Opodatkowanie czynności wniesienia wkładu niepieniężnego w postaci wierzytelności własnej

Opodatkowanie czynności wniesienia wkładu niepieniężnego w postaci wierzytelności własnej

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 30 grudnia 2009 r. (data wpływu 5 stycznia 2010 r.), uzupełnionym pismem z dnia 8 lutego 2010 r. (data wpływu 9 lutego 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie opodatkowania czynności wniesienia wkładu niepieniężnego w postaci wierzytelności własnej - jest prawidłowe.

Porady prawne

UZASADNIENIE

W dniu 5 stycznia 2010 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony pismem z dnia 8 lutego 2010 r. (data wpływu 9 lutego 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie opodatkowania czynności wniesienia wkładu niepieniężnego w postaci wierzytelności własnej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest beneficjentem i inwestorem przedsięwzięcia inwestycyjnego współfinansowanego ze środków ISPA (obecnie Fundusz Spójności). Inwestycja dotyczy budowy infrastruktury kanalizacyjnej. Docelowo infrastruktura w postaci sieci kanalizacyjnej oraz przepompowni ścieków będzie stanowiła własność Przedsiębiorstwa Wodociągów i Kanalizacji Sp. z o.o. (dalej Spółka), Spółki zależnej od Wnioskodawcy, powołanej do realizacji zadań Wnioskodawcy w zakresie gospodarki wodno - ściekowej. Wnioskodawca rozważa w przyszłości następujący przebieg zdarzeń związanych z przekazaniem własności infrastruktury kanalizacyjnej do Spółki i objęciem udziałów:

Nastąpi sprzedaż infrastruktury kanalizacyjnej przez Wnioskodawcę do Spółki w drodze transakcji handlowej. W związku ze sprzedażą Wnioskodawca wystawi dla Spółki fakturę, w której zastosuje właściwe stawki podatku VAT (w niektórych przypadkach zwolnienie). Wartością netto będzie wartość rynkowa. Dla uproszczenia Wnioskodawca wskazał, że wynosi ona 100 jednostek. Od wartości rynkowej zostanie policzony podatek VAT dla uproszenia należy przyjąć, że wynosi on 22 jednostki. Wartość brutto sprzedanej infrastruktury kanalizacyjnej wyniesie 122 jednostki. Przy czym, zgodnie z odrębnie zawartą umową na sprzedaż infrastruktury zostanie podany sposób rozliczenia zapłaty za sprzedaną infrastrukturę kanalizacyjną. 22 jednostki zostaną zapłacone przez Spółkę przelewem na konto Wnioskodawcy, a 100 jednostek należności jaką będzie posiadać Wnioskodawca zostanie rozliczone jako aport wierzytelności własnych do Spółki, który Wnioskodawca wniesie w zamian za objęcie udziałów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy, czynność wniesienia aportem części wierzytelności własnych w zamian za objęcie udziałów będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług...

Zdaniem Wnioskodawcy, czynność polegająca na wniesieniu aportem części wierzytelności własnej, nie powoduje powstania obowiązku podatkowego w podatku VAT po stronie Wnioskodawcy.

Bowiem jak wynika z broszury opublikowanej na stronie internetowej ministerstwa finansów (http://mofnet.gov.pl/dokument.php...const=3dział=135id=170099#n) z dniem 1 grudnia 2008 r. weszło w życie rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1336), które zastąpiło obowiązujące rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 97, poz. 970 z późn. zm.). Zgodnie z § 8 ust. 1 pkt 6 ww. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r., wkłady niepieniężne (aporty) wnoszone do spółek prawa handlowego i cywilnego były zwolnione od podatku od towarów i usług. W nowym rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. nie przewidziano zwolnienia od podatku dla aportów, co oznacza, że od dnia 1 grudnia 2008 r. wkłady niepieniężne (aporty) wnoszone do spółek, podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według ogólnych zasad.

Wniesienie aportu stanowi czynność o charakterze odpłatnym w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według ogólnych zasad.

