Czy przychody uzyskiwane przez Wnioskodawcę w postaci uposażenia sędziego wojskowego w stanie spoczynku, (...)

UZASADNIENIE

W dniu 24 grudnia 2012 r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zastosowania kosztów uzyskania przychodu od wypłacanego uposażenia sędziego wojskowego w stanie spoczynku.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Zawodową służbę wojskową w sądownictwie wojskowym Wnioskodawca pełnił od dnia 01 sierpnia 1995 r. do 31 sierpnia 2011 r. W lutym 2000 r. Wnioskodawca został powołany przez Prezydenta RP do sprawowania urzędu sędziego wojskowego.

Skutkiem zniesienia, poprzez rozporządzenie Ministra Obrony Narodowej z dnia 17 lutego 2010 r. w sprawie zniesienia niektórych wojskowych sądów garnizonowych oraz zmiany rozporządzenia w sprawie utworzenia sądów wojskowych oraz określenia ich siedzib i obszarów właściwości (Dz. U. Nr 32, poz. 175), Wojskowego Sądu Garnizonowego w K., w którym Wnioskodawca sprawował urząd sędziego, było:

1. zwolnienie Wnioskodawcy z datą 31 sierpnia 2011 r. ze służby wojskowej decyzją Ministra Obrony Narodowej z dnia 27 stycznia 2011 r.,
2. przeniesienie Wnioskodawcy uchwałą Krajowej Rady Sądownictwa z dniem 01 lipca 2010 r. w sędziowski stan spoczynku.
   
   

Płatnik Wnioskodawcy od marca 2012 r. zdecydował o zaprzestaniu stosowania stawki kosztów uzyskania przychodów w oparciu o art. 22 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uznając, iż uposażenie Wnioskodawcy (sędziego w stanie spoczynku) nie może zostać zakwalifikowane do przychodów wymienionych w art. 12 ust. 1 cyt. ustawy. Ponadto obniżył wysokość owych kosztów uzyskania przychodów w wystawionym rozliczeniu podatkowym za 2011 r., za miesiące po zwolnieniu Wnioskodawcy ze służby wojskowej.

Przedstawiając stan faktyczny Wnioskodawca opisał postępowanie w sprawie wydania interpretacji dotyczące innego wnioskodawcy a nie jego samego, dlatego też z tych względów Organ pominął jego przytaczanie.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy przychody uzyskiwane przez Wnioskodawcę w postaci uposażenia sędziego wojskowego w stanie spoczynku, także po zwolnieniu z zawodowej służby wojskowej, należy pomniejszyć o koszty uzyskania przychodów stosownie do art. 22 ust. 1 i 2 w związku z art. 12 ust. 1 i ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż sędzia sądu wojskowego pełniący zawodową służbę wojskową zgodnie z poglądem Trybunału Konstytucyjnego zawartym w wyroku z dnia 17 listopada 2009 r. SK 64/08; OTK-A 2009/10/146 łączy w sobie dwie role publiczne: sędziego i żołnierza zawodowego. Jego pozycja ustrojowa jest wyznaczana przez Konstytucję (zwłaszcza art. 178-181) oraz ustawę Prawo o ustroju sądów wojskowych, ustawę Prawo o ustroju sądów powszechnych i ustawę z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych. W rezultacie czynnego sędziego wojskowego łączą z Państwem dwa stosunki służbowe: sędziego oraz żołnierza.

Stosunek służbowy żołnierza zawodowego, zdaniem Wnioskodawcy, ustaje wraz ze zwolnieniem z zawodowej służby wojskowej (co w jego przypadku miało miejsce z dniem 31 sierpnia 2011 r.).

Stosunek służbowy sędziego nie ustaje jednak ani w chwili zwolnienia z zawodowej służby wojskowej, ani w momencie przeniesienia w stan spoczynku. Stosunek sędziego wojskowego - podobnie jak innych sędziów ? trwa zasadniczo aż do śmierci, zaś pobierane przez niego uposażenie jest uposażeniem pobieranym ze stosunku służbowego na podstawie art. 65 § 1 ustawy Prawo o ustroju sądów powszechnych w zw. z art. 70 § 1 oraz art. 32 § 1 ustawy Prawo o ustroju sądów wojskowych.

