"Rażące naruszenie prawa" to nie to samo co "zwykłe" naruszenie prawa
Pewna spółka zwróciła się do Naczelnika Urzędu Skarbowego z wnioskiem o udzielenie interpretacji przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w zakresie ustalenia momentu poniesienia kosztów inwestycji w celu obliczenia wielkości pomocy publicznej w związku z działalnością w specjalnej strefie ekonomicznej i możliwością skorzystania ze zwolnienia od opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych na mocy art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15.02.1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 1993 roku Nr 90, poz.416 ze zm., dalej u.p.d.o.p.). Naczelnik wydał postanowienia, ale Dyrektor Izby Skarbowej uznał, że interpretacja Naczelnika Urzędu Skarbowego rażąco narusza prawo podatkowe, co dawało mu podstawę do wdrożenia trybu przewidzianego w art. 14b § 5 pkt 2 Ordynacji podatkowej i zmiany postanowienia. Wojewódzki Sąd Administracyjny to stanowisko podzielił.
Sprawa trafiła w końcu do Naczelnego Sądu Administracyjnego, który wyrok WSA uchylił. Stwierdził przy tym, iż:
Nie może być [...] wątpliwości co do tego, że używanemu w obrębie jednego aktu normatywnego zwrotowi (pojęciu) nie należy nadawać odmiennych znaczeń. Brak jest zatem podstaw do twierdzenia, że "rażące naruszenie prawa" w rozumieniu art. 14 b § 5 pkt 2 Ord. pod. (w brzmieniu obowiązującym do dnia 30 czerwca 2007 r.) oznaczało innego rodzaju naruszenia prawa niż wskazane w art. 234 i art. 247 § 1 pkt 3 tej ustawy.
Przedstawiamy to orzeczenie właśnie ze względu na ogólną regułę wykładni prawa zawartą w tezie. Przepis art. 14 b § 5 pkt 2 Ordynacji podatkowej w brzmieniu obowiązującym przed 1 lipca 2007 r. tworzył umocowanie dla zmiany lub uchylenia z urzędu postanowienia zawierającego interpretację co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, jeżeli rażąco naruszało ono prawo, orzecznictwo trybunału Konstytucyjnego lub Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości, w tym także jeżeli niezgodność z prawem była wynikiem zmiany przepisów.
Rzecz w tym, że WSA rażące naruszenie prawa, o którym mowa, utożsamił z naruszeniem postanowieniem przepisu prawa poprzez niezastosowanie lub niewłaściwe zastosowanie przepisów prawa, jak również interpretowanie przepisu w sposób sprzeczny z orzecznictwem Trybunału Konstytucyjnego lub orzecznictwem ETS (tak wynikało z uzasadnienia wyroku). Oznaczało to zrównanie pojęcie "rażącego naruszenia prawa" z jego "zwykłym" naruszeniem. NSA zauważył, iż przy takim rozumowaniu użycie przez ustawodawcę słowa "rażące" byłoby zbędne. Tymczasem właśnie to słowo - pisze NSA - zgodnie z utrwalonymi już ustaleniami doktryny i orzecznictwa sądowego, wskazuje na kwalifikowany charakter naruszenia prawa, uzależniając od spełnienia tej przesłanki możliwość uruchomienia określonych działań, np. wyeliminowania z obrotu prawnego decyzji ostatecznej w trybie nadzwyczajnym. Dlatego stanowisko WSA było błędne.
Warto zauważyć, że takie sformułowanie przepisu dawało wnioskodawcy wyższy stopień ochrony niż realizowana pod rządami znowelizowanej Ordynacji podatkowej (po dniu 30 czerwca 2007 roku).
Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 8 stycznia 2009 roku, sygn. akt II FSK 794/08
Zespół
e-prawnik.pl
Skomentuj artykuł - Twoje zdanie jest ważne
Czy uważasz, że artykuł zawiera wszystkie istotne informacje? Czy jest coś, co powinniśmy uzupełnić? A może masz własne doświadczenia związane z tematem artykułu?