Czemu ma służyć nowelizacja ustawy o ofercie publicznej i warunkach wprowadzania instrumentów finansowych do zorganizowanego systemu obrotu oraz o spółkach publicznych?
13 stycznia 2009 r. wchodzi w życie ustawa z dnia 4 września 2008 r. o zmianie ustawy o ofercie publicznej i warunkach wprowadzania instrumentów finansowych do zorganizowanego systemu obrotu oraz o spółkach publicznych oraz o zmianie innych ustaw.
Zmiany wprowadzone do ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o ofercie publicznej i warunkach wprowadzania instrumentów finansowych do zorganizowanego systemu obrotu oraz o spółkach publicznych, uchwalone w ustawie o zmianie ustawy z dnia 4 września 2008 r., mają na celu wdrożenie przepisów dyrektywy 2004/109/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 grudnia 2004 r. w sprawie harmonizacji wymogów dotyczących przejrzystości informacji o emitentach, których papiery wartościowe dopuszczane są do obrotu na rynku regulowanym oraz zmieniającej dyrektywę 2001/34/WE, zwanej dalej „Dyrektywą o przejrzystości", oraz dyrektywy 2004/25/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 21 kwietnia 2004 r. w sprawie ofert przejęcia. Ponadto zmiana ustawy dokonuje doprecyzowania niektórych przepisów oraz usystematyzuje szereg przepisów i instytucji tak, aby nie pozostawały w sprzeczności z treścią innych ustaw.
Jakie konkretnie zmiany wprowadza nowelizacja?
Poniżej przedstawiamy szczegółowe omówienie poszczególnych zmian dokonanych w ustawie z dnia 29 lipca 2005 r. o ofercie publicznej i warunkach wprowadzania instrumentów finansowych do zorganizowanego systemu obrotu oraz o spółkach publicznych dokonanych ustawą z dnia 4 września 2008 r. o zmianie ustawy o ofercie publicznej i warunkach wprowadzania instrumentów finansowych do zorganizowanego systemu obrotu oraz o spółkach publicznych oraz o zmianie innych ustaw.
Zmieniony art. 1 pkt 1 ustawy poddaje pod regulację tej ustawy również czynności faktycznie dokonywane przez emitenta lub wprowadzającego w związku z ofertą publiczną, jako związane z jej treścią.
W ustawie zmieniona została też definicja instytucji kredytowej w celu dostosowania jej do treści dyrektywy 2003/71/WE z dnia 4 listopada 2003 r. w sprawie prospektu emisyjnego publikowanego w związku z publiczną ofertą lub dopuszczeniem do obrotu papierów wartościowych i zmieniającej dyrektywę 2001/34/WE. Ponieważ definicja instytucji kredytowej zawartej w tej ustawie w obecnej formie różni się od definicji instytucji kredytowej zawartej w ustawie Prawo bankowe, konieczne było wyłączenie zastosowania tej ustawy do bankowych papierów wartościowych.
Zmiana art. 2 pkt 3 ma charakter systematyzujący, gdyż kryterium uwzględnione w poprzedniej wersji przepisu zostało juz uwzględnione bezpośrednio w ustawie o obrocie instrumentami finansowymi.
Zmieniony art. 3 ust. 1 usuwa wątpliwości, które narosły wobec poprzedniego brzmienia przepisu. Obecnie przepis ten jasno wskazuje, że nawet nieodpłatne publiczne proponowanie objęcia papierów wartościowych powinno być prowadzone w formie oferty publicznej.
Zmieniony art. 3 ust. 3 ustawy usuwa ograniczenie wynikające z poprzedniego brzmienia tego przepisu zastosowania publicznej oferty papierów wartościowych. Zgodnie z treścią prawa wspólnotowego Komisja Nadzoru Finansowego ma możliwość podjęcia działań również w przypadku, gdy zwróci się o to organ państwa przyjmującego w związku z ofertą publiczną lub dopuszczeniem do obrotu papierów wartościowych w tym państwie, emitenta, dla którego państwem macierzystym jest Polska. Obecne brzmienie tego przepisu usuwa tę wątpliwość.
Dodany art. 3 ust. 4 ustawy dokonuje zharmonizowania przepisów ustawy o ofercie publicznej i warunkach wprowadzania instrumentów finansowych do zorganizowanego systemu obrotu oraz o spółkach publicznych z przepisami ustawy o funduszach inwestycyjnych przez jednoznaczne wskazanie, że na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej mogą być oferowane papiery wartościowe emitowane przez fundusze inwestycyjne otwarte lub spółki inwestycyjne z siedzibą w państwie członkowskim prowadzące działalność zgodnie z prawem wspólnotowym regulującym zasady zbiorowego inwestowania w papiery wartościowe.
Dodany art. 3 ust. 5 zawiera wyjątek od obowiązku stosowania trybu oferty publicznej dla publicznego proponowania nabycia papierów wartościowych. Wyjątek ten dotyczy papierów wartościowych powstających w wyniku realizacji uprawnień inwestorów z tytułu posiadania innego papieru wartościowego.
Zgodnie ze zmienionym brzmieniem art. 4 ust. 3 ustawy zbywanie papierów wartościowych uznane zostało za element obrotu pierwotnego.
