oddział świadcząc na terenie kraju usługi na rzecz podmiotów mających miejsce zamieszkania lub (...)

UZASADNIENIE

W dniu 1 września 2011r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT. Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 28 listopada 2011r. będącym odpowiedzią na wezwanie tut organu z dnia 17 listopada 2011r. znak IBPBI/2/423/1103/11/BG IBPP3/443-993/11/PK.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Spółka prawa austriackiego działająca pod firmą G. A. sp. z o.o. założyła w Polsce swój oddział, który został wpisany do rejestru przedsiębiorców krajowego rejestru sądowego, w celu prowadzenia w Polsce działalności gospodarczej (dalej oddział). Oddział został zgłoszony właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego i uzyskał rejestrację zagranicznego przedsiębiorcy dla celów podatku od towarów i usług w postaci nadania numeru identyfikacji podatkowej. Oddział prowadzić będzie działalność gospodarczą w zakresie przetwarzania danych, zarządzania stronami internetowymi i inną podobną działalność. Odbiorcami wskazanych usług mają być podmioty mające miejsce zamieszkania lub siedzibę na terenie Polski. Oddział otrzymywać będzie periodycznie wpłaty od austriackiego zakładu głównego na koszty bieżącej działalności i rozwoju. Oddział nabywać będzie również towary i usługi, które wykorzystywać będzie do dokonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

W związku z powyższym zadano pytanie:

Czy w opisanym we wniosku stanie faktycznym oddział świadcząc na terenie kraju usługi na rzecz podmiotów mających miejsce zamieszkania lub siedzibę w kraju obowiązany jest stosować przepisy polskiej ustawy, w szczególności stawki podatku obowiązujące zgodnie z polskim prawem...

Zdaniem Wnioskodawcy wykonując działalność na terenie Polski i dokonując czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług w Polsce i na rzecz podmiotów mających siedzibę lub miejsce zamieszkania w kraju obowiązany on będzie stosować przepisy polskiej ustawy, w szczególności stawki podatku z niej wynikające.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Stosownie do art. 28a ustawy w brzmieniu obowiązującym od 1 lipca 2011r., na potrzeby stosowania Rozdziału 3 ?Miejsce świadczenia przy świadczeniu usług?:

1. ilekroć jest mowa o podatniku ? rozumie się przez to:
   1. podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,
   2. osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana lub obowiązana do identyfikacji do celów podatku lub podatku od wartości dodanej;
2. podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.
   
   

W oparciu o zasadę ogólną zawartą w art. 28b ust. 1-3 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od 1 lipca 2011r. miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1, art. 28g ust. 1, art. 28i, 28j i 28n.

W przypadku gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.

W przypadku gdy podatnik będący usługobiorcą nie posiada siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, o którym mowa powyżej, miejscem świadczenia usług jest miejsce, w którym posiada on stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu.

Powyższy przepis wyraża zasadę ogólną dotyczącą miejsca świadczenia usług na rzecz podatników. Nie ma ona zastosowania w przypadku wyjątków przewidzianych w ustawie. Zgodnie z tym przepisem miejscem świadczenia usług jest miejsce, w którym nabywca usługi posiada siedzibę prowadzenia działalności gospodarczej, stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej podatnika (gdy usługi są świadczone dla tego miejsca) lub stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu.

Zatem w sytuacji gdy nabywcą świadczonych usług w zakresie przetwarzania danych, zarządzania stronami internetowymi i inną podobną działalność będą podatnicy mający miejsce zamieszkania lub siedzibę na terenie Polski miejscem świadczenia tych usług, dla których nie przewidziano szczególnego miejsca świadczenia, miejsce świadczenia tych usług będzie Polska.

Stosownie zaś do art. 28c. ust. 1 i ust. 2 ustawy miejscem świadczenia usług na rzecz podmiotów niebędących podatnikami jest miejsce, w którym usługodawca posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3 oraz art. 28d, art. 28e, art. 28f ust. 1, 2 i 3, art. 28g ust. 2 i art. 28h-28n. W przypadku gdy usługi są świadczone ze stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej usługodawcy znajdującego się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.

Przywołany przepis reguluje kwestię określenia miejsca świadczenia usług gdy są one świadczone na rzecz niepodatników. Szczególne istotne z punktu widzenia niniejszej sprawy jest regulacja zgodnie z którą w sytuacji gdy usługi są świadczone ze stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej usługodawcy (np. oddziału) znajdującego się w innym kraju niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest kraj prowadzenia działalności gospodarczej.

Ustawa o VAT nie zawiera definicji stałego miejsca prowadzenia działalności. Pojęcie to jest jednak pojęciem wspólnotowym (tj. wynikającym z VI Dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977r. oraz Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006r.) i jako takie było wielokrotnie przedmiotem rozważań Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: TSUE).

Odwołując się do wyroków TSUE zauważyć należy, w orzeczeniu w sprawie C-168/84 pomiędzy Günter Berkholz a Finanzamt Hamburg-Mitte-Altstadt (Niemcy), Trybunał stwierdził, że ?Artykuł 9(1) Dyrektywy w zakresie miejsca powstania obowiązku podatkowego należy interpretować w taki sposób, aby (...) mogło być potraktowane jako stałe miejsce prowadzenia działalności w rozumieniu tego przepisu jedynie w przypadku, gdy w miejscu tym znajduje się na stałe zarówno personel, jak i urządzenia techniczne niezbędne do świadczenia tych usług (...).? Podobnie w sprawie C-231/94 pomiędzy Faaborg-Gelting Linien A/S a Finanzamt Flensburg (Niemcy), Europejski Trybunał Sprawiedliwości wskazał, że jedną z przesłanek stałego miejsca prowadzenia działalności jest określona minimalna skala działalności, tzn. w miejscu tym znajdują się zarówno środki rzeczowe, jak i personel, który samodzielnie może świadczyć określone czynności.

Odnosząc powyższe do przedstawionego opisu stanu faktycznego, należy stwierdzić, że skoro Wnioskodawca będzie świadczył ww. usługi należy uznać, że Odział posiada minimalne zdolności do świadczenia usług tym samym należy uznać, że stanowi stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej. W konsekwencji w sytuacji gdy przedmiotowe usługi są świadczone dla podmiotów mających miejsce zamieszkania lub siedzibę na terenie Polski niebędących podatnikami miejscem świadczenia tych usług będzie Polska.

Mając na uwadze, że w obu powyższych przypadkach miejscem świadczenia usług jest terytorium Kraju, a co za tym idzie również miejscem ich opodatkowania jest terytorium kraju. Tym samym przy opodatkowaniu tych usług zastosowanie znajdą stawki właściwe dla tych usług przewidziane w ustawie o VAT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.