Zgodnie z art. 32 § 1 ustawy Prawo o ustroju sądów wojskowych, stosunek służbowy sędziego wojskowego ustaje gdy sędzia zrzekł się urzędu, osiągnął wiek sześćdziesięciu lat lub został przeniesiony w stan spoczynku z powodu uznania orzeczeniem wojskowej komisji lekarskiej za trwale niezdolnego do zawodowej służby wojskowej. Wnioskodawca zaznaczył, iż żadna z tych okoliczności nie miała miejsca w jego przypadku. Wnioskodawca został przeniesiony w stan spoczynku z uwagi na reorganizację sądownictwa, tj. w oparciu o art. 71 § 3 ustawy Prawo o ustroju sądów powszechnych w zw. z art. 70 § 3 ustawy Prawo o ustroju sądów wojskowych.

W żadnym wypadku zwolnienie z zawodowej służby wojskowej, jako nie będące w art. 32 § 1 ustawy Prawo o ustroju sądów wojskowych, ani żadnym innym, przesłanką wygaśnięcia stosunku służbowego sędziego wojskowego nie może skutkować contra legem uznaniem, iż Wnioskodawca nie pozostaje w sędziowskim stosunku służbowym.

Wnioskodawca dodaje również, iż stosunek służbowy sędziego wojskowego w stanie spoczynku w jakim pozostaje Wnioskodawca jest identyczny pod względem prawno-formalnym jak sędziów powszechnych oraz sędziów innych sądów.

W ocenie Wnioskodawcy, mając na uwadze powyższe przyjąć należy, iż stosunek służbowy sędziego wojskowego do jakiego Wnioskodawca został powołany przez Prezydenta RP w 2000 r. ? trwa nadal, a zatem przychody uzyskania z tego tytułu w postaci uposażenia sędziego w stanie spoczynku winny zostać pomniejszone o koszty ich uzyskania.

Prezentując swoje stanowisko Wnioskodawca powołał się na liczne interpretacje indywidualne dotyczące opodatkowania sądów powszechnych i prokuratorów oraz stwierdził, iż potraktowanie sędziego sądu wojskowego w stanie spoczynku gorzej niż sędziego sądu powszechnego w stanie spoczynku (oraz prokuratora w stanie spoczynku) godzi w konstytucyjną zasadę równości i nie ma żadnych podstaw do różnicowania ich sytuacji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.) jest zasada powszechności opodatkowania. W myśl tej zasady, wyrażonej w treści art. 9 ust. 1 ww. ustawy, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 1 przytoczonej ustawy, źródłami przychodów jest stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Natomiast na mocy art. 12 ust. 1 ww. ustawy za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Użyte w tym przepisie sformułowanie ?w szczególności? oznacza, iż przepis zawiera tylko przykładowe wyliczenie przychodów ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy.

Na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za pracownika w rozumieniu art. 12 ust. 4 uważa się osobę pozostającą w stosunku służbowym, stosunku pracy, stosunku pracy nakładczej lub spółdzielczym stosunku pracy.

Przepis art. 22 ust. 2 cyt. ustawy stanowi, że koszty uzyskania przychodów z tytułu stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej:

1. wynoszą 111 zł 25 gr miesięcznie, a za rok podatkowy nie więcej niż 1.335 zł, w przypadku gdy podatnik uzyskuje przychody z tytułu jednego stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej;
2. nie mogą przekroczyć łącznie 2.002 zł 05 gr za rok podatkowy, w przypadku gdy podatnik uzyskuje przychody równocześnie z tytułu więcej niż jednego stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej;
3. wynoszą 139 zł 06 gr miesięcznie, a za rok podatkowy łącznie nie więcej niż 1.668 zł 72 gr, w przypadku gdy miejsce stałego lub czasowego zamieszkania podatnika jest położone poza miejscowością, w której znajduje się zakład pracy, a podatnik nie uzyskuje dodatku za rozłąkę;
4. nie mogą przekroczyć łącznie 2.502 zł 56 gr za rok podatkowy, w przypadku gdy podatnik uzyskuje przychody równocześnie z tytułu więcej niż jednego stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej, a miejsce stałego lub czasowego zamieszkania podatnika jest położone poza miejscowością, w której znajduje się zakład pracy, a podatnik nie uzyskuje dodatku za rozłąkę.
   