Zmiana art. 4 pkt 7 powiązana została ze zmianą art. 11a, które przewidują, że w przypadku papierów wartościowych jedynie ich emitent może ubiegać się o ich dopuszczenie do obrotu na rynku regulowanym.
W wyniku zmiany definicji subemitenta inwestycyjnego i definicji subemitenta usługowego zawartych w art. 4 pkt. 12 oraz art. 4 pkt. 13 możliwe stało się zawarcia umowy o subemisję inwestycyjną lub subemisję usługową w przypadku oferty, która nie jest pierwszą ofertą publiczną.
Dodany art. 4 pkt. 26 ustawy wprowadza definicję pojęcia instytucja kredytowa, która jest tożsama z definicją zawartą w art. 1(1)(a) dyrektywy 2000/12/WE.
Wprowadzenie art. 4 pkt. 27 ma na celu wyraźne wskazanie sytuacji, w której powstaje obowiązek ogłoszenia wezwania na postawie art. 73 ust. 2 i art. 74 ust. 2 niniejszej ustawy.
Dodany art. 4a wskazuje na sposób rozumienia pojęcia waluty euro, w jakim to rozumieniu pojęciem tym posługuje sie niniejsza ustawa.
Zmieniony przepis art. 5 ma na celu objęcie zakresem tego przepisu także czynności prowadzenia subskrypcji i sprzedaży papierów wartościowych w ramach oferty publicznej. Nowa emisja akcji stanowi obrót pierwotny, natomiast jeżeli oferta dokonywana jest przez wprowadzającego, to nie następuje obejmowanie papierów wartościowych, ale ich nabycie (obrót wtórny).
Zmiana zdania wstępnego art. 7 ust. 2 dokonuje precyzyjniejszego określenia obowiązku, z którego zwolnione jest dokonywanie oferty publicznej lub dopuszczenie papierów wartościowych do obrotu na rynku regulowanym oraz korektę odesłań w związku z nowelizacją art. 41 i 42 tej ustawy.
Zmiana art. 7 ust. 2 pkt 6 ustawy wynika z wprowadzenia do ustawy definicji pojęcia instytucja kredytowa. Zmieniony przepis uwzględnienia możliwość emisji papierów wartościowych w walucie innej niż euro i złoty.
Zmiana art. 7 ust. 3 ma na celu precyzyjniejsze określenie obowiązku, z którego zwolnione jest dokonywanie oferty publicznej lub dopuszczenie papierów wartościowych do obrotu na rynku regulowanym oraz korektę odesłań w związku z nowelizacją art. 38-40 ustawy.
Zmiany art. 7 ust. 3 pkt 2 i 4, ust. 4 pkt 1, 1a oraz nowy pkt 4a są związane z koniecznością doprecyzowania sposobu liczenia okresu 12 miesięcy, na który to okres powołują się te przepisy.
Zmiana art. 7 ust. 4 pkt 4 i 5 spowodowana została koniecznością wprowadzenia do krajowego porządku prawnego art. 4(2)(c-d) dyrektywy 2003/71/WE. Przepis w aktualnym brzmieniu uniemożliwia właścicielom podmiotu przejmowanego lub podmiotu łączącego się z emitentem, który jest zorganizowany w formie innej niż spółka akcyjna z pominięciem obowiązku prospektowego.
Zmiana art. 7 ust. 4 pkt 8 lit. c ma na celu usunięcie oczywistej omyłki istniejącej w ustawie w poprzednim brzmieniu, a polegającej na zastąpieniu zwrotu „do dnia" zwrotem „przed dniem".
Uchylony art. 7 ust. 5 ustawy stał się bezprzedmiotowy, w związku z ust. 2-4 art. 7, które nie wymagają sporządzenia prospektu emisyjnego, jednakże na mocy tych przepisów emitent może zdecydować, że w miejsce memorandum sporządzi jednak prospekt.
Zmiana treści art. 8 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy. W wyniku dopuszczenia transakcji w walucie innej niż złoty i euro, konieczne stało się sposobu przeliczenia kwoty wyrażonej w tej walucie na kwotę wyrażoną w złotych bądź euro.
Zmiana art. 10 ust. 1 oraz ust. 3 pkt 1 ma na celu wyłączenie spod obowiązku prowadzenia przez Komisję ewidencji papierów wartościowych emitowanych przez Skarb Państwa i NBP, ponieważ są one już ewidencjonowane przez te instytucje.
Zmiana art. 10 ust. 7 pkt 2 ma na celu doprecyzowanie zakresu informacji gromadzonych w ramach ewidencji prowadzonej przez Komisję.
Zmiana art. 11 ust. 1 ma na celu wprowadzenie odrębnej definicji „państwa macierzystego" na potrzeby rozdziału 2 ustawy.
Zmiana art. 11 ust. 2 pkt 1. Z wyboru państwa macierzystego na podstawie kryteriów określonych w tym przepisie wynika możliwość złożenia wniosku o zatwierdzenie prospektu emisyjnego do organu nadzoru tego wybranego państwa macierzystego. Zmieniona treść tego przepisu umożliwia złożenie takiego wniosku.
