Współuczestnictwo niejednolite i niekonieczne a opłata sądowa
Przepisy kpc w dość szerokim zakresie (art. 72) pozwalają łączyć różne roszczenia w jednej sprawie. Nie byłoby uzasadnionym, żeby dopuszczalność kasacji zależała o tego tylko, czy kilku powodów zechce roszczeń dochodzić w jednej, czy też zdecydują się na wytoczenie dwóch lub więcej spraw. Nie ulega wątpliwości, że celem przepisu art. 393 pkt 1 kpc jest ograniczenie postępowania w drobniejszych sprawach do dwóch instancji, co powinno zapewnić osiągnięcie prawidłowego rozstrzygnięcia i ma swój walor ze względu na szybkość wymiaru sprawiedliwości. Przyjęcie zasady zliczania roszczeń poszczególnych powodów prowadziłoby do możliwości obchodzenia przepisu art. 393 pkt 1 kpc.
Sąd Najwyższy stwierdził, że w przypadku współuczestnictwa powodów, które nie jest współuczestnictwem koniecznym lub jednolitym, wartość przedmiotu zaskarżenia w postępowaniu kasacyjnym oznacza się odrębnie do roszczeń każdego z powodów.
W orzecznictwie Sądu Najwyższego dotyczącym kasacji przed jej zniesieniem, dla określenia wartości przedmiotu zaskarżenia zliczano łączną sumę roszczeń zasądzonych na rzecz kilku powodów, w przypadku ich współuczestnictwa materialnego (orzeczenie Sądu Najwyższego z dnia 15 maja 1936 r. C I. 550/36 Polski Proces Cywilny 1937/3-4 str. 120). Jednakże względy przemawiające za oznaczaniem wartości przedmiotu zaskarżenia odrębnie dla roszczeń każdego z powodów w tej samej mierze dotyczą współuczestnictwa formalnego (art. 72 § 1 pkt 2 kpc), co i współuczestnictwa materialnego (art. 72 § 1 pkt 1 kpc) innego niż współuczestnictwo konieczne lub jednolite.
Postanowienie Sądu Najwyższego - Izba Cywilna z dnia 28 lutego 1997 r., sygn. akt I CKN 31/97
Zespół
e-prawnik.pl
Skomentuj artykuł - Twoje zdanie jest ważne
Czy uważasz, że artykuł zawiera wszystkie istotne informacje? Czy jest coś, co powinniśmy uzupełnić? A może masz własne doświadczenia związane z tematem artykułu?