Wykazanie w deklaracji VAT+7 otrzymania faktury od kontrahenta portugalskiego dotyczącej usługi przeglądu (...)

UZASADNIENIE

W dniu 1 października 2007r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wykazania w deklaracji VAT-7 otrzymania faktury od kontrahenta portugalskiego dotyczącej usługi przeglądu urządzeń spawalniczych.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 19 listopada 2007r. (data wpływu 23 listopada 2007r., będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu nr IBPP2/443-157/07 z dnia 6 listopada 2007r. znak: IBPP2/443-157/07/ASz.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka zajmuje się produkcją konstrukcji stalowych. W maju otrzymała fakturę od kontrahenta portugalskiego nie posiadającego numeru NIP unijnego. Jednocześnie Spółka podała kontrahentowi swój NIP UE. Faktura mająca datę wystawienia 30 kwietnia 2007r. dotyczyła przeglądu maszyn spawalniczych używanych na hali produkcyjnej. Na fakturze znajduje się zapis, że portugalski przedsiębiorca jest zwolniony z podatku VAT. Kontrahent nie podaje na fakturze daty wykonania usługi. Usługa została wykonana w Polsce. Po wykonaniu usługi urządzenia pozostały w Spółce. Spółka nie wykazała z tego tytułu podatku należnego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy, a jeśli tak to w jaki sposób w zaistniałej sytuacji Spółka powinna wykazać to zdarzenie gospodarcze w deklaracji VAT-7...

Zdaniem Wnioskodawcy, z uwagi na fakt że przedsiębiorca portugalski nie posiada numeru NIP unijnego, Spółka nie mogła wykazać zakupu tej usługi jako importu usług, dlatego też powyższe zdarzenie gospodarcze wykazała w deklaracji VAT-7 w kwietniu, po przeliczeniu wartości faktury po kursie z dnia wystawienia wykorzystując metodę ?w stu?. Usługa ta została wykazana w pozycji 46 i 47 deklaracji VAT-7.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Ogólna reguła dotycząca miejsca świadczenia usług określona została w art. 27 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. nr 54 poz. 535 ze zm.). Przepis ten stanowi, iż w przypadku świadczenia usług miejscem świadczenia jest miejsce, gdzie świadczący usługę posiada siedzibę, a w przypadku posiadania stałego miejsca prowadzenia działalności, z którego świadczy usługę ? miejsce, gdzie świadczący usługę posiada stałe miejsce prowadzenia działalności; w przypadku braku takiej siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności ? miejsce stałego zamieszkania, z zastrzeżeniem ust. 2-6 i art. 28.

Odstępstwo od tej zasady przewidziane zostało między innymi w art. 27 ust. 2 pkt 3 lit. d) ustawy, zgodnie z którym w przypadku świadczenia usług na ruchomym majątku rzeczowym ? miejscem świadczenia usług jest miejsce, gdzie usługi są faktycznie świadczone, z zastrzeżeniem art. 28.

Ruchomy majątek rzeczowy nie został zdefiniowany w ustawie o VAT, jednak należy zaliczyć do niego towary niebędące nieruchomościami oraz budowlami trwale związanymi z gruntem. Katalog usług na ruchomym majątku rzeczowym obejmuje np. naprawę rzeczy ruchomej, usługi serwisowe i gwarancyjne związane z rzeczami ruchomymi, instalację, montaż i demontaż rzeczy ruchomych, przetwarzanie i uszlachetnianie.

W świetle powyższego należy stwierdzić, że ww. usługa przeglądu urządzeń spawalniczych będzie zaliczać się do usług na ruchomym majątku rzeczowym

W myśl art. 28 ust. 7 ustawy w przypadku, między innymi usług na ruchomym majątku rzeczowym, świadczonych dla nabywcy, który podał wykonującemu te usługi numer, pod którym jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium państwa członkowskiego, na którym usługi są wykonywane, miejscem świadczenia usług jest terytorium państwa członkowskiego, które wydało nabywcy usługi ten numer, pod warunkiem że towary po wykonaniu tych usług zostaną wywiezione z terytorium państwa członkowskiego, na którym usługi te zostały faktycznie wykonane.

Z przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego wynika, iż usługa przeglądu urządzeń spawalniczych była świadczona na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Spółka podała świadczącemu ww. usługę numer, pod którym jest zidentyfikowana na potrzeby podatku również na terytorium Polski. W konsekwencji miejscem świadczenia tej usługi jest terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W przedmiotowej sprawie nie ma znaczenia, że urządzenia spawalnicze nie zostaną wywiezione z terytorium państwa członkowskiego, na którym usługa przeglądu została faktycznie wykonana.