Ze zmienionego art. 11 ust. 2 pkt 2 wynika, że przedmiotowy przepis dotyczy wyłącznie papierów wartościowych, w przypadku których rozliczenie pieniężne odnosi się do realizacji opisanego uprawnienia związanego z innymi papierami wartościowymi, a nie do jakiegokolwiek rozliczenia pieniężnego zawartego w papierze wartościowym.
Zmiana treści art. 11 ust. 3-5 wynika ze zmiany definicji wprowadzającego przy uwzględnieniu możliwości wystąpienia sytuacji, gdy w danym państwie członkowskim z wnioskiem o dopuszczenie do obrotu na rynku regulowanym może występować posiadacz papierów wartościowych bez wiedzy ich emitenta.
Wprowadzenie art. 11a ma na celu jednoznaczne, a nie jak dotychczas dorozumiane, określenie zasady, że wyłącznie emitent jest uprawniony do ubiegania się o dopuszczenie emitowanych przez niego papierów wartościowych do obrotu na rynku regulowanym w Polsce.
Nowelizacja art. 16 ustawy ma na celu objęcie działaniami Komisji również czynności sprzedaży i subskrypcji w ramach oferty publicznej oraz usunięcie przepisu wskazującego, że może nastąpić jednocześnie wstrzymanie rozpoczęcia oferty i przerwanie jej biegu.
Zmiana treści art. 17 ma na celu doprecyzowanie istoty czynności podejmowanej przez Komisję Nadzoru Finansowego. Zgodnie z poprzednim brzmieniem przepisu niejednoznacznie określone było, do kogo ma być skierowana decyzja Komisji o wstrzymaniu lub zakazie dopuszczenia papierów wartościowych do obrotu na rynku regulowanym - do emitenta czy do podmiotu prowadzącego ten rynek. Zgodnie z aktualnym brzmieniem przepisu przedmiotem decyzji Komisji jest wstrzymanie lub zakaz ubiegania się o dopuszczenie.
Zmiana brzmienia zdania wstępnego w art. 18 ust. 1 ma na celu uszczegółowienie przepisu wskazującego, jakiego typu dokumenty stanowią podstawę skorzystania przez Komisję Nadzoru Finansowego z uprawnień zawartych w art. 16 i 17.
Zmiana art. 18 ust. 2 ustawy stanowi doprecyzowanie transpozycji do prawa krajowego przepisów art. 21(3)(d, f, i) i art. 23 dyrektywy 2003/71/WE.
Zmiana treści art. 19 ust. 1 i ust. 2 ma na celu doprecyzowanie transpozycji do prawa krajowego przepisu art. 23(1) dyrektywy 2003/71/WE.
Dodany art. 19a ustawy stanowi w rzeczywistości wyodrębniony z art. 18 dotychczasowy ust. 2. Zmiana ma na celu bardziej przejrzyste ujęcie kwestii uchylenia przedmiotowej decyzji przez Komisję Nadzoru Finansowego.
Zmiana art. 21 ust. 2 pkt 1 ma na celu doprecyzowanie transpozycji do prawa krajowego art. 5(4)(a) dyrektywy 2003/71/WE, zgodnie z którym prospekt emisyjny ma zastosowanie do warrantów każdego rodzaju.
Zmieniona treść art. 21 ust. 2 pkt 2 ma na celu doprecyzowanie transpozycji do prawa krajowego przepisu art. 5(4) dyrektywy 2003/71/WE.
Dodany art. 21 ust. 3 stanowi doprecyzowanie implementacji przepisu art. 5(2) dyrektywy 2003/71/WE.
Dodany art. 22 ust. 4-5 wskazuje jednoznacznie podmioty odpowiedzialne za rzetelność, prawdziwość i kompletność informacji zamieszczonych w prospekcie emisyjnym.
Zmiana treści art. 23 pkt 3 ma na celu doprecyzowanie transpozycji do prawa krajowego przepisu art. 5(2)(b) dyrektywy 2003/71/WE.
Zmiana treści art. 24 ustawy ma na celu doprecyzowanie transpozycji do prawa krajowego przepisu art. 5(4) ostatni akapit dyrektywy 2003/71/WE oraz doprecyzowanie obowiązku informacyjnego emitenta lub wprowadzającego względem Komisji Nadzoru Finansowego.
Zmiana art. 27 ust. 2 pkt 3 oraz wprowadzone pkt 3a i pkt 3b ma na celu dostosowanie wymogów odnośnie do dokumentów załączanych do wniosku o zatwierdzenie prospektu z wymogami związanymi z rejestracją papierów wartościowych w depozycie papierów wartościowych oraz dopuszczaniem ich do obrotu na rynku regulowanym.
Wprowadzony art. 27 ust. 4 ma na celu zwolnienie z obowiązkowego pośrednictwa firmy inwestycyjnej przy ubieganiu się o zatwierdzenie prospektu emisyjnego oraz w przypadku przeprowadzania ofert publicznych.
W związku z nie dość jasną treścią dotychczasowego art. 28 zmieniony art. 28 ma na celu precyzyjniejsze wskazanie trybu postępowania odnośnie do zatwierdzania prospektu emisyjnego składającego się z odrębnych dokumentów.
Zmieniona treść art. 29 ust. 1 i ust. 2 jednoznacznie wskazuje, że dokument rejestracyjny może mieć wielokrotne zastosowanie w terminie jego ważności, jako podstawa sporządzenia prospektu emisyjnego w formie zestawu dokumentów.
