W zakresie zwolnienia z opodatkowania zamiany gruntu wraz z budynkiem mieszkalnym

UZASADNIENIE

W dniu 22 lutego 2011r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży gruntu na rzecz użytkownika wieczystego. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 17 maja 2011 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący opis zaistniałego stanu faktycznego:

Gmina zgodnie z podjętą uchwałą Rady Gminy sprzedaje nieruchomości gruntowe o łącznej powierzchni 1,39 ha tj. 3 działki o pow. 0,62 ha, 0,08 ha i 0,69 ha będące w użytkowaniu wieczystym na rzecz użytkownika wieczystego tej nieruchomości. Działki te zabudowane są budynkiem magazynowym, halą produkcyjną i portiernią, które stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności tj. użytkownika wieczystego. Gmina nie posiada planu zagospodarowania przestrzennego i zgodnie z wypisem z rejestru gruntów, grunty te są skwalifikowane jako: pastwiska trwałe, użytki rolne zabudowane, grunty zadrzewione i zakrzewione. Wnioskodawca nadmienia, że osoba kupująca tą nieruchomość jest jej użytkownikiem wieczystym. Działki te będą sprzedawane w trybie bezprzetargowym zgodnie z wyceną rzeczoznawcy. W uzupełnieniu Zainteresowany poinformował, że nabywca gruntu był użytkownikiem wieczystym tego gruntu od dnia 26 października 2007 roku zgodnie z zawiadomieniem nr Dz.Kw. 10217/07 Sądu Rejonowego w Dębicy Wydział V Ksiąg Wieczystych z dnia 18 grudnia 2007r. Nabywca odkupił budynki i prawo wieczystego użytkownika gruntu od Komornika Sądowego w drodze licytacji. Nabywca od dnia 26 października 2007 roku do dnia sporządzenia aktu notarialnego Rep. A nr 668/2011 tj. 7 lutego 2011 roku, kiedy to nabył prawa użytkowania wieczystego na własność, był jego użytkownikiem wieczystym. Natomiast zgodnie z wypisem ze studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy działki położone w Korzeniowie będące przedmiotem użytkowania wieczystego położone są w strefie oznaczonej w studium jako tereny usług, przemysłu, baz, składów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie :

Czy sprzedaż gruntu na rzecz użytkownika wieczystego zabudowanego budynkami używanymi będącymi jego własnością należy opodatkować podatkiem VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż gruntu będącego w użytkowaniu wieczystym, zabudowanego budynkami stanowiącymi własność użytkownika wieczystego, na rzecz tego użytkownika będzie opodatkowana podatkiem VAT stawką 23%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 cyt. ustawy przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 6 i 7 cyt. ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste oraz zbycie tego prawa.

Co do zasady stosownie do art. 41 ust. 1 ww. ustawy stawka podatku wynosi 22% z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy o VAT w okresie od dnia 1 stycznia 2011r. do dnia 31 grudnia 2013r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Gmina planuje sprzedać nieruchomość gruntową na rzecz jej użytkownika wieczystego. Obecny użytkownik wieczysty nabył prawo użytkowania wieczystego gruntu wraz z budynkami posadowionymi na przedmiotowej nieruchomość w drodze licytacji od Komornika Sądowego. Na nieruchomości znajdują się budynki, stanowiące odrębny od gruntu przedmiot własności użytkowników wieczystych. W przedmiotowej sytuacji z uwagi na fakt, iż budynki posadowione na gruncie stanowiącym przedmiot transakcji stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności użytkownika wieczystego, na rzecz którego Gmina zamierza dokonać sprzedaży gruntu, przedmiotem dostawy będzie jedynie grunt.

Jednakże aby w przedstawionych okolicznościach w sposób prawidłowy określić przedmiot dostawy i stawkę podatku od towarów i usług należy przywołać uregulowania ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.). Zgodnie z art. 46 § 1 k.c. nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności. Takim przepisem szczególnym jest art. 235 § 1 ustawy Kodeks cywilny, w myśl którego budynki i inne urządzenia wzniesione na gruncie Skarbu Państwa lub gruncie należącym do jednostek samorządu terytorialnego bądź ich związków przez wieczystego użytkownika stanowią jego własność. To samo dotyczy budynków i innych urządzeń, które wieczysty użytkownik nabył zgodnie z właściwymi przepisami przy zawarciu umowy o oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste.

Zatem budynki będące własnością wieczystego użytkownika położone na gruncie obciążonym prawem wieczystego użytkowania, stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności. Z uwagi na fakt, iż budynki posadowione na gruncie stanowiącym przedmiot dostawy stanowią własność użytkownika wieczystego, na rzecz którego dokonywana jest sprzedaż gruntu, przedmiotem dostawy dokonanej pomiędzy Gminą, a użytkownikiem wieczystym jest w istocie jedynie grunt. Dlatego też w niniejszej sprawie zastosowania nie znajdą przepisy art. 29 ust. 5 ustawy o VAT.

