Możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej (...)

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112 poz. 770), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku opatrzonym datą 8 września 2010 r. (data wpływu do tut. Biura 14 lipca 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej wydatków, poniesionych na naprawę samochodów, stanowiących majątek spółki jawnej, które uległy zalaniu w wyniku powodzi - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 lipca 2010 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej wydatków, poniesionych na naprawę samochodów, stanowiących majątek spółki jawnej, które uległy zalaniu w wyniku powodzi.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W miesiącu czerwcu 2010 r. w wyniku powodzi zalaniu uległ majątek spółki jawnej, której wspólnikiem jest Wnioskodawca. Zalaniu uległy m.in. środki transportowe. W celu dalszej kontynuacji działalności celowa stała się naprawa środków transportowych. Zalane samochody nie posiadają dobrowolnego ubezpieczenia AC. Posiadają jedynie obowiązkowe ubezpieczenie OC, a niektóre NNW i ASS.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wydatki związane z naprawą powyższych samochodów można uznać za koszt uzyskania przychodu w podatku dochodowym od osób fizycznych...

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki te można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów, ponieważ ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych enumeratywnie wymienia czego nie można uznać za koszt uzyskania przychodów. Art. 23 ust. 1 pkt 48 tejże ustawy mówi o braku możliwości zaliczenia do kosztów tylko remontów powypadkowych samochodów, jeśli nie były one objęte ubezpieczeniem dobrowolnym, klęska zaś żywiołowa jaką była powódź nie jest tożsama z wypadkiem.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje.

Zgodnie z definicją zawartą w art. 22 § 1 ustawy z dnia 15 września 2000r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. nr 94, poz. 1037 ze zm.), spółka jawna jest spółką osobową, która prowadzi przedsiębiorstwo pod własną firmą, a nie jest inną spółką handlową. Stosownie do postanowień art. 8 § 1 K.s.h., spółka osobowa może we własnym imieniu nabywać prawa, w tym własność nieruchomości i inne prawa rzeczowe, zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozywana. Spółka jawna może zatem posiadać własny majątek, który jest odrębny od majątków osobistych jej wspólników. Ponieważ spółka jawna nie ma podmiotowości prawnej odrębnej od wspólników, nie jest ona podmiotem obowiązku podatkowego w zakresie podatku dochodowego, podmiotami takimi są natomiast wspólnicy tej Spółki. Ponieważ Wnioskodawca, wspólnik spółki jawnej, jest osobą fizyczną, kwestię możliwości zaliczenia wydatków w ciężar kosztów uzyskania przychodu należy rozpatrywać w świetle przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.)

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa w udziale w zysku oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku są równe. Przy czym, zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat (art. 8 ust. 2 pkt 1 tej ustawy).

W związku z powyższym, koszty związane z działalnością spółki osobowej, wspólnicy powinni określać proporcjonalnie do posiadanego udziału w zysku spółki.

W myśl art. 22 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Aby wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu winien, w myśl powołanego przepisu spełniać łącznie następujące warunki:

• pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
• być właściwie udokumentowany.
  
  

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera wykazu wydatków, który przesądzałby o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, zatem przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, tak aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości.

W takim ujęciu kosztami tymi będą zarówno wydatki pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu uzyskiwano oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast za koszty służące zabezpieczeniu źródła przychodów należy uznać koszty poniesione na ochronę istniejącego źródła przychodów, w sposób, gwarantujący bezpieczne funkcjonowanie tego źródła. Istotą tego rodzaju kosztów jest więc ich obligatoryjne poniesienie w celu nie dopuszczenia do utraty źródła przychodu w przyszłości.

Podatnik kwalifikując poniesione wydatki do kosztów uzyskania przychodów powinien kierować się podstawową zasadą zaistnienia związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesionym kosztem, a możliwością osiągnięcia z tego tytułu przychodu, albowiem to na nim spoczywa ciężar udowodnienia, że jego poniesienie ma (lub może mieć) wpływ na wysokość osiąganych przychodów (lub na zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów). Ustawodawca wyraźnie wiąże koszty uzyskania przychodów z celem ich poniesienia, jakim jest osiągnięcie przychodu.

Z kolei stosownie do treści art. 23 ust. 1 pkt 48 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów strat powstałych w wyniku utraty lub likwidacji samochodów oraz kosztów ich remontów powypadkowych, jeżeli samochody nie były objęte ubezpieczeniem dobrowolnym. Z powyższej regulacji wynika zatem, iż jedynym kryterium wyłączającym możliwość zaliczenia strat powstałych w wyniku utraty lub likwidacji samochodów oraz wydatków związanych z remontem powypadkowym samochodu do kosztów uzyskania przychodów jest brak dobrowolnego ubezpieczenia samochodu.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiują pojęcia ?wypadek?. Zauważyć jednak należy, że w języku potocznym pod pojęciem ?wypadek? należy rozumieć specyficzne, nieoczekiwane, nietypowe i niezamierzone działania zewnętrzne, które występuje w określonym miejscu i czasie, bez widocznej przyczyny (vide: Wikipedia Wolna Encyklopedia, http://wikipedia.org). Nie ulega tym samym wątpliwości, że pod pojęciem ?wypadek? mieszczą się również nietypowe i niezamierzone działanie zewnętrzne typu powódź, pożar, itp.

Jak wynika z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, w wyniku powodzi zalaniu uległy m.in. środki transportowe stanowiące majątek spółki jawnej. W celu dalszej kontynuacji działalności konieczna jest ich naprawa. Zalane samochody nie posiadają dobrowolnego ubezpieczenia AC.

Z konstrukcji cytowanego powyżej art. 23 ust. 1 pkt 48 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz przytoczonego znaczenia pojęcia ?wypadek? wynika, że ustawodawca pod pojęciem tym rozumie wszelkie nieprzewidziane zdarzenia powodujące, iż samochód utracił swe dotychczasowe wartości użytkowe i wymaga naprawy.

W świetle powyższego, nieistotnym jest źródło niezamierzonego zdarzenia, tj. czy to jest wypadek komunikacyjny, czy też wypadek (zdarzenie) o podłożu naturalnym. Jeżeli samochód nie był ubezpieczony, brak jest podstaw do zaliczenia do kosztów uzyskania prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej wydatków poniesionych na remont powypadkowy samochodu.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, iż wydatki związane z naprawą zalanych w wyniku powodzi środków transportowych, stanowiących składniki majątku spółki jawnej, stosownie do postanowień art. 23 ust. 1 pkt 48 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenie w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.