Zmieniony art. 32 ust. 1 ustawy wskazuje przesłanki domagania się przez Komisję Nadzoru Finansowego dodatkowych informacji lub dokumentów na podstawie kompetencji Komisji Nadzoru Finansowego w zakresie zatwierdzania prospektu emisyjnego oraz wstrzymywania lub zakazywania oferty publicznej i dopuszczenia papierów wartościowych do obrotu na rynku regulowanym.
Dodany art. 32 ust. 1 pkt 6 doprecyzuje transpozycję do prawa krajowego art. 21(3)(c) dyrektywy 2003/71/WE.
Zmieniona treść art. 32 ust. 2 ustawy ma na celu doprecyzowanie transpozycji do prawa krajowego art. 13(4) drugi akapit dyrektywy 2003/71/WE. Poprzednie brzmienie tego przepisu nieprecyzyjnie i zbyt wąsko określało sytuację, kiedy ustawowo określone terminy zatwierdzania prospektu emisyjnego zaczynają biec od nowa.
Zmieniona treść art. 33 ust. 2 pkt 2 i pkt 3 ma na celu doprecyzowanie implementacji art. 8(2) dyrektywy 2003/71/WE.
Zmiana art. 35 ust. 1 ustawy ma na celu objęcie przepisem również czynności prowadzenia subskrypcji i sprzedaży papierów wartościowych w ramach oferty publicznej.
Zmiana art. 36 ust. 1 precyzuje kwestię tłumaczenia dokumentów załączanych do przedmiotowego zaświadczenia.
Zmieniony art. 37 ust. 1 pkt 2 precyzuje jakie dokumenty mają być załączone do dokumentu notyfikującego.
Zmiana art. 37 ust. 2 wiąże się ze sprecyzowaniem sposobu potwierdzania doręczenia certyfikatu zatwierdzenia prospektu w państwie macierzystym.
Zmiana art. 37 ust. 4 związana jest z rezygnacją z obowiązku informowania przez Komisję Nadzoru Finansowego emitenta o otrzymaniu certyfikatu potwierdzającego zatwierdzenie prospektu emisyjnego i w konsekwencji zmianą momentu, od którego jest możliwe publikowanie takiego prospektu emisyjnego w Polsce.
Zmiana treści art. 37 ust. 6 skreślająca odesłanie do art. 54 ustawy związane jest z tym, że wypełnienie obowiązków w związku z niezamieszczeniem w prospekcie emisyjnym ceny lub liczby papierów wartościowych powinno być weryfikowane przez organ nadzoru państwa macierzystego emitenta, a nie przez Komisję Nadzoru Finansowego na podstawie polskich przepisów prawa.
Zmiana treści art. 38 oraz dodanie art. 38a oraz 38b wynika z oczekiwanego przez uczestników rynku uproszczenia i doprecyzowania procedury weryfikacji memorandum informacyjnego w przedmiotowym przypadku. Obowiązujący poprzednio tryb zawiadomienia z możliwością zgłoszenia sprzeciwu przez Komisję Nadzoru Finansowego w praktyce uniemożliwiał Komisji Nadzoru Finansowego podjęcia decyzji o poprawności memorandum przed upływem ustawowego terminu. Podział art. 38 na trzy odrębne regulacje obejmujące art. 38, 38a i 38b ma na celu zwiększenie przejrzystości tych przepisów.
Zmiana art. 39 ustawy ma na celu doprecyzowanie niektórych elementów związanych z memorandum informacyjnym i jego stosowaniem oraz ich ujednolicenie z zasadami obowiązującymi w przypadku prospektu emisyjnego.
Natomiast zmiana treści ust. 3 ma na celu jednoznaczne wskazanie, że w przypadkach określonych w art. 7 ust. 3 pkt 1-4 i pkt 5 lit. e oraz art. 7 ust. 4 pkt 1 lub 2 nie ma obowiązku sporządzania memorandum informacyjnego.
Zmiana treści art. 40 ustawy ma na celu doprecyzowanie możliwości ustalenia przez emitenta lub wprowadzającego elastycznych zasad aktualizacji memorandum informacyjnego i jego publikacji. Dokonana zmiana ma też na celu doprecyzowanie obowiązków publikacyjnych, w przypadku gdy memorandum informacyjne będzie podstawą wprowadzenia papierów wartościowych do obrotu na rynku regulowanym. Ponadto zmiana w ust. 2 pkt 1 wprowadza normę określającą ostateczny termin, kiedy memorandum powinno być udostępnione inwestorom.
Zmiana treść art. 41 jest związana ze zmianami proponowanymi w przepisach prawa upadłościowego i egzekucyjnego oraz Kodeksu spółek handlowych (wyłączające stosowanie przepisów niniejszej ustawy do ofert składanych w ramach przedmiotowych postępowań). Proponowana zmiana uwzględnia również fakt, że przypadek określony w lit. b, jako niebędący ofertą publiczną, nie ma racji bytu jako wyjątek od obowiązku sporządzenia prospektu emisyjnego lub memorandum informacyjnego.
