1. Jaką stawkę amortyzacyjną można zastosować do wskazanego procesu modernizacji wytwórni mas (...)

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki jawnej, przedstawione we wniosku z dnia 6 grudnia 2007 r. (data wpływu 7 grudnia 2007 r.), uzupełnionym w dniu 14 marca 2008 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie określenia zasad amortyzacji środka trwałego ? jest nieprawidłowe w zakresie ustalenia wartości początkowej środka trwałego i prawidłowe w pozostałej części.

UZASADNIENIE

W dniu 7 grudnia 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie określenia amortyzacji środka trwałego.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 4 marca 2008 r. znak ILPB1/415-247/07-2/IM działając na podstawie art. 169 § 1 tej ustawy wezwano Wnioskodawcę do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 6 marca 2008 r., w dniu 14 marca 2008 r. wniosek uzupełniono.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca zamierza w roku obecnym oraz następnym dokonać zmian w będącym jego własnością urządzeniu (wytwórni mas bitumicznych). Zmiany dokonywane będą na podstawie umowy, jednakże rozłożonej na dwa oddzielne etapy (również jako odrębne zobowiązania Wykonawcy umowy):

• w pierwszym etapie dokonywany będzie remont posiadanej wytwórni mas bitumicznych, której przedmiotem będzie przywrócenie do stanu pierwotnego, renowacja istniejących części składowych (urządzeń) we wytwórni,
• w zakresie drugiego etapu umowy realizowanego później, dokonywana będzie modernizacja urządzenia, jakim jest wytwórnia mas bitumicznych, w związku z tym zmianie, ulepszeniu (podwyższeniu) ulegną parametry techniczne istniejącej wytwórni.

Sama wytwórnia mas bitumicznych jest urządzeniem, ponieważ nie posiada ona fundamentów i możliwa jest zmiana położenia bez uszkodzenia całości. Jednakże jest to urządzenie, które składa się z różnych typów innych urządzeń, tworzących funkcjonalną całość i tylko wtedy możliwa jest realizacja jej funkcji, czyli produkcja masy bitumicznej na budowy dróg. Wnioskodawca stwierdza ponadto, iż jest to urządzenie zaawansowane technicznie, w skład którego wchodzą liczne układy elektroniczne i mikroprocesory, czujniki, wagi elektroniczne ? dzięki czemu operator ma przegląd całego procesu produkcji masy i może dokładnie określać jego parametry, które zmienia za pomocą komputera centralnego zainstalowanego w sterowni. Z tego punktu widzenia należy ją potraktować jako urządzenie podlegające szybkiemu postępowi technicznemu, gdyż wartość tych urządzeń, a w szczególności sterowni operatora wytwórni jest znaczna w stosunku do całości wytwórni, ponadto szybki postęp techniczny doprowadza również do ciągłego postępu w dziedzinie produkcji masy, co wymaga stałego udoskonalania wytwórni. Przedmiotowa wytwórnia mas bitumicznych została nabyta od syndyka masy upadłościowej z opcją likwidacji majątku upadłego, w związku z faktyczną likwidacją i zaprzestaniem prowadzonej przez upadłego działalności gospodarczej.

W uzupełnieniu do wniosku z dnia 6 grudnia 2008r. Wnioskodawca doprecyzował, iż nabył środek trwały od syndyka masy upadłościowej w trakcie trwania postępowania upadłościowego, z opcją likwidacji majątku upadłego, w drodze umowy sprzedaży.

Podał również, iż zgodnie z klasyfikacją zawartą w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych urządzenie zaliczane jest do grupy 5, podgrupy 58, rodzaj 581.

Zainteresowany potwierdził, iż przedmiotowy środek trwały odpowiada opisowi podanemu w pkt 4 załącznika nr 1 do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Jaką stawkę amortyzacyjną, można zastosować do wskazanego procesu modernizacji wytwórni mas bitumicznych oraz czy można zastosować wyższą stawkę dla urządzeń podlegających szybkiemu postępowi technicznemu i tym samym podwyższyć obecną stawkę...
2. Czy w związku z częściowym remontem tej wytwórni, można poniesione wydatki w całości wliczyć w koszty uzyskania przychodów. Od jakiej wartości wytwórni (rynkowej, czy wg ceny nabycia) można dokonywać odliczeń przy remoncie...

Zdaniem Wnioskodawcy, istnieje możliwość liczenia amortyzacji wg wyższej stawki, dla urządzeń podlegających szybkiemu postępowi technicznemu, m.in. z uwagi na ilość i wartość jak i niezbędność urządzeń elektronicznych zastosowanych w urządzeniu. Cały proces produkcji sterowany jest za pomocą komputerów, jak również są zainstalowane inne urządzenia (takie jak np. wagi elektroniczne, czujniki pomiarowe), których ogólna wartość w stosunku do całości jest znaczna.

Wnioskodawca podaje, iż przemawia to za możliwością zmiany stosowanej obecnie przez podatnika stawki 18% do określonej na podstawie przepisu art. 22i ust. 2 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W zakresie dotyczącym remontu powyższego urządzenia, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że w początkowym etapie jest on niezbędny i można go zaliczyć bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów.

Następnie zaś może być, zdaniem Zainteresowanego, naliczana stawka amortyzacji przyjęta zgodnie z przepisem art. 22i ust. 2 pkt 3 ww. ustawy.

Natomiast za wartość początkową środka trwałego, wg Spółki, można przyjąć zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 5 ustawy podatkowej, wartość rynkową. Podmiot uzasadnia to tym, iż dopuszczalnym wydaje się pogląd przyjmujący w ramach sformułowania ?otrzymanie? zawartego w ww. przepisie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, również nabycie w ramach umowy sprzedaży, darowizny, zamiany oraz z innych tytułów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe w zakresie ustalenia wartości początkowej środka trwałego i prawidłowe w pozostałej części.