Stosownie do zapisu art. 43 ust. 1 pkt 9 powołanej ustawy, zwalnia się od podatku od towarów i usług dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Na podstawie cytowanych powyżej przepisów wynika, że opodatkowaniu podlegają te dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku gruntów niezabudowanych, tylko te, które stanowią tereny budowlane lub przeznaczone pod zabudowę. Natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących na przykład gruntami rolnymi czy leśnymi, które nie są przeznaczone pod zabudowę, są zwolnione z podatku od towarów i usług.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że obecny użytkownik wieczysty odkupił budynki i prawo wieczystego użytkowania gruntu od Komornika Sądowego w drodze licytacji. Zabudowania tj. budynek magazynowy, hala produkcyjna i portiernia, stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności użytkownika.

W związku z powyższym przedmiotem dostawy będzie jedynie grunt, gdyż budynki znajdujące się na tym gruncie stanowią odrębny przedmiot własności i są własnością użytkownika wieczystego. Zatem dostawa przedmiotowego gruntu o łącznej powierzchni 1,39 ha tj. 3 działki o pow. 0,62 ha, 0,08 ha i 0,69 ha, nie będzie korzystała ze zwolnienia przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT i zgodnie z art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 ustawy o VAT, będzie podlegała opodatkowaniu podstawową stawką podatku VAT.

Stosownie do art. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L Nr 347 str. 1 ze zm.) dyrektywa ustanawia wspólny system podatku od wartości dodanej (VAT). Zasada wspólnego systemu VAT polega na zastosowaniu do towarów i usług ogólnego podatku konsumpcyjnego dokładnie proporcjonalnego do ceny towarów i usług, niezależnie od liczby transakcji, które mają miejsce w procesie produkcji i dystrybucji poprzedzającym etap obciążenia tym podatkiem. Podatek VAT, obliczony od ceny towaru lub usługi według stawki, która ma zastosowanie do takiego towaru lub usługi, jest wymagalny od każdej transakcji, po odjęciu kwoty podatku poniesionego bezpośrednio w różnych składnikach kosztów.

Wspólny system VAT stosuje się aż do etapu sprzedaży detalicznej włącznie.

W cyt. wyżej przepisie określone zostały elementy konstrukcyjne podatku VAT, tj. powszechność opodatkowania, faktyczne opodatkowanie konsumpcji, z którego wynika neutralność podatku VAT, oraz konieczność stosowania podatku do towarów i usług na wszystkich etapach obrotu gospodarczego zostały odzwierciedlone w artykule 1 Dyrektywy VAT.

Postulat powszechności opodatkowania podatkiem od wartości dodanej wszystkich towarów i usług wynika wprost z ustępu 2 artykułu 1 Dyrektywy VAT. Odstępstwo od reguły powszechności opodatkowania może mieć wyłącznie wyjątkowy charakter i musi być wprowadzone na podstawie zapisów dyrektyw. Zasady stosowania podatku VAT powodują bowiem, że wyłączenie niektórych transakcji z opodatkowania, względnie objęcie ich zwolnieniem od podatku, zakłóciłoby jego naliczanie w sposób umożliwiający osiągnięcie celu, jakim jest opodatkowanie wyłącznie ostatecznej konsumpcji towarów lub usług. Dlatego też stosowanie zwolnień zostało ograniczone przepisami Dyrektywy VAT wyłącznie do towarów i usług enumeratywnie wymienionych w przepisach Tytułu IX bądź objętych przepisami przejściowymi.

Zgodnie z zasadą powszechności podatek od wartości dodanej powinien być nakładany na wszystkich etapach obrotu, włącznie ze sprzedażą detaliczną na rzecz finalnych konsumentów.

Odnosząc powyższe na grunt rozpoznawanej sprawy należy stwierdzić, że dostawą towaru w rozumieniu przepisów ustawy o VAT, było ustanowienie użytkowania wieczystego na rzecz pierwotnego użytkownika wieczystego, następnie nabycie prawa wieczystego użytkowania gruntu wraz z budynkami przez obecnego użytkownika wieczystego w drodze licytacji od Komornika Sądowego w drodze licytacji. Również sprzedaż gruntu przez Gminę na rzecz dotychczasowego użytkownika wieczystego, zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jako dostawa towaru.

Zauważyć przy tym należy, iż sprzedaż nieruchomości na rzecz użytkownika wieczystego nie będzie traktowana jako dostawa towaru jedynie w sytuacji, gdy Gmina (Skarb Państwa) dokonuje tej sprzedaży temu użytkownikowi, na rzecz którego wcześniej ustanowiła prawo użytkowania wieczystego. Nie może być traktowana jako ponowna dostawa tego samego towaru między tymi samymi stronami. Przypadek ten nie występuje w niniejszej sprawie.

Wobec powyższego stanowisko przedstawione przez Wnioskodawcę uznać należy za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany z przedstawionym we wniosku stanem faktycznym. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualny błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego. Podkreślić wymaga, iż interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku.

W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.