Zmiana art. 42 oraz dodany art. 42a i 42b ma na celu wprowadzenie prostszej, elastyczniejszej i bardziej przejrzystej procedury postępowania w tych przypadkach, gdy prospekt nie jest wymagany i zgodnie z dyrektywą 2003/71/WE. W takich przypadkach państwo członkowskie może wprowadzić całkowicie własne uregulowanie kwestii obowiązków informacyjnych i poprzez zmianę tych przepisów ustawodawca takie właśnie uregulowania wprowadza.
Podobnie jak art. 38 ustawy przed zmianą, tak obowiązujący na podstawie zmienionej już treści przepisu art. 42 ustawy tryb zawiadomienia z możliwością zgłoszenia sprzeciwu przez Komisję Nadzoru Finansowego w praktyce uniemożliwia podjęcie przez Komisję Nadzoru Finansowego decyzji o poprawności memorandum informacyjnego przed upływem ustawowego terminu. Ponadto podział art. 42 na trzy odrębne regulacje (art. 42, 42a i 42b) ma na celu zwiększenie przejrzystości tych przepisów.
W związku ze zmianą treści art. 41 ust. 1 pkt 1, zachowanie art. 43 w poprzednim brzmieniu stało się bezzasadne. Stąd konieczne stało się jego uchylenie.
Dodany art. 44 ust. 3 ustawy miał na celu jednoznaczne określenie katalogu podmiotów odpowiedzialnych za informacje zawarte w warunkach obrotu.
Zmiana brzmienia tytułu oddziału 4 wynika z faktu, że przepisy tego oddziału po zmianach dotyczą również czynności prowadzenia sprzedaży i subskrypcji w ramach oferty publicznej.
Zmiana treści art. 45 ust. 1 i 2 miała na celu wprowadzenie zasady, że prospekt emisyjny powinien być publikowany jak najszybciej po jego zatwierdzeniu, tak aby nie było odkładane rozpoczęcie biegu terminu jego ważności, a inwestorzy otrzymywali możliwie najbardziej aktualny dokument informacyjny. Zmiana ta narzucona została przez obowiązek transpozycji do prawa krajowego art. 14(1) dyrektywy 2003/71/WE.
Ponadto wprowadzona do ust. 1 zmiana ma na celu doprecyzowanie, że publikacja prospektu powinna nastąpić przed rozpoczęciem subskrypcji, a nie np. pod koniec pierwszego dnia jej trwania.
Zastąpienie w art. 45 ust. 2 zwrotu „w dniu" zwrotem „przed" modyfikuje ramy czasowe, w jakich powinien zostać wykonany obowiązek określony w treści ust. 2 tego przepisu.
Zmieniony art. 46 ust. 2 wskazuje sposób przeliczenia kwoty wskazanej w emisji papierów wartościowych wyrażonej w walucie innej niż euro i złoty. Zmieniona treść tego przepisu wskazuje sposób porównania kwoty w tej walucie w stosunku do kryterium ustalonego w euro.
Zmieniona treść art. 47 ust. 1 pkt 2 ma na celu skorygowanie oczywistej omyłki pisarskiej znajdującej się w poprzednim brzmieniu tego przepisu oraz doprecyzowanie przepisu dotyczącego instytucji finansowych oferujących papiery wartościowe.
Zmiana art. 47 ust. 1 pkt 3 ma na celu doprecyzowanie transpozycji do prawa krajowego art. 14(2)(c) dyrektywy 2003/71/WE.
Nowa treść art. 47 ust. 2 stanowi transpozycję do prawa krajowego przepisu art. 14(3) dyrektywy 2003/71/WE. Zmiana ta ma na celu zdjęcie z emitentów obowiązku publikacji informacji o formie i terminie publikacji prospektu emisyjnego.
Zmiana treści art. 49 ust. 1 i 2. Z poprzednie brzmienia przepisu wynikało, że 12-miesięczny okres ważności prospektu emisyjnego dotyczy wyłącznie prospektu emisyjnego sporządzonego w formie jednego dokumentu. Prospekt emisyjny może być sporządzany w formie jednego dokumentu albo zestawu trzech dokumentów, których udostępnienie do publicznej wiadomości może być dokonane jednocześnie po ich zatwierdzeniu lub w różnych terminach.
Dokument rejestracyjny jest ważny 12 miesięcy od jego zatwierdzenia i w trakcie tego okresu emitent może do niego dołączyć dokumenty ofertowy i podsumowujący, tworząc tym samym prospekt emisyjny, który jest z kolei ważny przez okres 12 miesięcy od dnia jego opublikowania, a więc tak jak prospektu sporządzonego w formie jednego dokumentu. Zgodnie z aktualnym brzmieniem przepisu termin ten odnosi się również do prospektu emisyjnego sporządzanego w formie trzech odrębnych dokumentów.
Zmiana treści art. 50 ustawy ma na celu doprecyzowanie transpozycji do prawa krajowego art. 15(4) dyrektywy 2003/71/WE.
Zmiana art. 51 ust. 1 i nadanie nowego brzmienia ust. 2 mają na celu doprecyzowanie transpozycji do prawa krajowego art. 16(1) dyrektywy 2003/71/WE oraz maja na celu wydłużenie terminu na przekazywanie aneksu do Komisji z 24 godzin do 2 dni roboczych od zaistnienia zdarzenia lub powzięcia o nim wiadomości. Termin 24 godzin może być bowiem w praktyce niemożliwy do zachowania przez emitentów, a jego przekroczenie nie niesie ze sobą żadnego zagrożenia dla interesu inwestorów.