   

W myśl art. 70 § 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. - Prawo o ustroju sądów wojskowych (t. j. Dz. U. 2007 r. Nr 226, poz. 1676 ze zm. od 23 sierpnia 2012 r. ? t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 952) do sądów wojskowych, sądów dyscyplinarnych, sędziów sądów wojskowych oraz asystentów sędziów i do ławników stosuje się odpowiednio przepisy m.in. art. 65, 71, 74 i 100 § 1-4 ustawy, o której mowa w art. 32 § 6 ww. ustawy, tj. przepisy ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. - Prawo o ustroju sądów powszechnych (Dz. U. Nr 98, poz. 1070, ze zm.). Przy czym stosownie do punktu 1 § 1 art. 70 ustawy - Prawo o ustroju sądów wojskowych znalazły się zastrzeżenia, iż określone w ww. przepisach czynności i uprawnienia Ministra Sprawiedliwości, zgromadzenia ogólnego sędziów, kolegium sądu, prezesów sądów rejonowych i okręgowych oraz prezesa sądu dyscyplinarnego wykonują odpowiednio: Minister Sprawiedliwości w porozumieniu z Ministrem Obrony Narodowej, Zgromadzenie Sędziów Sądów Wojskowych, kolegium wojskowego sądu okręgowego, prezesi sądów wojskowych i prezes sądu dyscyplinarnego, a czynności i uprawnienia prezesa sądu apelacyjnego w zakresie nadzoru administracyjnego - Minister Sprawiedliwości za pośrednictwem dyrektora departamentu, o którym mowa w art. 5 § 4.

Zgodnie z art. 65 § 1 ustawy ? Prawo o ustroju sądów powszechnych stosunek służbowy sędziego nawiązuje się po doręczeniu mu aktu powołania.

Stosownie do treści art. 71 § 3 ustawy ? Prawo o ustroju sądów powszechnych sędzia może być również przeniesiony w stan spoczynku, na wniosek Ministra Sprawiedliwości, w razie zmiany ustroju sądów lub zmiany granic okręgów sądowych, jeżeli nie został przeniesiony do innego sądu.

W myśl art. 73 § 1 ww. ustawy w sprawach przeniesienia sędziego w stan spoczynku, o których mowa w art. 70 i 71, podejmuje decyzję Krajowa Rada Sądownictwa, na wniosek sędziego, kolegium właściwego sądu albo Ministra Sprawiedliwości.

Z kolei art. 74 § 1 cyt. ustawy stanowi, iż sędzia przeniesiony w stan spoczynku z przyczyn, o których mowa w art. 71 § 3, ma prawo powrócić na stanowisko zajmowane poprzednio albo otrzymać stanowisko równorzędne poprzednio zajmowanemu, jeżeli ustały przyczyny będące podstawą przeniesienia w stan spoczynku.

Minister Obrony Narodowej w porozumieniu z Ministrem Sprawiedliwości określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady i tryb ustalania i wypłacania uposażeń sędziom sądów wojskowych w stanie spoczynku oraz uposażeń rodzinnych członkom ich rodzin, mając na uwadze konieczność zapewnienia osobom uprawnionym ciągłości źródeł utrzymania oraz udogodnień w odbiorze uposażeń i uposażeń rodzinnych - art. 36a § 4 ustawy - Prawo o ustroju sądów wojskowych.

Jednakże na podstawie delegacji art. 70 ustawy - Prawo o ustroju sądów wojskowych zastosowanie znajdują tutaj uregulowana zawarte w treści art. 100 § 1 i 2 ustawy ? Prawo o ustroju sądów powszechnych, zgodnie z którymi sędziemu, który został przeniesiony w stan spoczynku, w razie zmiany ustroju sądów lub zmiany granic okręgów sądowych, przysługuje do czasu osiągnięcia wieku 65 lat uposażenie w wysokości wynagrodzenia pobieranego na ostatnio zajmowanym stanowisku.