Stosownie do przepisów art. 22i ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 22j-22ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1.

Zgodnie z ust. 2 pkt 3 ww. artykułu, podatnicy mogą podane w Wykazie stawek amortyzacyjnych stawki podwyższać:

• dla maszyn i urządzeń zaliczonych do grupy 4-6 i 8 Klasyfikacji Środków Trwałych (KŚT) wydanej na podstawie odrębnych przepisów, zwanej dalej 'Klasyfikacją', poddanych szybkiemu postępowi technicznemu - przy zastosowaniu współczynników nie wyższych niż 2,0.

Zgodnie z objaśnieniami do wykazu stawek rocznych stawek amortyzacyjnych stanowiących załącznik nr 1 do ustawy, przez maszyny i urządzenia grupy 4-6 i 8 Klasyfikacji Środków Trwałych (KŚT), poddanych szybkiemu postępowi technicznemu, o których mowa w art. 22i ust. 2 pkt 3 ustawy rozumie się maszyny, urządzenia i aparaturę, w których zastosowane są układy mikroprocesorowe lub systemy komputerowe, spełniające złożone funkcje dzięki wykorzystaniu w nich najnowszych zdobyczy techniki, a także pozostałą aparaturę naukowo-badawczą i doświadczalno-produkcyjną.

Ze złożonego wniosku wynika, że wytwórnia mas biutumicznych jest urządzeniem składającym się z różnych typów urządzeń, tworzących funkcjonalną całość, ponadto jest to urządzenie zaawansowane technicznie, w skład którego wchodzą liczne układy elektroniczne i mikroprocesory, czujniki, wagi elektroniczne ? dzięki czemu operator ma przegląd całego procesu produkcji masy i może dokładnie określać jego parametry, które zmienia za pomocą komputera centralnego zainstalowanego w sterowni.

Jak wynika z powyższego wytwórnia mas bitumicznych (grupa 5, podgrupa 58, rodzaj 581 KŚT) może być amortyzowana z zastosowaniem podwyższonej stawki amortyzacyjnej, gdyż spełnia kryteria urządzeń poddanych szybkiemu postępowi technicznemu.

W związku z powyższym podstawowa stawka amortyzacyjna wynosi 20% i może być podwyższona o współczynnik 2.

W odniesieniu natomiast do pytania dotyczącego możliwości zaliczenia nakładów poniesionych na remont przedmiotowego środka trwałego przedstawiono poniżej następujące uzasadnienie.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ww. ustawy.

W ustawie o podatku od osób fizycznych brak jest definicji pojęcia remontu. Posiłkując się, definicją zawartą w art. 3 pkt 8 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t. j. Dz. U. z 2006 r., Nr 156, poz. 1118 ze zm.), przez remont należy rozumieć wykonanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego, a nie stanowiących bieżącej konserwacji. W ramach remontu dopuszcza się stosowanie wyrobów budowlanych innych niż użyto w stanie pierwotnym. Istotą remontu są więc czynności związane z przywróceniem pierwotnego stanu technicznego i użytkowego środka trwałego wraz z wymianą zużytych składników technicznych (części zamiennych), nie zmieniające jego charakteru i funkcji, następujące w trakcie eksploatacji środka trwałego i wynikające z tej eksploatacji - a więc są to wszystkie zmiany przywracające pierwotny poziom techniczny danego środka trwałego, pierwotną zdolność użytkową utraconą na skutek upływu czasu i eksploatacji.

Zgodnie z art. 22g ust. 17 ww. ustawy, jeżeli środki trwałe ulegają ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków, ustaloną zgodnie z ust. 1, 3-9 i 11-15, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 3.500 zł. Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 3.500 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.

Zgodnie z cytowanym przepisem, jak również z art. 23 ust. 1 pkt 1c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wydatki na remont mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów pod warunkiem, że efektem wykonanych prac nie jest zwiększenie wartości technicznej, użytkowej, a w konsekwencji - wartości początkowej środka trwałego, stanowiącej podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych.

Jeżeli zatem, przeprowadzone zmiany wytwórni mas bitumicznych, stanowić będą remont, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie zaliczenia związanych z tym procesem wydatków bezpośredni do kosztów uzyskania przychodów jest prawidłowe.

Ustosunkowując się do kwestii ustalenia wartości początkowej środka trwałego, w opisanym we wniosku zdarzeniu przyszłym nie ma zastosowania przepis art. 22g ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nie występuje tutaj bowiem otrzymanie środka trwałego w związku z likwidacją osoby prawnej ale jego zakup na podstawie umowy kupna - sprzedaży między Spółką a syndykiem masy upadłościowej. Jest to więc nabycie w drodze kupna.

Zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się w razie nabycia w drodze kupna - cenę ich nabycia.

W myśl przepisów ust. 3 cyt. artykułu, za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego, albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku. Oznacza to, że wydatki poniesione na nabycie środka trwałego, ustalone zgodnie z dyspozycją cyt. wyżej przepisu art. 22g ust. 3 ustawy, stanowią podstawę ustalenia wartości początkowej środka trwałego, od której dokonywane są odpisy amortyzacyjne. Tym samym wszelkie koszty ponoszone w związku z nabyciem środka trwałego, zwiększają jego wartość początkową i nie mogą być zaliczone bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów.

Z powyższych przepisów wynika, iż wartość początkową środka trwałego należy ustalić według ceny nabycia.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.