W zakresie okresu rozliczeniowego, w którym należy dokonać korekty przychodów.

UZASADNIENIE

W dniu 26 listopada 2009r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie okresu rozliczeniowego, w którym należy dokonać korekty przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca posiada status zakładu pracy chronionej i w związku z tym otrzymywał ze środków Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych miesięczne dofinansowanie do wynagrodzeń zatrudnionych pracowników niepełnosprawnych. W przypadku, gdy kwota miesięcznego dofinansowania przekraczała kwotę miesięcznego wynagrodzenia pracownika niepełnosprawnego, podatnik uzyskaną nadwyżkę przekazywał na rachunek bankowy Zakładowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych z przeznaczeniem na Indywidualne Programy Rehabilitacyjne (IPR). Ponadto w latach 2007-2008 uzyskana nadwyżka zaliczana była do przychodów podatkowych w miesiącu jej otrzymania. W 2009r. podatnik w ramach Indywidualnego Programu Rehabilitacyjnego dokonał zakupu środka trwałego sfinansowanego z nadwyżki pochodzącej z sald z lat 2007-2008.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

W jakim terminie należy dokonać korekty przychodu podlegającego podatkowi...

W terminie wydatkowania środków, tj. w 2009r., czy też należy dokonać korekty rozliczenia rocznego za 2007 i 2008r....

Zdaniem Wnioskodawcy, należy dokonać korekt zeznań podatkowych za lata 2007 i 2008.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 26a ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2008r. (t.j. Dz. U. z 2008r. Nr 14, poz. 92 ze zm.), pracodawcy przysługuje ze środków Funduszu miesięczne dofinansowanie do wynagrodzenia pracownika niepełnosprawnego, który nie ma ustalonego prawa do emerytury, o ile pracownik ten został ujęty w ewidencji zatrudnionych osób niepełnosprawnych, o której mowa w art. 26b ust. 1, prowadzonej przez Fundusz.

Zakład pracy chronionej obowiązany jest tworzyć zakładowy fundusz rehabilitacji osób niepełnosprawnych (ZFRON) i jest jego dysponentem. Ogólne zasady tworzenia i przeznaczenia środków funduszu określa art. 33 ww. ustawy. Dotacja z PFRON, co do zasady, przekazana zostaje na pokrycie wydatków związanych z wynagrodzeniami. Jednakże zgodnie z art. 26a ust. 5 pkt 2 ww. ustawy w powyższym brzmieniu, w przypadku gdy kwota miesięcznego dofinansowania z PFRON przekracza kwotę miesięcznego wynagrodzenia osiąganego przez pracownika niepełnosprawnego, pracodawca będący zakładem pracy chronionej przekazuje różnicę pomiędzy kwotą miesięcznego dofinansowania a kwotą tego wynagrodzenia na zakładowy fundusz rehabilitacji osób niepełnosprawnych z przeznaczeniem na indywidualny program rehabilitacji pracowników niepełnosprawnych zatrudnionych w zakładzie pracy chronionej.

Z cytowanych powyżej przepisów jednoznacznie wynika, iż obowiązek przekazania na zakładowy fundusz rehabilitacji osób niepełnosprawnych z przeznaczeniem na indywidualny program rehabilitacji pracowników niepełnosprawnych zatrudnionych w zakładzie pracy chronionej środków otrzymanych z Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych dotyczył wyłącznie sytuacji, gdy kwota miesięcznego dofinansowania uzyskanego z PFRON przekraczała kwotę miesięcznego wynagrodzenia osiąganego przez pracownika niepełnosprawnego. Zatem powyższe dofinansowanie z PFRON, jakie otrzymywał pracodawca prowadzący zakład pracy chronionej przekazane zostało na pokrycie kosztów związanych z wynagrodzeniem, a kwota stanowiąca nadwyżkę dofinansowania nad wynagrodzeniem przeznaczona została na indywidualne programy rehabilitacyjne pracowników niepełnosprawnych zatrudnionych w tym zakładzie.

Zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), przychodem z działalności gospodarczej są również dotacje, subwencje, dopłaty i inne nieodpłatne świadczenia otrzymane na pokrycie kosztów albo jako zwrot wydatków, z wyjątkiem gdy przychody te są związane z otrzymaniem, zakupem albo wytworzeniem we własnym zakresie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, od których, zgodnie z art. 22a - 22o, dokonuje się odpisów amortyzacyjnych. Zatem cała kwota otrzymanego dofinansowania stanowi przychód z działalności gospodarczej.

W myśl art. 22 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zatem kosztem uzyskania przychodów nie są wszystkie wydatki, ale tylko takie, które nie są wymienione w art. 23 i których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem (zwiększeniem) przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów. Jednakże ciężar wskazania ww. związku spoczywa na podmiocie, który wywodzi z tego określone skutki prawne.

Zgodnie z art. 23 ust.

1 pkt 45 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych prawnych dokonywanych, według zasad określonych w art. 22a-22o, od tej części ich wartości, która odpowiada poniesionym wydatkom na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie tych środków lub wartości niematerialnych i prawnych, odliczonym od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym albo zwróconym podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

W świetle powyższego odpisy amortyzacyjne z tytułu zużycia środków trwałych, od tej części ich wartości, która odpowiada wydatkom zwróconym podatnikowi w jakiejkolwiek formie, nie są uznawane za koszty uzyskania przychodów dla celów podatkowych. Jeżeli zatem wydatki na zakup środków trwałych zostały sfinansowane ze środków, które podatnik otrzymał z Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych, to odpisy amortyzacyjne od tych środków trwałych nie stanowią kosztów uzyskania przychodów.

Biorąc pod uwagę powołane wyżej przepisy, należy stwierdzić, iż dofinansowanie do wynagrodzeń otrzymane z PFRON, co do zasady nie jest dofinansowaniem do zakupu środka trwałego, w dacie otrzymania stanowi ono przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Jednakże po przekazaniu nadwyżki dofinansowania na ZFRON środki te mogą być przeznaczone na zakup środków trwałych. W sytuacji, gdy wydatkowanie na zakup środka trwałego nastąpiło po zamknięciu okresu rozliczeniowego, w którym dofinansowanie było otrzymane, w związku z przeznaczeniem go na zakup środka trwałego, należy dokonać zmniejszenia przychodów (korekty) w okresie rozliczeniowym, w którym dofinansowanie zaliczone zostało do przychodów. Dofinansowanie tej części nie stanowi bowiem przychodu podlegającego opodatkowaniu.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, iż w sytuacji gdy w roku 2009 Wnioskodawca dokonał zakupu środka trwałego z przekazanej w latach 2007 i 2008 na Zakładowy Fundusz Osób Niepełnosprawnych nadwyżki dofinansowania nad wynagrodzeniem pracowników niepełnosprawnych, to winien dokonać korekty przychodu odpowiednio w okresie, kiedy otrzymane dofinansowanie zaliczone zostało do przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej (a więc w miesiącu jego otrzymania). Konsekwencją skorygowania przychodu w określonych miesiącach roku podatkowego (wskazanych we wniosku latach podatkowych), jest również konieczność skorygowania zeznania (ń) podatkowego (ych) za ten rok (za te lata podatkowe).

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.