Sąd Najwyższy podjął uchwałę, w której określił podstawę obliczenia jednego ze składników emerytury dla osoby, która miała ustalone prawo do renty.
Sąd Najwyższy zauwazył co następuje:
Uchwała z dnia 29 pazdziernika 2002 r. (sygn. III UZP 7/02).
Przy ustalaniu na podstawie art. 53 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. Nr 162, poz. 1118 ze zm.) wysokości emerytury osoby, która miała ustalone prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy i która żąda przyjęcia za podstawę wymiaru emerytury podstawę wymiaru renty (art. 21 ust. 1 pkt 1 tej ustawy), składnik emerytury wynoszący 24% kwoty bazowej oblicza się na podstawie kwoty bazowej obowiązującej w dacie zgłoszenia wniosku o emeryturę.
Uchwała z dnia 29 października 2002 r. (sygn. III UZP 7/02).