W niniejszej sprawie nie ma zatem zastosowania art. 28 ust. 7 ustawy o VAT.

W myśl art. 2 pkt 9 ww. ustawy o VAT, przez import usług rozumie się świadczenie usług, z tytułu wykonania których podatnikiem jest usługobiorca, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4.

W świetle art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, będące usługobiorcami usług świadczonych przez podatników posiadających siedzibę lub miejsce zamieszkania albo pobytu poza terytorium kraju.

Z zacytowanych powyżej regulacji prawnych wynika, że w przedstawionym przez Wnioskodawcę stanie faktycznym, Spółka jako usługobiorca usługi wyświadczonej przez podatnika posiadającego siedzibę w Portugalii jest podatnikiem podatku VAT z tytułu importu usług.

Obowiązek podatkowy z tytułu importu usług powstaje zgodnie z art. 19 ust. 19 ustawy o podatku od towarów i usług, w myśl którego przepisy ust. 1, 4, 5, 11, 13 pkt 1 lit. b) i c), pkt 2, 4 i 7?9 oraz ust. 14-16 stosuje się odpowiednio do importu usług.

Zgodnie z art. 19 ust. 1 ww. ustawy o VAT obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usług, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

W myśl art. 19 ust. 4 ww. ustawy jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi.

Wnioskodawca nie jest w stanie określić daty faktycznego wykonania usługi, natomiast faktura została wystawiona z datą 30 kwietnia 2007r.

Zatem, w myśl zacytowanych wyżej przepisów, w przedmiotowej sprawie obowiązek podatkowy z tytułu importu usług powstanie z chwilą wystawienia faktury, a więc w dniu 30 kwietnia 2007r., pod warunkiem jednak, że nastąpiło to nie później niż w 7. dniu od wykonania usługi.

Przepis § 37 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 97 poz. 970 ze zm.) stanowi, że kwoty wyrażone w walucie obcej wykazywane na fakturze przelicza się na złote według wyliczonego i ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski bieżącego kursu średniego waluty obcej na dzień wystawienia faktury, jeżeli faktura jest wystawiana w terminie, w którym podatnik obowiązany jest do jej wystawienia, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3.

Zgodnie z § 37 ust. 2 ww. rozporządzenia w przypadku gdy na dzień wystawienia faktury bieżący kurs średni waluty obcej nie został wyliczony i ogłoszony, do przeliczenia stosuje się kurs wymiany ostatnio wyliczony i ogłoszony.

W świetle § 37 ust. 3 ww. rozporządzenia w przypadku niewystawienia faktury w terminie, w którym podatnik obowiązany jest do jej wystawienia, kwoty wyrażone w walucie obcej przelicza się na złote według wyliczonego i ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski bieżącego kursu średniego waluty obcej na dzień powstania obowiązku podatkowego. Przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio.

Ponadto w myśl § 37 ust. 4 rozporządzenia ww. przepisy stosuje się odpowiednio do przeliczania kwot wykazywanych na fakturze wystawionej przez podatnika podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze, jeżeli dokumentują one czynności, które u podatnika stanowią: wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, dostawę towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca lub import usług.

Należy podkreślić, iż w § 37 ust. 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług wyraźnie wskazano, że przeliczane są kwoty wykazane na fakturze wystawionej przez podatnika podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze.

Ponadto należy stwierdzić, iż nie można oceniać terminowości wystawienia faktury przez kontrahenta zagranicznego w związku z odpowiednim stosowaniem w przypadku importu usług ust. 1-3 § 37 ww. rozporządzenia. Niedopuszczalne byłyby sytuacje, w których ocena terminowości dokonywana byłaby bądź to przez pryzmat wewnętrznych przepisów państw obcych bądź polskich przepisów, ponieważ polskie organy podatkowe nie są uprawnione, a polscy Podatnicy zobowiązani dokonywać oceny czy dana faktura wystawiona przez kontrahenta zagranicznego została wystawiona w terminie, w którym był on zobowiązany do jej wystawienia na gruncie przepisów wewnętrznych państwa jego siedziby jak również podmiot zagraniczny nie jest zobowiązany do stosowania polskich przepisów w tym zakresie. Zatem ze względu na specyfikę przedmiotowych transakcji (importu usług) niemożliwe jest zweryfikowanie czy dana faktura wystawiona przez kontrahenta zagranicznego została wystawiona w terminie.

