dotyczącej opodatkowania zasądzonej przez sąd należności z tytułu tzw. ?ustawy 203? wraz z ustawowymi (...)

UZASADNIENIE

W dniu 29.03.2005r. do tut. organu podatkowego wpłynął wniosek ... o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.

Stan faktyczny przedstawiony we wniosku:

?Od stycznia 2002r. mój zakład ... nie negując słuszności roszczeń nie wypłaca pracownikom należności z tytułu tzw. ? ustawy 203?. Swoich roszczeń dochodziłam dwukrotnie na drodze sądowej. W obu przypadkach sąd orzekł korzystne dla mnie wyroki, które się uprawomocniły. Na podstawie tych orzeczeń w styczniu i czerwcu 2004r. komornik sądowy rozpoczął proces egzekucyjny zgodnie z tytułami wykonawczymi- wyrokami sądu .... Komornik poinformował mnie, że cała zasądzona suma przypada wierzycielowi i jest wolna od podatku. Podobne stanowisko zajął ZUS traktując egzekwowaną kwotę jako odszkodowanie za brak możliwości zaspakajania potrzeb bytowych zgodnie z oczekiwaniami opartymi na uprawnieniach do przyrostu wynagrodzenia wynikających z art. 4a ust.1, 2 ustawy z 16 grudnia 1994r. o negocjacyjnym systemie kształtowania przyrostu przeciętnych wynagrodzeń w podmiotach gospodarczych oraz zmianie niektórych ustaw (Dz. U. z 1995r. Nr 1, poz. 2 z późn. zm.).

Zgodnie z w/w wyrokiem sądu z dnia 31.07.2003r. po rozpoznaniu sprawy o wynagrodzenie za pracę zasądzono dla mnie tytułem przyrostu przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia za pracę kwotę 313,23 zł miesięcznie za okres od stycznia 2002r. do czerwca 2003r. wraz z ustawowymi odsetkami. Ponadto zgodnie z w/w wyrokiem sądu z 19.04.2004r. po rozpoznaniu sprawy o wynagrodzenie zasądzono na moją rzecz kwotę 2.819,70 zł wraz z ustawowymi odsetkami.?

Stanowisko Podatnika:

?Traktując egzekwowaną kwotę jako odszkodowanie za niewypłacone w okresie od 01.01.2002r. do 31.03.2004r. wynagrodzenie za pracę i związany z tym brak możliwości zaspokojenia potrzeb bytowych zgodnie z oczekiwaniami opartymi na uprawnieniach pracownika do przyrostu wynagrodzenia wynikającym z art. 4a ust.1 i 2 ustawy z dnia 16 grudnia 1994r. o negocjacyjnym systemie kształtowania przyrostu przeciętnych wynagrodzeń u przedsiębiorców oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. z 1995r. nr 1, poz. 2 z późn. zm.), uznaję że należna mi kwota (wraz z odsetkami) z tytułu odszkodowania stanowi przychód wolny od podatku?.

Stanowisko tut. organu podatkowego:

W myśl art. 9 ust.1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52 i 52a oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji zaniechano poboru podatków.

Źródła przychodów określone zostały w art. 10 ust.1 w/w ustawy. Zgodnie z art. 10 ust.1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłem przychodów jest m.in. stosunek pracy.

W myśl art. 12 ust.1 w/w ustawy za przychody ze stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenie zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Zgodnie z art. 1 pkt 3 ustawy z dnia 22.12.2000r. o zmianie ustawy o negocjacyjnym systemie kształtowania przyrostu przeciętnych wynagrodzeń u przedsiębiorców oraz zmianie niektórych ustaw i ustawy o zakładach opieki zdrowotnej (Dz. U. z 2001r. nr 5, poz. 45), w ustawie z dnia 16.12.1994r. o negocjacyjnym systemie kształtowania przyrostu przeciętnych wynagrodzeń u przedsiębiorców oraz zmianie niektórych ustaw (Dz. U. z 1995r. nr 1, poz. 2 z późn. zm.) dodano art.4a w brzmieniu:
1. Pracownikom samodzielnych publicznych zakładów opieki zdrowotnej przysługuje od dnia 01.01.2001r. przyrost przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia, nie niższy niż 203 zł miesięcznie, w przeliczeniu na pełny wymiar czasu pracy łącznie ze skutkami wzrostu wszystkich składników wynagrodzenia, z zastrzeżeniem ust.2.
2. W samodzielnych publicznych zakładach opieki zdrowotnej przyrost przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia pracownika, w przeliczeniu na pełny wymiar czasu pracy łącznie ze skutkami wzrostu wszystkich składników wynagrodzenia, w roku 2002 nie może być niższy niż kwota ustalona wg następującego wzoru:??

W oparciu o w/w przepisy, należy uznać, iż kwoty z tytułu tzw. ?ustawy 203? wyegzekwowane w związku z wyrokami sądowymi przez komornika (zaległe wynagrodzenie) stanowią przychód Podatnika ze stosunku pracy i podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. W związku z powyższym, winny być uwzględnione w zeznaniu rocznym składanym zgodnie z art. 45 ust.1 w terminie do 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym. W przedmiotowej sprawie brak jest podstaw do stwierdzenia, iż otrzymane kwoty stanowią odszkodowanie. Wyroki sądowe, o których mowa we wniosku dotyczą rozpoznania spraw o wynagrodzenie. Źródłem świadczeń uzyskanych w związku z wyrokami sądowymi jest więc stosunek pracy.

Mając na uwadze powyższe, Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Radomiu stwierdza, iż stanowisko zajęte przez Panią we wniosku jest nieprawidłowe w części dotyczącej kwot (nie uwzględniających ustawowych odsetek) otrzymanych tytułem przyrostu przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia za pracę. W części dotyczącej odsetek wydano odrębne postanowienie.

Pouczenie:
Udzielona interpretacja co do zakresu i stosowania prawa podatkowego dotyczy stanu faktycznego przedstawionego we wniosku z dnia 29.03.2005r. (uzupełnionego w dniu 27.04.2005r. i w dniu 02.05.2005r.) oraz stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia opisanego we wniosku.
Zgodnie z art. 14b § 1 i § 2 Ordynacji podatkowej, niniejsza interpretacja nie jest wiążąca dla Wnioskodawcy, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej- do czasu jej zmiany lub uchylenia.
Na niniejsze postanowienie zgodnie z art. 14a § 4 Ordynacji podatkowej, przysługuje zażalenie.
Zażalenie zgodnie z art. 236 § 2 pkt 1, art. 220 i art.223 w związku z art. 239 Ordynacji podatkowej wnosi się do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie za pośrednictwem Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w Radomiu w terminie 7 dni od dnia doręczenia niniejszego postanowienia.
Zażalenie, zgodnie z art. 222 Ordynacji podatkowej, winno zawierać zarzuty przeciwko postanowieniu, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem zażalenia oraz wskazywać dowody uzasadniające to żądanie.
Zażalenie podlega opłacie skarbowej w wys. 5 zł (w znakach opłaty skarbowej).
Niniejsze postanowienie może zostać zmienione lub uchylone w drodze decyzji przez organ odwoławczy w trybie art. 14b § 5 Ordynacji podatkowej.
Otrzymują:
1. Adresat2. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie3. Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w Warszawie4. a/a