niezgodny z art. 2 i art. 21 ust. 2 Konstytucji.

Trybunał Konstytucyjny stwierdził, że zaskarżony przepis należy uznać za zgodny z Konstytucją. Przyjęte rozwiązania prawne zwiększają efektywność postępowania sądowego. Zdaniem Trybunału to właśnie szybkość i sprawność postępowania mogą w decydującym stopniu wpływać na skuteczność ochrony gwarantowanych w Konstytucji praw i wolności. Nieuwzględnienie zarzutu potrącenia nie zamyka pozwanemu drogi dochodzenia własnej wierzytelności w innym procesie. Regulacja ta odpowiada także zasadzie zrównoważonej pozycji procesowej stron. Ustawodawca słusznie uznał, że skoro powód udokumentował swoje roszczenie w sposób określony przepisami, to pozwany, broniąc się zarzutem potrącenia musi również udowodnić swoje wzajemne wierzytelności w sposób przewidziany tymi sami przepisami. W przeciwnym razie doszłoby do jawnej dysproporcji w traktowaniu stron. Wymóg stawiany wobec pozwanego odpowiada wymogom, jakie musi spełnić powód ubiegający się o rozpoznanie sprawy w postępowaniu nakazowym. Podobnie jak w postępowaniu uproszczonym zakłada się zatem "równość broni" - wobec żądań powoda, któremu mogą być przeciwstawione przez pozwanego zarzuty tej samej rangi. Zdaniem Trybunału badana regulacja zachowuje więc postulaty sprawiedliwości proceduralnej, a także nie zamyka drogi sądowej.

Zespół
e-prawnik.pl