Pełnomocnictwo trzeba przedłożyć w formie papierowej
Wierzyciel uzyskał nakaz zapłaty w elektronicznym postępowaniu upominawczym. Był reprezentowany przez radcę prawnego, który następnie złożył za pośrednictwem systemu teleinformatycznego wniosek o wszczęcie egzekucji. Komornik wezwał radcę o przedłożenie pełnomocnictwa w formie pisemnej. Pełnomocnik tego nie uczynił, dlatego Komornik zwrócił wniosek. Sprawa na skutek zaskarżenia (najpierw skargą na czynność komornika, potem zażaleniem) trafiła do sądu okręgowego, który powziął wątpliwość: Czy dokument pełnomocnictwa jest warunkiem formalnym wniosku (art. 126 § 3 k.p.c. w związku z art. 13 § 2 k.p.c.) o wszczęcie postępowania egzekucyjnego na podstawie tytułu wykonawczego, o którym mowa w art. 783 § 4 k.p.c., składanego w systemie teleinformatycznym przez pełnomocnika wierzyciela? Takie pytanie zadał Sądowi Najwyższemu, który w odpowiedzi podjął uchwałę:
Pełnomocnik wierzyciela, składający do komornika za pośrednictwem systemu teleinformatycznego obsługującego elektroniczne postępowanie upominawcze wniosek o wszczęcie egzekucji na podstawie tytułu wykonawczego, o którym mowa w art. 797 § 2 w zw. z art. 783 § 4 k.p.c., ma obowiązek wykazać swoje umocowanie w sposób określony w art. 89 § 1 i art. 126 § 3 w zw. z art. 13 § 2 k.p.c.
Inaczej mówiąc - nawet jeśli wniosek złożony jest drogą elektroniczną, konieczne jest przedłożenie dokumenty pełnomocnictwa w formie tradycyjnej. SN przypomniał, że założeniem elektronicznego postępowania upominawczego jest dokonywanie czynności procesowych bez prowadzenia papierowych akt sądowych (nawet jeśli powód wniesie pozew na piśmie, jest on skanowany). Na potrzeby elektronicznego postępowania upominawczego w art. 68 zd. drugie i w art. 89 § 1 zd. czwarte w zw. z art. 126 § 3[1] k.p.c. wyłączony został obowiązek wykazywania dokumentem swojego umocowania.
Po uzyskaniu nakazu zapłaty wierzyciel może złożyć wniosek o wszczęcie egzekucji albo w formie pisma (i dołączyć wydruk nakazu z klauzulą wykonalności), albo za pośrednictwem systemu teleinformatycznego. SN zauważył, że przepis umożliwiający skorzystanie przez wierzyciela z tego drugiego sposobu nie zawiera odesłania do art. 126 § 3[1] k.p.c., ani do art. 68 zd. drugie i art. 89 § 1 zd. czwarte k.p.c. Dlatego należy sięgnąć, na podstawie art. 13 § 2 k.p.c., do przepisów o procesie. Problem polegał jednak na tym, czy mają to być przepisy o postępowaniu zwykłym, czy przepisy o elektronicznym postępowaniu upominawczym (które jest postępowaniem odrębnym). W doktrynie prawniczej nie ma zgodności, czy na podstawie art. 13 § 2 k.p.c. można stosować przepisy o postępowaniach odrębnych. SN doszedł jednak do wniosku, że nawet gdyby przyjąć taką możliwość, to i tak art. 68 zd. drugie i w art. 89 § 1 zd. czwarte w zw. z art. 126 § 3[1] k.p.c. nie mogłyby być zastosowane w postępowaniu egzekucyjnym. Są to bowiem przepisy wyjątkowe i wyraźnie ograniczone do elektronicznego postępowania upominawczego. Jeszcze w postępowaniu rozpoznawczym, po uchyleniu nakazu zapłaty i przekazaniu sprawy do rozpoznania sądowi właściwemu wymagane jest przedłożenie pełnomocnictwa (art. 505[37] § 1 k.p.c.). Tym bardziej zatem należy tego wymagać w postępowaniu egzekucyjnym. Nadto SN zwrócił uwagę, iż komornicy prowadzą akta wyłącznie w formie papierowej (wniosek złożony elektronicznie jest drukowany i włączany do akt), zatem droga elektroniczna nie jest alternatywą dla tradycyjnej w szerokim zakresie.
Uchwała z dnia 30 listopada 2011 roku, sygn. akt III CZP 66/11
Zespół
e-prawnik.pl
Skomentuj artykuł - Twoje zdanie jest ważne
Czy uważasz, że artykuł zawiera wszystkie istotne informacje? Czy jest coś, co powinniśmy uzupełnić? A może masz własne doświadczenia związane z tematem artykułu?