Możliwość skorzystania ze zwolnienia od podatku zgodnie z art. 113 ustawy o podatku od towarów i (...)

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 21 sierpnia 2017 r. (data wpływu 25 sierpnia 2017 r.), uzupełnionym pismem z dnia 16 października 2017 r. (data wpływu 18 października 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości skorzystania ze zwolnienia od podatku zgodnie z art. 113 ustawy o podatku od towarów i usług ? jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 sierpnia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości skorzystania ze zwolnienia od podatku zgodnie z art. 113 ustawy o podatku od towarów i usług. W dniu 18 października 2017 r. uzupełniono wniosek poprzez doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

?A? sp. z o.o. (dalej zwana ?A?) w swojej działalności zajmuje się głównie windykacją należności na zlecenie wierzycieli oraz organizacją obsługi prawnej dla klientów. Klienci (głównie wspólnoty mieszkaniowe) zlecają spółce dochodzenie kwot należności od swoich dłużników oraz ? w przypadku konieczności występowania na drogę postępowania sądowego czy egzekucyjnego ? zorganizowanie obsługi prawnej poprzez zaangażowanie kancelarii zewnętrznej. Celem klientów jest odzyskanie należności. Spółka w imieniu klientów sporządza wezwania do zapłaty, prowadzi negocjacje i korespondencję z dłużnikami, ustala warunki spłaty zadłużenia. W przypadku konieczności dochodzenia należności na drodze sądowej spółka organizuje obsługę prawną, poprzez zaangażowanie podmiotów zewnętrznych (adwokatów i radców prawnych) do reprezentowania w postępowaniach przed sądami. Kancelarie świadczą usługi prawne na rzecz spółki ?A?, która zajmuje się wyłącznie organizacją tejże obsługi dla klienta. Radca prawny lub adwokat zaangażowany do konkretnej sprawy działa bezpośrednio na podstawie pełnomocnictwa udzielonego przez organ upoważniony ? wierzyciela (najczęściej zarząd wspólnoty mieszkaniowej). Spółka obciąża kosztami organizacji obsługi prawnej oraz windykacji należności bezpośrednio wspólnoty mieszkaniowe. ?A? nie zatrudnia radców prawnych ani osób, które mogłyby występować w charakterze zastępcy procesowego wierzyciela. Spółka ?A? jest zarejestrowana jako czynny podatnik VAT i jako mały podatnik rozlicza się kwartalnie. Ze względu na zwiększenie limitu zwolnienia podmiotowego, o którym mowa w art. 113 ustawy o podatku od towarów i usług do kwoty 200.000 zł i fakt, że Spółka nie przewiduje przekroczenia ww. obrotu w roku 2017, spółka od stycznia 2018 r. chciałaby powrócić do zwolnienia z art. 113 ww. ustawy.

Pismem z dnia 16 października 2017 r. Wnioskodawca uzupełnił opis sprawy o następujące informacje:

Spółka utraciła prawo do zwolnienia, o którym mowa w art. 113 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług w dniu 5 listopada 2014 r. i od tego dnia pozostaje czynnym podatnikiem podatku VAT. W przekonaniu Wnioskodawcy usługi świadczone przez spółkę, a opisane powyżej nie kwalifikują się do usług prawniczych oraz w zakresie doradztwa, o których mowa w art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. a oraz lit. b.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy ?A? spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w przypadku nieprzekroczenia w roku 2017 limitu obrotu, o którym mowa w art. 113 ustawy o podatku od towarów i usług może skorzystać od 1 stycznia 2018 r. ze zwolnienia podmiotowego w zakresie podatku od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, ze względu na brak odpowiednich kompetencji personelu oraz charakter świadczonych usług, istnieje możliwość skorzystania ze zwolnienia podmiotowego w zakresie podatku od towarów i usług ? pod warunkiem nieprzekroczenia limitu sprzedaży, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, w roku 2017 powyżej kwoty 200.000 PLN. Usługi świadczone przez ?A? zdaniem Spółki nie mają charakteru usług prawniczych ani doradczych, które wykluczałyby możliwość skorzystania ze zwolnienia ze względu na niskie obroty.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200 000 zł.

Z kolei przepis art. 113 ust. 2 ustawy stanowi, że do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się:

1. wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju oraz sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju;
2. odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług, zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, z wyjątkiem:
   1. transakcji związanych z nieruchomościami,
   2. usług, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41,
   3. usług ubezpieczeniowych
   ? jeżeli czynności te nie mają charakteru transakcji pomocniczych;
3. odpłatnej dostawy towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.
   
