Skutki podatkowe użyczenia lokalu mieszkalnego matce

UZASADNIENIE

W dniu 08 listopada 2011r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych użyczenia lokalu mieszkalnego.

W związku z brakami formalnymi stwierdzonymi we wniosku, pismem z dnia 05 stycznia 2012r. Znak: IBPBII/2/415-1210/11/HS wezwano wnioskodawczynię do jego uzupełnienia. Uzupełnienia dokonano w dniach 19 i 23 stycznia 2012r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni rozważa zawarcie umowy użyczenia. Przedmiotem umowy byłby lokal mieszkalny, a użyczenie zachodziłoby miedzy córką (użyczającym), a matką (biorącym na użyczenie).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Jakie obowiązki podatkowe rodziłby zapis w treści umowy użyczenia, że koszty użytkowania przedmiotu użyczenia (lokalu mieszkalnego) ponosi w całości biorący na użyczenie (matka), w tym: czynsz, opłaty eksploatacyjne, fundusz remontowy, koszty zarządu, gaz, energia elektryczna?

Zdaniem wnioskodawczyni, planowana umowa użyczenia zawierająca zapis ?koszty użytkowania przedmiotu użyczenia (lokalu mieszkalnego) ponosi w całości biorący na użyczenie (matka), w tym: czynsz - opłaty eksploatacyjne, fundusz remontowy, koszty zarządu, gaz, energia elektryczna? nie rodziłaby żadnych obowiązków podatkowych z uwagi na bliskie pokrewieństwo osób będących stronami umowy (użyczający - córka, biorący w użyczenie - matka). Ponadto biorąca w użyczenie (matka) ponosiłaby wszystkie zobowiązania (koszty) związane z użytkowaniem przedmiotu użyczenia tj. lokalu mieszkalnego (czynsz - opłaty eksploatacji, fundusz remontowy, koszty zarządu, gaz, energia elektryczna) przypisane do ww. lokalu mieszkalnego. Biorący na użyczenie - matka użytkowałaby lokal mieszkalny bezpłatnie (tzn. nie uiszczałaby dodatkowo żadnych opłat użyczającemu ? córce z tytułu użyczenia lokalu mieszkalnego). Zatem użyczający ? córka nie osiągnęłaby z tytułu zawartej umowy użyczenia żadnej korzyści (żadnego dochodu) rodzącej obowiązek podatkowy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 710 ustawy Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16 poz. 93 ze zm.), przez umowę użyczenia rozumie się umowę, na podstawie której użyczający zobowiązuje się zezwolić biorącemu, przez czas oznaczony lub nie oznaczony, na bezpłatne używanie oddanej mu w tym celu rzeczy. Istotą tej umowy jest jej bezpłatny charakter co oznacza, że biorący w używanie nie ma obowiązku dokonywania żadnych świadczeń i opłat na rzecz dającego do bezpłatnego używania. Z przepisów art. 710?719 Kodeksu cywilnego regulujących prawa i obowiązki stron umowy użyczenia wynika, że użytkującego obciążają koszty zwykłego użytkowania rzeczy i utrzymania jej w stanie niepogorszonym. Biorącego do używania można zatem obciążyć obowiązkiem regulowania zwykłych kosztów utrzymania rzeczy użyczonej, np. należnościami za różne postaci energii, wywóz nieczystości, zużycie wody, gazu, drobne remonty i konserwację przedmiotu użyczenia. Inne nakłady poniesione przez biorącego do używania podlegają zwrotowi.

Stosownie do art. 9 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010r. Nr 51, poz. 307 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń (art. 11 ust.1 ww. ustawy).

Mając na względzie powołane wyżej przepisy oraz przedstawione we wniosku zdarzenie stwierdzić należy, iż w związku z nieodpłatnym przekazaniem lokalu mieszkalnego do używania po stronie osoby użyczającej nie powstanie przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a użyczający (w sytuacji przedstawionej we wniosku córka) nie będzie osiągać z tytułu zawartej umowy użyczenia dochodu rodzącego obowiązek podatkowy w podatku dochodowym od osób fizycznych. Dodatkowe opłaty ponoszone przez matkę związane z taką umową również nie powodują przysporzenia majątkowego po stronie osoby użyczającej, gdyż z istoty użyczenia wynika, że użytkującego obciążają koszty zwykłego użytkowania rzeczy, a strony w umowie zamierzają zapisać, że na matce spoczywać będzie obowiązek ponoszenia tych kosztów. Zatem zgodzić się należy z wnioskodawczynią, że z tytułu nieodpłatnego oddania w używanie rzeczy (tj. lokalu mieszkalnego) oraz kosztów używania tego lokalu takich jak czynsz - opłaty eksploatacyjne, fundusz remontowy, koszty zarządu, gaz, energia elektryczna, które będzie ponosić w całości biorąca lokal w użyczenie matka, nie powstanie dochód do opodatkowania po stronie córki.

Stanowisko wnioskodawczyni uznaje się za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.