Niewypełniona karta grozi karą za brak opłaty za korzystanie z dróg krajowych

13.3.2008

Podczas kontroli na drodze krajowej samochodu ciężarowego z naczepą, kierowca okazał do kontroli miesięczną kartę opłaty drogowej, która była niewypełniona w polu "nr rejestracyjny" oraz "ważna od" i "ważna do". Okoliczność ta została opisana w protokole kontroli.

Na podstawie art. 92 ust. 1 ustawy z dnia 6 września 2001r., o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 125, poz. 1371 ze zm.), Wojewódzki Inspektor Transportu Drogowego nałożył decyzją na przewoźnika karę pieniężną w wysokości 3.000 zł za wykonywanie transportu drogowego lub przewozu na potrzeby własne bez uiszczenia opłaty za przejazd po drogach krajowych. Decyzję tę utrzymał w mocy Główny Inspektor Transportu Drogowego, a wojewódzki sąd administracyjny oddalił złożoną do niego skargę. Złożono skargę kasacyjną.

Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, iż karta opłaty niewypełniona lub wypełniona w sposób inny niż określony we rozporządzeniu, a także zawierająca poprawki, nie stanowi dokumentu potwierdzającego spełnienie obowiązku wniesienia opłaty za korzystanie z dróg krajowych.

NSA wskazał, iż zgodnie z art. 87 ust. 1 ustawy o transporcie drogowym, podczas przejazdu wykonywanego w ramach transportu drogowego kierowca pojazdu samochodowego, z zastrzeżeniem ust. 4, jest obowiązany mieć przy sobie i okazywać, na żądanie uprawnionego organu kontroli, wypis z licencji, dowód uiszczenia należnej opłaty za korzystanie z dróg krajowych, zapisy urządzenia rejestrującego samoczynnie prędkość jazdy, czas jazdy i czas postoju, obowiązkowe przerwy i czas odpoczynku. Brak dowodu uiszczenia należnej opłaty za korzystanie z dróg krajowych w momencie dokonywania kontroli stanowi zatem naruszenie przytoczonego przepisu.

Kwestię uiszczania opłat za przejazd po drogach krajowych szczegółowo reguluje rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 14 grudnia 2001r. w sprawie uiszczania przez przedsiębiorców opłat za przejazd po drogach krajowych (Dz. U. Nr 150, poz. 1684 ze zm.) wydane na podstawie delegacji zawartej w art. 42 ust 7 powołanej ustawy o transporcie drogowym.

W § 5 ust. 6 zastrzeżono, że karta opłaty niewypełniona lub wypełniona w sposób inny niż określony w ust. 1 i ust. 3-5, a także zawierająca poprawki, nie stanowi dokumentu potwierdzającego wniesienie opłaty. Z tej przyczyny, zgodnie z przyjętymi wzorami kart opłaty, termin ważności karty należy wpisać tak, aby wszystkie oznaczone pola były wypełnione.

Sposób sformułowania tego przepisu nie pozwala na gradację ważności wymienianych w nim elementów, jego treść wskazuje na konieczność umieszczenia wszystkich żądanych informacji, gdyż dopiero tak wypełniona karta opłaty może być uznana za dokument spełniający przesłanki z § 5 ust. 6 w związku z § 5 ust. 3 powołanego rozporządzenia, a więc dokument potwierdzający wniesienie stosownej opłaty.

Powodów takiego zredagowania omawianych przepisów NSA upatruje w potrzebie przypisania karty opłaty do wskazanego pojazdu, przy użyciu którego, w ustalonym terminie, będzie wykonywany konkretny transport. Tylko pełne wypełnienie wspomnianej karty pozwala na stwierdzenie, że transport wykonywany jest właściwym pojazdem, a tym samym wysokość pobranej opłaty jest prawidłowa i odpowiada przesłankom z art. 42 ust. 2 ustawy o transporcie drogowym, w myśl którego stawki opłaty uzależnione są od czasu przejazdu po drogach krajowych, rodzaju pojazdu samochodowego i dopuszczalnej masy całkowitej oraz emisji spalin pojazdu.

Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego, sygn. akt I OSK 1895/06

Zespół
e-prawnik.pl

Komentarze