Podleganie opodatkowaniu czynności wniesienia aportów oznacza, że:

  1. czynność wniesienia aportu będzie podlegała opodatkowaniu, jeśli wnoszącym aport będzie podatnik VAT;
  2. wniesienie aportu będzie podlegało opodatkowaniu, jeśli przedmiotem aportu jest czynność podlegająca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług;
  3. aport będzie podlegał opodatkowaniu w sposób uzależniony od tego, co jest przedmiotem aportu.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Ustawa definiuje towary jako: rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Wierzytelność jest prawem podmiotowym - roszczeniem, czyli uprawnieniem danego podmiotu (Wnioskodawcy) do domagania się od dłużnika (Spółki) spełnienia określonego zobowiązania, w związku z czym nie jest towarem w rozumieniu ustawy o VAT.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

  1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, wjakiej dokonano czynności prawnej;
  2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
  3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

WSA w Warszawie w wyroku z dnia 18 czerwca 2009 r., sygn. akt III SA/Wa 696/09, stwierdził, iż z gospodarczego punktu widzenia sedno takiej operacji tkwi w tym, że w istocie dominująca rola w omawianym zakresie przypada nabywcy wierzytelności. Punkt ciężkości analizowanej operacji gospodarczej leży po stronie nabywcy. To on dokonując takiego zakupu kreuje usługę, w której mieści się cywilnoprawna instytucja przelewu wierzytelności (cesji). Dlatego też, zdaniem Sądu, sprzedaż wierzytelności własnej przez spółkę nie mieści się w zakresie przedmiotu opodatkowania tym podatkiem.

Takie samo stanowisko zajął WSA we Wrocławiu w wyroku z dnia 3 kwietnia 2007 r., sygn. akt I SA/Wr 89/07, podkreślając w uzasadnieniu, iż nie należy zapominać, że wierzytelność jest następstwem dokonania sprzedaży towarów lub wykonania usługi. Świadczenia te, jeżeli są wykonywane przez podatnika VAT, podlegają opodatkowaniu na ogólnych zasadach. Jeżeliby przyjąć, że tak powstała wierzytelność miałaby być opodatkowana przy jej zbyciu, doszłoby faktycznie do podwójnego opodatkowania: sprzedaży będącej podstawą powstania wierzytelności oraz po raz kolejny przy cesji wierzytelności. Jest to sprzeczne z generalną zasadą opodatkowania ?wartości dodanej', która przecież w takiej sytuacji nie powstała.

W interpretacjach organów podatkowych sprzedaż wierzytelności również nie jest traktowana jako czynność podlegająca ustawie o VAT. W interpretacji indywidualnej nr IPPP1-443-2041/08-2/BS z dnia 6 lutego 2009 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie stwierdził, iż czynności polegającej na zbyciu wierzytelności nie można uznać za dostawę towaru, gdyż wierzytelność stanowi prawo majątkowe, które nie mieści się w dyspozycji art. 2 pkt 6 ustawy, określającego, co należy rozumieć na potrzeby podatku od towarów i usług, pod pojęciem towaru. Zbycie wierzytelności nie stanowi również świadczenia usługi, ponieważ jest ono jedynie przejawem wykonania prawa własności w stosunku do wierzytelności powstałej z innego tytułu (dostawy towaru lub świadczenia usługi).

Należy dodać, iż wyłączenie z opodatkowania podatkiem VAT nie zostało zawężone wyłącznie do sprzedaży tzw. wierzytelności własnych. Ta sama zasada dotyczy sprzedaży wierzytelności przez podmiot zajmujący się ich skupowaniem. W interpretacji indywidualnej nr ILPP2/443-907/08-2/EWW z dnia 29 grudnia 2008 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu stwierdził, iż w przypadku sprzedaży wierzytelności nabytych wcześniej przez spółkę, usługę świadczy kolejny nabywca (kupujący), a jej beneficjentem jest zbywający (sprzedawca - spółka). Sprzedaż (cesja) wierzytelności nie jest świadczeniem usług przez ich zbywcę, a zatem nie powstaje u niego z tego tytułu obowiązek podatkowy w zakresie podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14 c § 1 Ordynacji podatkowej odstąpiono od oceny prawnej stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.


Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika