W prezentowanej sprawie około 70 osób prywatnych utworzyło grupę o nazwie „koło miłośników wina”. W imieniu koła B. F. Joustra co roku zamawia wino we Francji na użytek własny i pozostałych członków grupy. Na jego zlecenie wino to jest następnie odbierane we Francji przez niderlandzkie przedsiębiorstwo transportowe, które transportuje je do Niderlandów celem dostarczenia go do domu B. F. Joustry. Wino jest tam składowane przez kilka dni, do czasu dostarczenia go pozostałym członkom koła. B. F. Joustra płaci cenę wina i opłaca transport, a następnie każdy z członków grupy zwraca mu cenę odpowiadającą dostarczonej mu ilości wina oraz część kosztów transportu obliczoną proporcjonalnie do wspomnianej ilości wina. B. F. Joustra nie wykonuje tych czynności w ramach działalności gospodarczej ani też w celu zarobkowym.
Zamawiane przez B. F Joustrę wino zostało dopuszczone do konsumpcji we Francji, w którym to państwie członkowskim została zapłacona akcyza. Ilości wina dostarczane każdemu członkowi koła nie przekraczały maksymalnych ilości wzorcowych przewidzianych przez dyrektywę w celu ustalenia, czy wyroby są przeznaczone dla celów handlowych, to znaczy, 90 litrów wina, w tym maksymalnie 60 litrów wina musującego.
Niderlandzkie organy podatkowe nałożyły na to wino podatek akcyzowy, zaś B. F. Joustra zakwestionował, jakoby miał obowiązek zapłaty tego podatku akcyzowego.Sprawa trafiła przed sąd, który zwrócił się z zapytaniem do ETS w sprawie interpretacji Dyrektywy Rady nr 92/12/EWG z dnia 25 lutego 1992 r. w sprawie ogólnych warunków dotyczących wyrobów objętych podatkiem akcyzowym, ich przechowywania, przepływu oraz kontrolowania1 zwalnia z akcyzy wyroby nabyte i transportowane przez osoby prywatne dla ich własnego użytku w państwie członkowskim, do którego są przywożone (Dz.U. L 76, str.1), zmienionej dyrektywą Rady 92/108/EWG z dnia 14 grudnia 1992 r. (Dz.U. L 390, str. 124).
Trybunał Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich wypowiedział się w tej sprawie następującym wyrokiem:
Dyrektywę Rady 92/12/EWG z dnia 25 lutego 1992 r. w sprawie ogólnych warunków dotyczących wyrobów objętych podatkiem akcyzowym, ich przechowywania, przepływu oraz kontrolowania, zmienioną dyrektywą Rady 92/108/EWG z dnia 14 grudnia 1992 r.
należy interpretować w ten sposób, że jeśli, tak jak w sprawie przed sądem krajowym, osoba prywatna niedziałająca w ramach działalności gospodarczej ani też w celu zarobkowym nabywa w jednym państwie członkowskim dla własnego użytku i dla użytku innych osób prywatnych wyroby podlegające akcyzie, które zostały dopuszczone do konsumpcji w tym państwie członkowskim, oraz zleca ich transport do drugiego państwa członkowskiego na własny rachunek przedsiębiorstwu transportowemu mającemu siedzibę w tym drugim państwie, zastosowanie znajduje art. 7 i 8 dyrektywy, co oznacza, że podatek akcyzowy jest również pobierany w tym państwie. W takim przypadku podatek akcyzowy pobrany w pierwszym państwie członkowskim na podstawie art. 7 ust. 6 tej dyrektywy podlega zwrotowi zgodnie z jej art. 22 ust. 3.Trybunał uznał tym samym, że tylko wyroby nabyte i transportowane osobiście przez osoby prywatne są zwolnione z akcyzy w państwie członkowskim, do którego są przywożone.
Jeżeli bowiem chodzi o towary przechowywane dla celów prywatnych, to art. 8 dyrektywy przewiduje, że podatek akcyzowy jest należny w państwie członkowskim, w którym zostały one nabyte. Zastosowanie art. 8 wymaga spełnienia kilku przesłanek:
-
podlegające akcyzie towary muszą zostać nabyte przez „osoby prywatne”,
-
„dla ich własnego użytku”,
-
a osoby te same powinny transportować ten towar.
Przesłanki te umożliwiają stwierdzenie ściśle prywatnego charakteru posiadania towarów podlegających akcyzie, które zostały nabyte w jednym z państw członkowskich, a następnie przetransportowane do innego państwa członkowskiego
Ponadto Trybunał przypomniał, że dyrektywa ta opiera się na założeniu, że towary, które nie są przechowywane dla celów prywatnych powinny zostać w konsekwencji uznane za przechowywane dla celów handlowych. Jeżeli podatek akcyzowy jest pobierany w państwie członkowskim, w którym wyroby są przechowywane dla celów handlowych po tym, jak zostały one już dopuszczone do konsumpcji w pierwszym państwie członkowskim, podatek akcyzowy zapłacony w pierwszym państwie członkowskim zostaje zwrócony.
Wyrok Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości z dnia 23 listopada 2006 r. w sprawie C-5/05 - Staatssecretaris van Financiën przeciwko B. F. Joustra; http://curia.europa.eu