Zmiana art. 51 ust. 5 ma na celu uproszczenie brzmienia tego przepisu. Odejście od wprowadzania dookreślenia terminu na publikację aneksu, wobec faktu, że wskazana niezwłoczność w połączeniu z konsekwencjami publikacji aneksu obejmującymi możliwość wycofania zapisu przez inwestorów wystarczająco ogranicza możliwość opóźniania publikacji aneksu.
Dodany art. 51a ma na celu doprecyzowanie zapisu odnośnie uchylania się od skutków prawnych zapisu, w przypadku gdy aneks jest publikowany po rozpoczęciu oferty publicznej. Został skreślony obowiązek emitenta do zmiany terminu zakończenia oferty, jeżeli publikacja aneksu miałaby być dokonana już po zakończeniu tej oferty. Poprzednio obowiązujący zapis sprawiał, że zmieniając termin przydziału, emitent powinien był poinformować inwestorów o zmianie, wskazując, że w najbliższej przyszłości zostanie opublikowany aneks.
Uchylenie ust. 9 wynika ze zmiany podejścia do praktycznego zastosowania dokumentu rejestracyjnego jako części prospektu emisyjnego. Wobec braku uzasadnienia dla stałej aktualizacji tego dokumentu, w sytuacji gdy nie jest on używany przez emitenta jako część prospektu emisyjnego, za właściwsze należy uznać zobowiązanie emitenta do aktualizacji tego dokumentu wyłącznie wówczas, gdy na jego podstawie będzie tworzył prospekt emisyjny.
Dodane do art. 52 ust. 2 i 3 regulują kwestię aktualizacji prospektu emisyjnego, w przypadku gdy zmiana ta nie ma znaczącego charakteru z punktu widzenia oceny papieru wartościowego lub emitenta, a więc gdy nie kwalifikuje się do zastosowania trybu przewidzianego w art. 51 ustawy, natomiast jest istotna dla inwestorów biorących udział w ofercie publicznej lub dopuszczeniu do obrotu na rynku regulowanym, ponieważ dotyczy kwestii organizacyjnych tych zdarzeń.
Zmiana w ust. 3 ma na celu umożliwienie inkorporowania do treści nieopublikowanego jeszcze prospektu zmian wynikających z przesłanek określonych w ust. 2.
Zmiana art. 53 ust. 3 ma na celu doprecyzowanie transpozycji do prawa krajowego art. 15(3) dyrektywy 2003/71/WE.
Zmiana art. 53 ust. 4 ma na celu doprecyzowanie transpozycji do prawa krajowego art. 15(5) dyrektywy 2003/71/WE.
Zmiana art. 53 ust. 7 ma na celu doprecyzowanie transpozycji do prawa krajowego przepisów art. 21(3)(e, i) i art. 23 dyrektywy 2003/71/WE, jak również wprowadzenie spójnej regulacji z art. 18, 19 i 19a.
Zmiana art. 54 ust. 1 ma na celu precyzyjniejsze i czytelniejsze przedstawienie warunków niezamieszczania w prospekcie emisyjnym ceny lub liczby oferowanych papierów wartościowych oraz doprecyzowanie implementacji art. 8(1) dyrektywy 2003/71/WE.
Zmiana art. 54 ust. 2 ma na celu określenie zasad zachowania się emitenta lub wprowadzającego, w sytuacji gdy inwestor ma prawo wycofać zapis w terminie 2 dni roboczych, oraz ujednolicenie zasad związanych z wycofywaniem przez inwestora zapisu na papiery wartościowe z przewidzianymi w art. 51.
Dodany art. 55a wprowadza definicję państwa macierzystego w rozumieniu przepisów rozdziału 3 ustawy.
Zmiany art 56 dokonano w celu transpozycji art. 19 ust. 1 dyrektywy 2004/109/WE wprowadzono. W tym celu na emitenta papierów wartościowych nałożono obowiązek jednoczesnego przekazywania Komisji Nadzoru Finansowego, spółce prowadzącej rynek regulowany oraz do publicznej wiadomości informacji poufnych oraz informacji bieżących i okresowych.
Natomiast w związku z niewydaniem przez Komisję Europejską do chwili obecnej środków wykonawczych określających minimalne standardy i zasady funkcjonowania scentralizowanego systemu gromadzenia informacji, wypełniającym dyspozycję art. 21 dyrektywy 2004/109/WE, na Komisję Nadzoru Finansowego nałożony został obowiązek gromadzenia informacji upowszechnianych przez emitentów papierów wartościowych dopuszczonych do obrotu na rynku regulowanym i zapewnienia ich dostępności dla inwestorów.
Ponadto zniesiono, przez uchylenie ust. 4, możliwość przedłużenia przez Komisję terminu przekazania do publicznej wiadomości informacji poufnych oraz informacji bieżących i okresowych.
Dodane art. 56a, 56b oraz 56c dotyczą kwestii wyboru języka właściwego dla wykonania obowiązku informacyjnego przez emitentów, dla których Polska jest państwem przyjmującym.