W tym miejscu należy jednak powołać treść art. 35 § 2a Prawa o ustroju sądów wojskowych, który stanowi, iż w przypadku przeniesienia w stan spoczynku oraz w przypadku powołania na urząd sędziego sądu powszechnego w trybie określonym w art. 32a uznaje się, iż zwolnienie sędziego z zawodowej służby wojskowej nastąpiło w drodze wypowiedzenia stosunku służbowego zawodowej służby wojskowej dokonanego przez właściwy organ.

Z wniosku wynika, iż decyzją Ministra Obrony Narodowej z dnia 27 stycznia 2011 r. Wnioskodawca został zwolniony z zawodowej służby wojskowej.

Treść art. 114 ust. 2 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (t.j. Dz. U. z 2010 r. Nr 90, poz. 593 ze zm.) stanowi, iż dokonanie wypowiedzenia stosunku służbowego zawodowej służby wojskowej przez właściwy organ może nastąpić, gdy jednostka wojskowa, w której żołnierz zawodowy pełni zawodową służbę wojskową, uległa rozformowaniu lub zmniejszył się jej stan etatowy w korpusie kadry zawodowej Sił Zbrojnych, w którym żołnierz pełni służbę, albo gdy uległo likwidacji stanowisko służbowe, które żołnierz zajmował, a brak jest możliwości wyznaczenia go na inne stanowisko odpowiadające jego kwalifikacjom zawodowym.

Organem właściwym do wypowiedzenia stosunku służbowego zawodowej służby wojskowej, o którym mowa w ust. 3, jest Minister Obrony Narodowej - w odniesieniu do żołnierzy zawodowych, o których mowa w art. 44 ust. 1 pkt 1 (ust. 4 pkt 1 art. 114 ww. ustawy).

Zaś przepis art. 117 ww. ustawy wskazuje, iż w zakresie zwalniania z zawodowej służby wojskowej żołnierzy zawodowych, których stosunek służbowy lub wykonywanie zawodu jest unormowane w odrębnych przepisach, stosuje się również te przepisy.

Jak zaznaczył Wnioskodawca we wniosku ? czynnego sędziego wojskowego łączą z Państwem dwa stosunki służbowe: sędziego oraz żołnierza. Stosunek służbowy żołnierza zawodowego ustaje wraz ze zwolnieniem go z zawodowej służby wojskowej (co jak zaznaczył Wnioskodawca miało miejsce w jego przypadku). Z kolei zaś stosunek służbowy sędziego nie ustaje jednak ani w chwili zwolnienia z zawodowej służby wojskowej, ani w momencie przeniesienia w stan spoczynku. Stosunek sędziego wojskowego - podobnie jak innych sędziów ? trwa zasadniczo aż do śmierci, zaś pobierane przez niego uposażenie jest uposażeniem pobieranym ze stosunku służbowego na podstawie art. 65 § 1 ustawy prawo o ustroju sądów powszechnych w zw. z art. 70 § 1 oraz art. 32 § 1 ustawy Prawo o ustroju sądów wojskowych. Ponadto jak zaznaczył Wnioskodawca zgodnie z art. 32 § 1 ustawy Prawo o ustroju sądów wojskowych stosunek służbowy sędziego wojskowego ustaje gdy sędzia zrzekł się urzędu, osiągnął wiek sześćdziesięciu lat lub został przeniesiony w stan spoczynku z powodu uznania orzeczeniem wojskowej komisji lekarskiej za trwale niezdolnego do zawodowej służby wojskowej. Żadna z powyższych okoliczności nie miała tutaj miejsca. Wnioskodawca został przeniesiony w stan spoczynku z uwagi na reorganizację sądownictwa, tj. w oparciu o art. 71 § 3 ustawy Prawo o ustroju sądów powszechnych w zw. z art. 70 § 3 ustawy Prawo o ustroju sądów wojskowych.