   

W myśl art. 113 ust. 4 ustawy ? podatnicy, o których mowa w ust. 1 i 9, mogą zrezygnować ze zwolnienia określonego w ust. 1 i 9 pod warunkiem pisemnego zawiadomienia o tym zamiarze naczelnika urzędu skarbowego przed początkiem miesiąca, w którym rezygnują ze zwolnienia, a w przypadku podatników rozpoczynających w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, którzy chcą zrezygnować ze zwolnienia od pierwszej wykonanej czynności ? przed dniem wykonania tej czynności.

Jak stanowi art. 113 ust. 5 ustawy, jeżeli wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatnika rozpoczynającego w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1 ? art. 113 ust. 9 ustawy.

Zgodnie z art. 113 ust. 10 ustawy, jeżeli faktyczna wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 9, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej, przekroczy w trakcie roku podatkowego kwotę określoną w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

W myśl art. 113 ust. 11 ustawy, podatnik, który utracił prawo do zwolnienia sprzedaży od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może, nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1.

Powyższe oznacza, że podatnik, który utracił prawo do zwolnienia od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może na podstawie powołanego przepisu, ponownie skorzystać z tego zwolnienia, jeżeli upłynął rok, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, przy czym podatnik ma prawo do powrotu do zwolnienia od początku dowolnego miesiąca w trakcie roku podatkowego, o ile zostaną spełnione pozostałe ? wynikające z treści przepisu art. 113 ustawy ? przesłanki uprawniające do korzystania ze zwolnienia podmiotowego.

Przepis ust. 11 stosuje się odpowiednio do podatnika będącego osobą fizyczną, który przed zakończeniem działalności gospodarczej utracił prawo do zwolnienia od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, a następnie rozpoczął ponownie wykonywanie czynności, o których mowa w art. 5 (art. 113 ust. 11a ustawy).

Z kolei zgodnie z art. 113 ust. 13 ustawy, zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników:

• dokonujących dostaw:
  1. towarów wymienionych w załączniku nr 12 do ustawy,
  2. towarów opodatkowanych podatkiem akcyzowym, w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym, z wyjątkiem:
     • energii elektrycznej (PKWiU 35.11.10.0),
     • wyrobów tytoniowych,
     • samochodów osobowych, innych niż wymienione w lit. e, zaliczanych przez podatnika, na podstawie przepisów o podatku dochodowym, do środków trwałych podlegających amortyzacji,
  3. budynków, budowli lub ich części, w przypadkach, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 lit. a i b,
  4. terenów budowlanych,
  5. nowych środków transportu;
• świadczących usługi:
  1. prawnicze,
  2. w zakresie doradztwa, z wyjątkiem doradztwa rolniczego związanego z uprawą i hodowlą roślin oraz chowem i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego,
  3. jubilerskie;
• nieposiadających siedziby działalności gospodarczej na terytorium kraju.
  
  
  

Biorąc pod uwagę powołany powyżej przepis art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy stwierdzić należy, że ze zwolnienia podmiotowego od podatku nie korzystają m. in. usługi prawnicze oraz usługi w zakresie doradztwa, z wyjątkiem doradztwa rolniczego związanego z uprawą i hodowlą roślin oraz chowem i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego.

W związku z powyższym należy w tym miejscu rozstrzygnąć, czy wskazane we wniosku usługi, które będą wykonywane w ramach prowadzonej działalności, należy zaliczyć do usług, których świadczenie nie uprawnia do korzystania ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy.

Ustawa o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do tej ustawy nie definiują pojęcia doradztwa. W potocznym rozumieniu, termin ?doradztwo? obejmuje szereg usług doradczych, np.: podatkowe, prawne, finansowe. Zakres znaczeniowy pojęcia ?usługi w zakresie doradztwa? jest szerszy niż termin ?usługi w zakresie doradztwa prawnego?. Wobec braku w ustawie definicji doradztwa, należy posiłkowo odwołać się do wykładni językowej. Zgodnie z definicją zawartą w internetowym Słowniku Języka Polskiego PWN (www.sjp.pwn.pl), pod pojęciem ?doradcy? należy rozumieć tego, ?kto udziela porad?. Natomiast ?doradzać?, w myśl powołanego wyżej Słownika Języka Polskiego PWN, oznacza ?udzielić porady, wskazać sposób postępowania w jakiejś sprawie?. Na podobny kierunek wskazuje również potoczne rozumienie tego terminu, zgodnie z którym ?doradztwo? to udzielanie porad, opinii i wyjaśnień. Tak więc doradztwo jest udzielaniem fachowych opinii, porad, np. ekonomicznych, czy finansowych. Użyty w ustawie o podatku od towarów i usług termin ?usługi w zakresie doradztwa? należy rozumieć w związku z tym szeroko.