Dokonując interpretacji powyższych przepisów rozporządzenia skorzystać można z przepisu art. 11 (C) (2) Szóstej Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw Państw Członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych
- wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (77/388/EEC). W myśl tego przepisu w przypadku gdy informacje dla określenia podstawy opodatkowania transakcji innej niż przywóz są wyrażone w walucie innej niż waluta Państwa Członkowskiego, w którym następuje określenie tej wartości, jako kurs wymiany stosuje się ostatni zanotowany kurs sprzedaży, w chwili gdy podatek staje się wymagalny, na najbardziej reprezentatywnym rynku lub rynkach walutowych właściwego Państwa Członkowskiego, lub też kurs ustalony przez odniesienie do takiego rynku lub rynków, zgodnie z notowaniami tego Państwa Członkowskiego. Jednakże w odniesieniu do niektórych spośród tych transakcji lub też niektórych kategorii podatników Państwa Członkowskie mogą nadal stosować kursy wymiany ustalane zgodnie z przepisami prawa wspólnotowego obowiązującymi w zakresie wyceny wartości do celów celnych.

Zatem zgodnie z ww. przepisem, gdy dane potrzebne do ustalenia podstawy opodatkowania (z tytułu czynności innej niż import towarów) wyrażane są w walucie innej, niż waluta państwa członkowskiego, w którym ustalana jest podstawa opodatkowania, stosuje się kurs sprzedaży obowiązujący w chwili powstania obowiązku podatkowego na najbardziej reprezentatywnym rynku lub rynkach walut zainteresowanych państw członkowskich lub kurs wymiany określony przez odniesienie do tego rynku lub rynków, zgodnie z procedurami określonymi przez to państwo członkowskie.

Podobne brzmienie posiadają przepisy art. 91 obecnie obowiązującej Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006r. w sprawie wspólnego systemu podatkowego od wartości dodanej (Dz. U. L 347).

Wobec powyższego należy stwierdzić, iż do przeliczenia kwot wykazanych w walutach obcych na złote należy zastosować wyliczony i ogłoszony przez Narodowy Bank Polski bieżący kurs średni waluty obcej na dzień powstania obowiązku podatkowego w imporcie usług.

W myśl art. 29 ust. 17 ww. ustawy o VAT podstawą opodatkowania w imporcie usług jest kwota, którą usługobiorca jest obowiązany zapłacić, z wyjątkiem gdy wartość usługi została wliczona do podstawy opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów zgodnie z art. 31 ust. 2 pkt 2 lub wartość usługi ? na podstawie odrębnych przepisów zwiększa wartość celną importowanego towaru albo w przypadku gdy podatek został rozliczony przez usługodawcę.

Zatem podstawę opodatkowania będzie stanowiła przeliczona według odpowiedniego kursu kwota należna portugalskiemu usługodawcy, a nie jak wskazuje Wnioskodawca ? kwota po przeliczeniu za walutę polską pomniejszona o podatek VAT.

Od tak wyliczonej podstawy opodatkowania Wnioskodawca winien naliczyć podatek należny.

Ww. kwoty Wnioskodawca obowiązany jest ująć w poz. 34 i 35 deklaracji dla podatku od towarów i usług VAT-7 złożonej za miesiąc, w którym powstał z powyższego tytułu obowiązek podatkowy.

W myśl art. 86 ust. 1 ww. ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, o kwotę podatku naliczonego.

Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 4 kwotę podatku naliczonego stanowi kwota podatku należnego od importu usług.

W świetle art. 86 ust. 10 ww. ustawy o VAT prawo do obniżenia kwoty podatku należnego powstaje w przypadkach, o których mowa w ust. 2 pkt 4 w rozliczeniu za okres, w którym powstał obowiązek podatkowy w podatku należnym u nabywcy od importu usług.

W myśl art. 86 ust. 11 ww. ustawy o VAT, jeżeli podatnik nie dokona obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w ust. 10, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji za następny okres rozliczeniowy.

W związku z powyższym Wnioskodawca ma prawo do odliczenia kwoty podatku naliczonego równego kwocie podatku należnego z tytułu importu usług w rozliczeniu za miesiąc, w którym powstał obowiązek podatkowy z powyższego tytułu, bądź za miesiąc następny.

Winien to uczynić odpowiednio w poz. 46 i 47 deklaracji VAT-7, zgodnie z rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 19 września 2005r. w sprawie wzorów deklaracji podatkowych dla podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2005r. nr 185 poz. 1545).

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.