Zgodnie z art. 24 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego (Dz. U. Nr 71, poz. 733 ze zm.), prawo do lokalu socjalnego nie przysługuje osobie, która samowolnie zajmuje lokal i wobec której sąd nakazał opróżnienie lokalu. Ustawa wprowadza jednak wyjątek od tej zasady, który ma miejsce w przypadku, gdy przyznanie lokalu socjalnego jest w świetle zasad współżycia społecznego szczególnie usprawiedliwione. Według stanowiska Sądu Najwyższego wyrażonego w uchwale z dnia 17 czerwca 2003 r., podstawą prawną do żądania przyznania lokalu socjalnego osobie samowolnie zamieszkującej lokal, wobec której sąd nakazał jego opróżnienie, stanowi właśnie wspomniany art. 24 ustawy.
Przepis art. 24 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego (Dz. U. Nr 71, poz. 733 ze zm.) stanowi podstawę orzeczenia przez sąd o uprawnieniu do otrzymania lokalu socjalnego przez osobę samowolnie zajmującą lokal, wobec której sąd nakazał jego opróżnienie.
Uchwała Sądu Najwyższego w składzie 3 sędziów z dnia 17 czerwca 2003 r., sygn. III CZP 41/03, źródło: Biuletyn SN