W żadnym wypadku zwolnienie z zawodowej służby wojskowej, nie będące w art. 32 § 1 ustawy Prawo o ustroju sądów wojskowych, ani żadnym innym, przesłanką wygaśnięcia stosunku służbowego sędziego wojskowego nie może skutkować contra legem uznaniem, iż Wnioskodawca nie pozostaje w sędziowskim stosunku służbowym.

Wnioskodawca dodaje również, iż stosunek służbowy sędziego wojskowego w stanie spoczynku w jakim pozostaje Wnioskodawca jest identyczny pod względem prawno-formalnym jak sędziów powszechnych (jak również sędziów innych sądów). Stosunek służbowy sędziego wojskowego do jakiego Wnioskodawca został powołany przez Prezydenta RP w 2000 r. ? trwa nadal, zatem przychody uzyskania z tego tytułu w postaci uposażenia sędziego w stanie spoczynku winny zostać pomniejszone o koszty ich uzyskania.

Z zacytowanego powyżej opisu sprawy wynika, iż stosunek służbowy Wnioskodawcy jako żołnierza zawodowego ustał wraz ze zwolnieniem go z zawodowej służby wojskowej. Jednakże nadal pozostaje on w innym stosunku służbowym, tj. w stosunku służbowym sędziego, w związku z którym wypłacane jest mu uposażenie związane z pozostawaniem w stanie spoczynku - gdzie jak zaznaczył sam Wnioskodawca ? do służby tej został powołany w lutym 2000 r. przez Prezydenta RP i trwa do dzisiaj, gdyż nie został on rozwiązany.

Zatem skoro faktu ustania stosunku służbowego Wnioskodawcy jako żołnierza zawodowego w zawodowej służby wojskowej na podstawie ww. przepisów nie należy zrównywać ? jak wskazuje Wnioskodawca ? z ustaniem stosunku służbowego sędziego wojskowego, to uposażenie wypłacane sędziemu w stanie spoczynku, z którym nie rozwiązano stosunku służbowego jako sędziego wojskowego (np. nie nastąpiło jego wypowiedzenie) należy kwalifikować do przychodów wymienionych w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. To oznacza, że w takiej sytuacji koszty uzyskania przychodu winny być uwzględnione, bowiem prawo do ich potrącania wynika z istnienia stosunku służbowego, na podstawie którego uzyskiwany jest przychód w postaci uposażenia. Koszty te przysługują do czasu, kiedy z sędzią wojskowym w stanie spoczynku nie został rozwiązany stosunek służbowy z tytułu pełnienia funkcji sędziego wojskowego. Koszty należy naliczać według uregulowań określonych w art. 22 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. w kwocie odpowiadającej kosztom podstawowym lub podwyższonym, jeżeli sędzia wojskowy spełnia warunki do zastosowania kosztów podwyższonych, określonych ww. przepisem.

Powyższe oznacza, iż Wnioskodawcy jako sędziemu wojskowemu ? jeżeli pozostaje on nadal w stosunku służbowym z tego tytułu - od wypłacanego uposażenia związanego z pozostawaniem w stanie spoczynku przysługują koszy uzyskania przychodu.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę licznych interpretacji organów podatkowych należy stwierdzić, iż interpretacje te zostały wydane w indywidualnych sprawach tym samym nie mogą one być wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Dodatkowo podkreślić należy, iż dokonana przez Wnioskodawcę w przedstawionym stanie faktycznym analiza postępowania w sprawie wydania interpretacji indywidualnej dotyczącej innego wnioskodawcy (podmiotu), nie może wpływać na dokonane rozstrzygnięcie w przedmiotowej interpretacji. Organ wydający niniejszą interpretację nie jest władny aby oceniać zanalizowane przez Wnioskodawcę stanowisko zawarte we wskazanej interpretacji indywidualnej, a tym bardziej polemizować z Wnioskodawcą na temat oceny rozstrzygnięć zawartych w uzasadnieniach innych rozstrzygnięć. Ponadto należy podkreślić, że interpretacje indywidualne wydawane są w oparciu o stany faktyczne przedstawione przez wnioskodawców. Organ wydający interpretacje nie ma uprawnień do przeprowadzania postępowań wyjaśniających.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.