Względy ekonomiczne, łatwość rozwiązania oraz elastyczność formy przemawia za tym, że coraz więcej pracodawców decyduje się zatrudnić pracownika na podstawie umowy na czas zastępstwa osoby nieobecnej. Jednakże brak precyzyjnej wiedzy co do elementów koniecznych, jakie powinna zawierać taka umowa, prowadzi niejednokrotnie do tego, że mimo swej nazwy, jest ona w rzeczywistości typową umową na czas określony. Rodzi to określone konsekwencje zarówno dla pracodawcy, jak i samego pracownika.
Umowa na czas zastępstwa nie stanowi nowego rodzaju umowy o pracę. Jest ona jedynie pewną formą umowy na czas określony, która do Kodeksu pracy została wprowadzona nowelizacją z dnia 26 listopada 2002 r. (Dz. U. nr 135, poz. 1146). Dlatego też do umowy na zastępstwo zastosowanie mają, z pewnymi drobnymi - choć niezwykle istotnymi wyjątkami, te same zasady, co do innych umów terminowych.
Gazeta Podatkowa 07.02.2005 r.