Kto może zaliczyć w koszty uzyskania przychodów, tzn. który z podatników ? współwłaścicieli, (...)

UZASADNIENIE

W dniu 15 grudnia 2008r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu rozliczania kosztów uzyskania przychodu z najmu.

W związku z brakami formalnymi stwierdzonymi we wniosku, pismem z dnia 18 lutego 2009r. Znak: IBPP1/443-1827/08/AL, IBPBII/2-415-42/09/AK wezwano wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku. Uzupełnienia dokonano w dniu 27 lutego 2009r. oraz 05 marca 2009r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony m.in. następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest współwłaścicielem nieruchomości w udziale wynoszącym 1/3. Pozostali trzej współwłaściciele tej nieruchomości posiadają udziały w wysokości 1/3, 1/6 i 1/6 udziału w całości. Powyższą nieruchomość wnioskodawca wspólnie z pozostałymi współwłaścicielami wynajmuje kilku podmiotom gospodarczym. Jest to tzw. najem prywatny, czyli wnioskodawca nie ma zarejestrowanej działalności gospodarczej. Umowy zawarte z najemcami są sporządzone na imię czterech współwłaścicieli oraz faktury za najem są wystawiane przez czterech współwłaścicieli. Wnioskodawca został zarządcą wynajmującym nieruchomość na rzecz wszystkich współwłaścicieli. Został też wskazany przez pozostałych współwłaścicieli do podpisywania umów z dostawcami mediów: energii elektrycznej oraz wody, którzy wystawiają faktury kosztowe tylko na nazwisko i NIP wnioskodawcy.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie.

Kto, tzn. który z podatników ? współwłaścicieli, może zaliczyć w koszty uzyskania przychodów np. zakup kosiarki do trawy całego terenu... Jak rozliczać inne koszty wspólne, skoro oryginał faktury kosztowej może być tylko jeden, a zakup jest wspólny...

Zdaniem wnioskodawcy, koszty zakupu np. kosiarki winno rozliczać się w kosztach uzyskania przychodu proporcjonalnie do posiadanych udziałów we współwłasności.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 23 ustawy.

W powołanym przepisie art. 22 ust. 1 ustawodawca nie wskazuje enumeratywnie jakie wydatki mogą być uznane za koszty uzyskania przychodu. Możliwość zaliczenia konkretnego wydatku do kategorii kosztów uzyskania przychodów uzależniona została od istnienia związku przyczynowo - skutkowego tzn. poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu, bądź funkcjonowanie tego źródła przychodu. Kosztami uzyskania przychodów są zarówno koszty bezpośrednio, jak i pośrednio związane z uzyskiwanymi przychodami, pod warunkiem, że podatnik wykaże, iż zostały one w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów oraz nie zostały wymienione w art. 23 ustawy zawierającym katalog wydatków nie uznawanych za koszty uzyskania przychodów.

W przypadku gdy wynajmowana nieruchomość stanowi własność kilku osób, to do rozliczania kosztów uzyskania przychodów stosuje się zasadę dotyczącą również rozliczania przychodów, która została wyrażona w art. 8 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (art. 8 ust. 2 ustawy).

W myśl art. 8 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa w udziale w zysku oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku są równe.

Z powyższego wynika zatem, że jeśli nieruchomość stanowiąca wspólną własność jest wynajmowana i są ponoszone z tego tytułu koszty, to powinny one podlegać rozliczeniu osobno u każdego ze współwłaścicieli proporcjonalnie do posiadanego udział we współwłasności. Stanowisko wnioskodawcy należało zatem uznać za prawidłowe.

Natomiast w kwestii możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu na przykład wydatków poniesionych na zakup kosiarki do trawy zauważyć należy, że podstawową regulacją normującą stosunki między wynajmującym a najemcą jest umowa najmu. Z treści takiej umowy powinny wynikać, zarówno obowiązki, a także prawa ciążące na każdej ze stron. Umowa taka powinna również określać jakie wydatki związane z wynajmowaną nieruchomością ponosi właściciel, a jakie najemca.

Zatem kosztem uzyskania przychodu w przypadku osiągania przychodów z najmu nieruchomości, nie prowadzonego w ramach działalności gospodarczej oraz gdy z umowy najmu wynika, że to wynajmujący jest zobowiązany do ich ponoszenia są np.

opłaty eksploatacyjne (m.in. opłaty za wywóz nieczystości, dostawę wody, energii), a także inne opłaty i wydatki związane z wynajmowaną nieruchomością. Wydatkiem taki może być również zakup kosiarki do koszenia trawy wokół nieruchomości, jeśli tylko z umowy najmu będzie wynikało, że to wynajmujący zobowiązany jest do utrzymywania w należytym stanie i porządku otoczenia wokół wynajmowanej nieruchomości.

Należy przy tym podkreślić, iż dla określenia konkretnego wydatku jako kosztu uzyskania przychodu podatnik obowiązany jest wykazać związek tego wydatku z uzyskanym przychodem bądź prowadzoną działalnością nakierowaną na uzyskanie przychodu. Jest to zgodne z zasadą, że ciężar udowodnienia spoczywa na osobie, która z określonych faktów wywodzi skutki prawne. Również należyty sposób udokumentowania poniesionego wydatku leży po stronie podatnika. Fakt posiadania przez wspólników nieruchomości jednego oryginału faktury kosztowej, z której wynika poniesienie przez nich kosztu zakupu kosiarki nie jest przeszkodą w zaliczeniu tego wydatku do kosztów uzyskania przychodów proporcjonalnie przez każdego z nich.

Reasumując, jeśli wnioskodawca wskaże, że wydatek związany z zakupem kosiarki do trawy został poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu, a jego poniesienie zostanie prawidłowo udokumentowane, to wówczas może być on zaliczony do kosztów uzyskania przychodów.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Z uwagi na to, że wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej stosowania przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych został złożony przez jednego ze współwłaścicieli nieruchomości zaznacza się, iż interpretacja nie wywiera skutku prawnego dla pozostałych współwłaścicieli. Jeśli będą oni zainteresowani uzyskaniem interpretacji indywidualnej powinni wystąpić z odrębnymi wnioskami o jej udzielenie. Zgodnie bowiem z przepisem art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej Minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, wyłącznie pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.