Odrzucenie nieopłaconej apelacji zależy od pozycji procesowej wnoszącego
Zgodnie z art. 130[2] § 3 kodeksu postępowania cywilnego, sąd odrzuca bez wezwania o uiszczenie opłaty pismo wniesione przez adwokata, radcę prawnego lub rzecznika patentowego środki odwoławcze lub środki zaskarżenia (apelację, zażalenie, skargę kasacyjną, skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia, sprzeciw od wyroku zaocznego, zarzuty od nakazu zapłaty, skargę na orzeczenie referendarza sądowego) podlegające opłacie w wysokości stałej lub stosunkowej obliczonej od wskazanej przez stronę wartości przedmiotu zaskarżenia.
Na tle wskazanego przepisu pojawił się jednakże problem, czy rygor odrzucenia pisma, o którym w nim mowa, należy stosować także wtedy, gdy strona co prawda posiada profesjonalnego pełnomocnika, jednakże samodzielnie wnosi jedno z wymienionych pism procesowych. Odpowiedzi na to pytanie udzielił Sąd Najwyższy w niedawnej uchwale:
Rygor określony w art. 130[2] § 3 k.p.c. nie ma zastosowania w sytuacji, gdy apelację wnosi sama strona reprezentowana przez profesjonalnego pełnomocnika.
Rozstrzygnięcie przedstawionego Sądowi Najwyższemu zagadnienia prawnego jest zatem w pierwszym rzędzie związane z wyjaśnieniem pojęcia „wniesienia” jednego z pism, o których mowa w art. 130[2] § 3. Należy uwzględnić, że wniesienie środka odwoławczego lub środka zaskarżenia jest czynnością procesową, a cechy tej jest pozbawione samo sporządzenie takiego pisma. Nakazuje to przyjąć, że dla oceny kto „wnosi" pismo nie jest istotne jego autorstwo, lecz oznaczenie osoby wnoszącego pismo, które określa podpis wnoszącego pismo. Daje temu wyraz także art. 126 § 1 pkt 4 k.p.c. poprzez określenie wymogu podpisywania pism procesowych. Brak zatem podstaw by np. apelacja podpisana przez samą stronę miała być traktowana jako wniesiona przez pełnomocnika strony, tylko z tego powodu, że pełnomocnik został przez nią ustanowiony.
Treść tego przepisu poprzez określenie kręgu podmiotów, do których regulacja jest adresowana, wskazuje jednoznacznie, że kryterium decydującym o ich oznaczeniu były kwalifikacje zawodowe podmiotów wnoszących pismo podlegające opłacie sądowej. Posiadanie przez te osoby specjalnych kwalifikacji pozwala na zaostrzenie wobec nich wymogów związanych z ich sytuacja procesową, w porównaniu z obowiązkami innych osób będących stronami postępowania sądowego. Także z tego punktu widzenia przepisu, który ma charakter normy szczególnej o charakterze restrykcyjnym, nie sposób traktować w sposób rozszerzający i obejmować nim sytuacji innych podmiotów, nie mających charakteru profesjonalnego.
Uchwała Sądu Najwyższego z dnia 13 kwietnia 2007 roku, sygn. akt III CZP 158/06
Zespół
e-prawnik.pl
Skomentuj artykuł - Twoje zdanie jest ważne
Czy uważasz, że artykuł zawiera wszystkie istotne informacje? Czy jest coś, co powinniśmy uzupełnić? A może masz własne doświadczenia związane z tematem artykułu?