W świetle powołanych wyżej przepisów należy zauważyć, że o zwolnieniu, o którym mowa w art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b ustawy, decyduje kwalifikacja, bądź istota wykonywanych czynności.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca w swojej działalności zajmuje się głównie windykacją należności na zlecenie wierzycieli oraz organizacją obsługi prawnej dla klientów. Klienci (głównie wspólnoty mieszkaniowe) zlecają Wnioskodawcy dochodzenie kwot należności od swoich dłużników oraz ? w przypadku konieczności występowania na drogę postępowania sądowego czy egzekucyjnego ? zorganizowanie obsługi prawnej poprzez zaangażowanie kancelarii zewnętrznej. Celem klientów jest odzyskanie należności. Wnioskodawca w imieniu klientów sporządza wezwania do zapłaty, prowadzi negocjacje i korespondencję z dłużnikami, ustala warunki spłaty zadłużenia. W przypadku konieczności dochodzenia należności na drodze sądowej Wnioskodawca organizuje obsługę prawną, poprzez zaangażowanie podmiotów zewnętrznych (adwokatów i radców prawnych) do reprezentowania w postępowaniach przed sądami. Kancelarie świadczą usługi prawne na rzecz Wnioskodawcy, który zajmuje się wyłącznie organizacją tejże obsługi dla klienta. Radca prawny lub adwokat zaangażowany do konkretnej sprawy działa bezpośrednio na podstawie pełnomocnictwa udzielonego przez organ upoważniony ? wierzyciela (najczęściej zarząd wspólnoty mieszkaniowej). Wnioskodawca obciąża kosztami organizacji obsługi prawnej oraz windykacji należności bezpośrednio wspólnoty mieszkaniowe. Zainteresowany nie zatrudnia radców prawnych ani osób, które mogłyby występować w charakterze zastępcy procesowego wierzyciela. Wnioskodawca jest zarejestrowany jako czynny podatnik VAT i jako mały podatnik rozlicza się kwartalnie. Ze względu na zwiększenie limitu zwolnienia podmiotowego, o którym mowa w art. 113 ustawy, do kwoty 200.000 zł i fakt, że Wnioskodawca nie przewiduje przekroczenia ww. obrotu w roku 2017, w związku z tym od stycznia 2018 r. chciałaby powrócić do zwolnienia z art. 113 ustawy. Zainteresowany utracił prawo do zwolnienia, o którym mowa w art. 113 pkt 1 ustawy w dniu 5 listopada 2014 r. i od tego dnia pozostaje czynnym podatnikiem podatku VAT. W przekonaniu Wnioskodawcy usługi świadczone przez Spółkę, nie kwalifikują się do usług prawniczych oraz w zakresie doradztwa, o których mowa w art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. a oraz lit. b.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii, czy w przypadku nieprzekroczenia w roku 2017 limitu obrotu, o którym mowa w art. 113 ustawy może skorzystać od 1 stycznia 2018 r. ze zwolnienia podmiotowego w zakresie podatku od towarów i usług.

Jak wskazano powyżej, podatnik ma prawo powrócić do zwolnienia z art. 113 ustawy w trakcie roku podatkowego, pod warunkiem, że:

• minął rok od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub z niego zrezygnował,
• w poprzednim i bieżącym roku nie przekroczył kwoty 200.000 zł,
• powrót do zwolnienia może nastąpić od początku danego miesiąca,
• nie wykonuje czynności, o których mowa w art. 113 ust. 13 ustawy.
  
  

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca spełnia wskazane wyżej warunki, zatem zgodnie z art. 113 ust. 11 ustawy, będzie miał prawo do skorzystania ze zwolnienia określonego w ust. 1 tego przepisu.

Jeżeli jednak faktyczna wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy, przekroczy kwotę, o której mowa w tym przepisie, zwolnienie utraci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Należy zaznaczyć, że Wnioskodawca utraci prawo do zwolnienia podmiotowego w momencie wykonania czynności doradztwa niezależnie od posiadanych przez Zainteresowanego uprawnień.

Reasumując, mając na uwadze przedstawione okoliczności sprawy oraz przywołane przepisy stwierdzić należy, że skoro w ramach prowadzonej działalności Wnioskodawca nie będzie świadczył usług doradczych, o których mowa w art. 113 ust. 13 ustawy ? będzie mógł od dnia 1 stycznia 2018 r. skorzystać z prawa do zwolnienia od podatku VAT, zakładając, że wartość sprzedaży nie przekroczy w roku 2017 kwoty, o której mowa w art. 113 ust. 1 ustawy (czyli według obecnie obowiązujących przepisów kwoty 200.000 zł).

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy tut. Organ uznał za prawidłowe.

Zauważyć należy, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź straci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k?14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.