Zmiana art. 60, 61 i 62 W art. 60 ust. 2 wprowadzono upoważnienie dla ministra właściwego do spraw instytucji finansowych na wydanie rozporządzenia określającego zasady uznawania za równoważne informacji przekazywanych przez emitentów mających siedzibę w państwie niebędącym państwem członkowskim, dla których Rzeczpospolita Polska jest państwem macierzystym. Przyczyną dla której upoważnienie to zostało wydane była konieczność uregulowania kwestii, które są przedmiotem art. 23(1) Dyrektywy o przejrzystości oraz dyrektywy wykonawczej do Dyrektywy o przejrzystości.
W zmienionych art. 61 i 62 znalazły się kwestie dotyczące równoważności informacji.
Zmiana art. 63 wynika z konieczności wdrożenia art. 4(1) i art. 5(1) Dyrektywy o przejrzystości.
Zmiana art. 65 ma na celu doprecyzowanie transpozycji do prawa krajowego przepisu art. 10(1-3) dyrektywy 2003/71/WE.
Dodanie art. 66 pkt 3 wynika ze zmian dokonanych w ustawie o obrocie instrumentami finansowymi.
Zmiana art. 69 ma na celu doprecyzowanie implementacji art. 9 dyrektywy 2004/109/WE.
Dodany art. 69a ma na celu uchylenie obowiązku ogłoszenia wezwania w przypadku nabycia papierów wartościowych wskazanych w tym przepisie, z jednoczesnym pozostawieniem obowiązku dokonania zawiadomienia na podstawie art. 69 ustawy. Ponadto zmieniony przepis ma na celu doprecyzowanie implementacji art. 13 (1) dyrektywy 2004/109/WE.
Zmiana treści art. 70 wiąże się ze zmianą katalogu podmiotów, do których skierowany powinien być obowiązek informacyjny spółki publicznej.
Zmiana art. 72 ust. 1 pkt 2 precyzuje ilość akcji spółki publicznej, która zobowiązuje do ogłoszenia wezwania.
W zmienionym art. 73 ust. 2 doprecyzowano implementację art. 5 (1) w zw. z art. 2 (2) dyrektywy 2004/25/WE w sprawie ofert przejęcia przez wskazanie, że obowiązek ogłoszenia wezwania powstaje w przypadku pośredniego nabycia akcji, zdefiniowanego w art. 4 pkt. 27.
W zmienionym art. 74 ust. 2 doprecyzowano implementację art. 5 (1) w zw. z art. 2 (2) dyrektywy 2004/25/WE w sprawie ofert przejęcia przez wskazanie, że obowiązek ogłoszenia wezwania powstaje w przypadku pośredniego nabycia akcji, zdefiniowanego w art. 4 pkt. 27. W przepisie uchylono również możliwość zbycia akcji zamiast ogłoszenia wezwania.
Zmiana art. 75 ma na celu doprecyzowanie implementacji art. 1 (1) dyrektywy 2004/25/WE w sprawie ofert przejęcia przez wyraźne wskazanie, że obowiązek ogłoszenia wezwania, o którym mowa w art. 72-74 nie powstaje w przypadku spółki, której akcje wprowadzone są wyłącznie do alternatywnego systemu obrotu albo nie są przedmiotem obrotu zorganizowanego.
Zmiana art. 76 ma na celu doprecyzowanie implementacji art. 5 (5) dyrektywy 2004/25/WE w sprawie ofert przejęcia.
Zmiana art. 77 ma na celu doprecyzowanie implementacji art. 6 (5) dyrektywy 2004/25/WE w sprawie ofert przejęcia. Polega ona na wydłużeniu terminu zawiadomienia Komisji Nadzoru Finansowego o zamiarze ogłoszenia wezwania do zapisywania się na sprzedaż lub zamianę akcji spółki publicznej. Ponadto dokonana zmiana ma na celu wprowadzenie wyraźnego zakazu pośredniego nabywania akcji spółki publicznej poza wezwaniem w trakcie przeprowadzania wezwania.
Zmiana art. 78 ma na celu doprecyzowanie implementacji art. 6 (5) dyrektywy 2004/25/WE w sprawie ofert przejęcia, przez wprowadzenie możliwości skutecznego wykonania przez Komisję Nadzoru Finansowego uprawnień, o których mowa w art. 78 ust. 1 ustawy, w terminie trzech dni przed rozpoczęciem przyjmowania zapisów w wezwaniu.
Zmiana art. 79 ma na celu implementację art. 5 (4) dyrektywy 2004/25/WE w sprawie ofert przejęcia.
Zmiana art. 80 oraz dodanie art. 80a, 80b, 80c oraz 80d mają na celu implementację art. 8-9 i 11 dyrektywy 2004/25/WE w sprawie ofert przejęcia.
Zmiana art. 82 wprowadza dodatkowe warunki przewidziane w art. 15 dyrektywy w sprawie ofert przejęcia. Przewidują one, że prawo dokonania przymusowego wykupu pozostałych akcji może zostać zrealizowane jedynie w okresie 3 miesięcy od przekroczenia progu 90% głosów w spółce publicznej. Ponadto doprecyzowana została kwestia ceny, po jakiej nabywane są akcje w drodze przymusowego wykupu poprzedzonego wezwaniem na wszystkie pozostałe akcje spółki.
