Zaliczenie do kosztów uzyskania przychodu straty w majątku obrotowym powstałej na skutek pożaru.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112 poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 15 czerwca 2010r. (data wpływu do tut. Biura 29 lipca 2010r.), uzupełnionym w dniu 29 września 2010r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości i sposobu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej straty powstałej w majątku obrotowym na skutek pożaru ? jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 lipca 2010r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości i sposobu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej straty powstałej w majątku obrotowym na skutek pożaru.

Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 13 września 2010r. Znak: IBPBI/1/415-714/10/KB, wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło w dniu 29 września 2010r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą (zakład). W ramach tej działalności zajmuje się zbieraniem i przetwarzaniem sprzętu elektrycznego i elektronicznego. Przyjmuje nieodpłatnie zużyty sprzęt elektryczny i elektroniczny od osób prywatnych, jak i firm. Sprzęt jest segregowany na dwie grupy odpadów i magazynowany. Jedna grupa sprzętu poddawana jest procesowi przetworzenia (rozkładany jest na części), a powstałe odpady (metale, plastik, elektronika itp.) są segregowane i następnie sprzedawane podmiotom gospodarczym zajmującym się procesem recyklingu (huty, młyny itp.). Druga część zostaje sprzedana w całości innym zakładom przetwarzania. Dochód firmy stanowi zysk ze sprzedaży odpadów powstałych w wyniku przetworzenia oraz ze sprzedaży sprzętu w całości. W wyniku pożaru spłonęła część odpadów przetworzonych, część sprzętu w całości i część wyposażenia.

W uzupełnieniu wniosku wskazano m.in., iż:

• pożar miał miejsce dnia 25 listopada 2009r.,
• przyczyna pożaru nie została ustalona, nie powstał on w skutek zaprószenia ognia przez pracowników a instalacja elektryczna była w tym czasie pozbawiona napięcia poprzez wyłączenie wyłącznika głównego,
• pożar został udokumentowany Zaświadczeniem o Pożarze, wydanym przez Komendanta Straży Pożarnej.
  
  

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

W jaki sposób zaksięgować stratę powstałą w wyniku pożaru...

Zdaniem Wnioskodawcy, zarówno sprzęt zebrany w całości, jak i odpady powstałe w wyniku przetworzenia, stanowią określoną wartość magazynową (pomimo bezpłatnego przyjęcia są wykazywane w remanencie wg cen rynkowych) firmy, przewidzianą do sprzedaży w celu uzyskania dochodu. Tak więc strata w wyniku pożaru stanowi utracenie przyszłych dochodów firmy ze sprzedaży i po dokonaniu remanentu wynikającego ze stanu magazynu w dniu poprzedzającym pożar i spisu pozostałych, nie spalonych towarów, powinna być ujęta jako koszt firmy w rubryce 13 PKPiR wg cen rynkowych.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy. Aby zatem dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

• musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów,
• musi być należycie udokumentowany.
  
  

Generalnie należy przyjąć, iż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile w myśl przepisów ww. ustawy nie podlegają wyłączeniu z tychże kosztów. Przy czym, związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku, a osiągnięciem przychodu bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów. Zauważyć przy tym należy, iż konieczność poniesienia danego wydatku nie może wynikać z zaniedbań, braku nadzoru lub sprzecznych z prawem działań podatnika.

Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu uzyskiwano oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast za koszty służące zabezpieczeniu źródła przychodów należy uznać koszty poniesione na ochronę istniejącego źródła przychodów, w sposób, gwarantujący bezpieczne funkcjonowanie tego źródła. Istotą tego rodzaju kosztów jest więc ich obligatoryjne poniesienie w celu nie dopuszczenia do utraty źródła przychodu w przyszłości.

W przypadku strat w majątku obrotowym (np. towarach handlowych) trudno mówić, że zmierzają one do osiągnięcia przychodów. Mogą one jednak co do zasady stanowić element kosztowy w prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej. Możliwość zaliczenia poniesionej straty do kosztów uzyskania przychodów uwarunkowana jest jednakże od spełnienia następujących warunków:

• strata musi być związana z całokształtem prowadzonej działalności,
• jej powstanie musi być spowodowane działaniem niezawinionym przez podatnika,
• musi być właściwie udokumentowana,
• podatnik winien wykazać, iż podjął właściwe działania zabezpieczające przed powstaniem tejże straty.
  
  

Możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej straty w towarach handlowych, powstałej w wyniku zdarzeń losowych, ma na celu zrekompensowanie podatnikowi ciężaru poniesionego w jego majątku, w związku z zakupem tych towarów (wydatkowanych na ich zakup kwot). W momencie zakupu towarów handlowych aktywa podatnika w postaci posiadanych środków pieniężnych zostają bowiem zamienione na aktywa rzeczowe w formie towarów handlowych. W ogólnym rozliczeniu nie dochodzi zatem do zwiększenia tych aktywów. W wyniku zniszczenia tego towaru powstaje zatem wymierny uszczerbek w majątku podatnika. Poniósł on bowiem ekonomiczny wydatek na nabycie tych towarów, lecz w następstwie zdarzenia losowego utracił równowartość wydatkowanych środków. W przypadku nabycia towarów handlowych nieodpłatnie, dochodzi wprawdzie do zwiększenia majątku podatnika, nie ponosi on jednak żadnego ekonomicznego ciężaru związanego z tym zwiększeniem. Nie ponosi on bowiem żadnego wydatku w związku z nabyciem tych towarów. W konsekwencji ewentualnie poniesiona strata w tych towarach, nie może stanowić kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą w zakresie zbierania, przetwarzania i sprzedaży zużytego sprzętu elektrycznego i elektronicznego. W tym celu przyjmuje nieodpłatnie zużyty sprzęt elektryczny i elektroniczny od osób fizycznych oraz firm. Część zebranego sprzętu Wnioskodawca poddaje procesowi przetworzenia (rozkładu na części). Następnie zarówno sprzęty nieprzetworzony, jak i przetworzony wraz z powstałymi w procesie przetwarzania odpadami, sprzedaje innym podmiotom zajmującym się procesem recyklingu. Sprzęt ten traktuje jako towary handlowe. W dniu 25 listopada 2009r. w wyniku pożaru spłonęła część odpadów przetworzonych, część nieprzetworzonego sprzętu oraz część wyposażenia. W uzupełnieniu wniosku wskazano, iż przyczyna pożaru nie została ustalona, nie powstał on jednak w skutek zaprószenia ognia przez pracowników Wnioskodawcy, a instalacja elektryczna była podczas zdarzenia pozbawiona napięcia. Wnioskodawca posiada zaświadczenie o pożarze wydane przez komendanta straży pożarnej.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, iż w przedstawionym we wniosku stanie faktycznym Wnioskodawca nie może zaliczyć wartości utraconych towarów handlowych do kosztów uzyskania przychodu prowadzonej przez niego pozarolniczej działalności gospodarczej. Nie poniósł on bowiem wydatków na nabycie tych towarów, które mogłyby być źródłem straty.

Z uwagi na powyższe stanowisko przedstawione we wniosku należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44 ? 100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.