Odpowiedź organu nie musi być merytoryczna
Spółka zwróciła się do Ministra Finansów o wydanie interpretacji podatkowej. W dniu 19 grudnia 2008 roku Dyrektor Izby Skarbowej, upoważniony do działania w imieniu Ministra Finansów, przesłał wydaną tego samego dnia interpretację indywidualną za pomocą faksu. Doręczenie interpretacji za pośrednictwem poczty nastąpiło w dniu 29 grudnia 2008 roku. Pismem z dnia 12 stycznia 2009 roku Spółka wezwała Ministra Finansów do usunięcia naruszenia prawa, polegającego na wydaniu błędnej interpretacji. W odpowiedzi Dyrektor Izby Skarbowej pismem z dnia 26 stycznia 2009 roku poinformował Spółkę, że przekroczyła termin do złożenia wezwania do usunięcia naruszenia prawa. Termin ten zaczął bowiem biec w dniu 19 grudnia 2008 roku i upłynął w dniu 2 stycznia 2009 roku. Spółka wniosła skargę na interpretację podatkową do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, który skargę - jako spóźnioną - odrzucił. Sprawa na skutek skargi kasacyjnej trafiła do Naczelnego Sądu Administracyjnego, który skargę oddalił, a przy tym orzekł, iż
Jeżeli w odpowiedzi na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa organ stwierdza, że wezwanie zostało złożone po terminie, to nawet gdy stanowisko organu było błędne, z chwilą doręczenia wspomnianej odpowiedzi rozpoczyna bieg trzydziestodniowy termin z art. 53 § 2 p.p.s.a. do wniesienia skargi. Brak stanowiska merytorycznego nie daje podstaw do przyjęcia, że odpowiedzi w ogóle nie udzielono.
NSA zauważył, że wezwanie organu do usunięcia naruszenia prawa, przewidziane w art. 52 § 3 p.p.s.a., nie jest instytucją postępowania administracyjnego, lecz formalnym wymogiem wniesienia skargi. Daje on organowi możliwości autokorekty własnego działania, i to tylko i wyłącznie w związku z zagrożeniem wniesienia skargi do sądu administracyjnego. Organ może, ale nie musi skorzystać z tej możliwości. Już z samej treści art. 53 § 2 p.p.s.a. wynika, że organ może nie udzielić odpowiedzi i nie stanowi to przeszkody do wniesienia skargi. Tym bardziej nie sposób wymagać od organu, aby jego odpowiedź miała określoną treść i formę.
Jeżeli zatem organ w odpowiedzi stwierdza, że wezwanie do usunięcia naruszenia prawa zostało złożone po terminie, to nawet gdyby stanowisko organu było błędne, należy uznać to za odpowiedź. A to oznacza, że z chwilą doręczenia takiej odpowiedzi rozpoczyna bieg trzydziestodniowy termin z art. 53 § 2 p.p.s.a. do wniesienia skargi. Nie można zmuszać organu do zajęcia merytorycznego stanowiska, nie można też przyjmować, że odpowiedzi w ogóle nie udzielono (to by otwierało dłuższy, sześćdziesięciodniowy termin). W przypadku otrzymania odpowiedzi, że wezwanie do usunięcia naruszenia prawa uznano za spóźnione, jasne jest - pisze NSA - iż merytorycznej odpowiedzi nie będzie. Nie zachodzą więc okoliczności uzasadniające dalsze oczekiwanie. Strona powinna wnieść skargę w terminie trzydziestu dni od doręczenia odpowiedzi.
Postanowienie NSA z dnia 1 lutego 2010 roku, sygn. akt II FSK 1443/09
Zespół
e-prawnik.pl
Skomentuj artykuł - Twoje zdanie jest ważne
Czy uważasz, że artykuł zawiera wszystkie istotne informacje? Czy jest coś, co powinniśmy uzupełnić? A może masz własne doświadczenia związane z tematem artykułu?