Zmieniony art. 83 doprecyzowuje termin na dokonanie czynności związanej ze zgłoszeniem żądania odkupu posiadanych akcji spółki publicznej. Uregulowana została też sytuacja, w której podmiot przekraczający próg 90% ogólnej liczby głosów w spółce nie dopełnia ciążących na nim obowiązków informacyjnych, przez co uniemożliwia akcjonariuszowi mniejszościowemu podjęcie decyzji o wystąpieniu z żądaniem wykupienia posiadanych przez niego akcji.
Dodany art. 83 ust. 5 ma na celu zapobieganie sytuacji, w której akcjonariusz mniejszościowy mógłby wpływać na cenę akcji po wezwaniu celem jej sztucznego zawyżenia.
Zmiana art. 87 ma na celu doprecyzowanie zakresu odesłania, o którym mowa w tym przepisie, oraz jest konsekwencją zmian polegających na dodaniu art. 4 pkt 27 oraz art. 69a.
Zmiana art. 90 ma na celu wdrożenie przepisów dyrektywy 2004/109/WE. Ust. 1a, który implementuje art. 9 ust. 5 dyrektywy 2004/109/WE, przyznaje firmom inwestycyjnym występującym w roli animatorów częściowe, a nie pełne, zwolnienie od obowiązku notyfikacji o przekroczeniu określonych w ustawie progów ogólnej liczby głosów w spółce publicznej. Firmy te będą zwolnione z obowiązku ujawniania stanu posiadania wyłącznie w przypadku osiągnięcia, przekroczenia lub spadku poniżej 5% ogólnej liczby głosów, i to jedynie pod warunkiem, że prawa głosu z akcji nabytych w związku z pełnieniem funkcji animatora nie będą wykonywane.
Ust. 1c stanowi implementację art. 9 ust. 4 Dyrektywy o przejrzystości i polega na wyłączeniu spod obowiązku zawiadamiania o nabyciu lub zbyciu znacznych pakietów akcji spółek publicznych przypadków nabywania akcji wyłączenie do celów rozrachunkowo-rozliczeniowych.
Dodanie art. 90a ma na celu implementację art. 4 dyrektywy w sprawie ofert przejęcia, który przewiduje, że państwa członkowskie są zobligowane do ujęcia w prawie krajowym zasad wyznaczania prawa oraz organu właściwego do nadzoru nad ofertami przejęcia (wezwaniami).
Zmieniona treść art. 91 ma na celu doprecyzowanie zasad znoszenia dematerializacji akcji, a ponadto są konsekwencją zmian wprowadzonych do ustawy o obrocie instrumentami finansowymi.
W zmienionym art. 94 zmianie uległa wysokość limitu dla każdej serii oraz wysokość opłat.
Zmiany w art. 96 ust. 1 i ust. 6 mają na celu uwzględnienie zmian w przepisach, do których mają zastosowanie sankcje administracyjne.
Zmiana art. 98 ust. 1 i ust. 2 ma na celu harmonizację zasad odpowiedzialności za szkodę z tytułu wad prospektu emisyjnego z art. 22 ust. 4 i 5 wskazującym podmioty odpowiedzialne za treść prospektu emisyjnego. Ponadto skreślone zostało odesłanie do art. 56, ponieważ kwestię odpowiedzialności za informacje przekazywane na podstawie tego przepisu są ujęte odrębnie w ust. 7.
Zmiany art. 98 ust. 6-8 mają na celu harmonizację tych przepisów z brzmieniem przepisu ust. 1 i 2.
Zmiana art. 99 związana jest z ze zmiana treści art. 38 ust. 1 ustawy. Zmiana ta ma na celu zmianę procedur postępowania w przypadkach, w których ustawa przewiduje memorandum informacyjne obowiązujące wyłącznie na terytorium Polski, w tym przede wszystkim z odejściem od procedury zawiadomienia z możliwością zgłoszenia sprzeciwu przez Komisję Nadzoru Finansowego.
Zmiana treści art. 100 ma na celu uporządkowanie i doprecyzowanie czynów zagrożonych sankcją karną.
Zmiana art. 103 wynika ze zmian wprowadzonych w art. 38 i 42 ustawy, przewidujących, że w przypadku memorandum informacyjnego aneks nie jest zatwierdzany przez Komisję Nadzoru Finansowego, a jedynie przekazywany do niej do wiadomości, więc niecelowe jest objęcie sankcją karną niedopełnienia tego wymogu.
Zmiana art. 104 jest konsekwencją zmian wprowadzonych do art. 38, 42, 43 i 51 ustawy, przewidujących, że obowiązki określone w tych przepisach zostały skreślone lub przeniesione do innych jednostek redakcyjnych.
Podstawa prawna:
Ustawa z dnia 4 września 2008 r. o zmianie ustawy o ofercie publicznej i warunkach wprowadzania instrumentów finansowych do zorganizowanego systemu obrotu oraz o spółkach publicznych oraz o zmianie innych ustaw (Dz. U. 2008 r., Nr 231, poz. 1547);
Ustawa z dnia 29 lipca 2005 r. o ofercie publicznej i warunkach wprowadzania instrumentów finansowych do zorganizowanego systemu obrotu oraz o spółkach publicznych (Dz. U. 2005 r., Nr 184, poz. 1539)