Czy w zaistniałym stanie faktycznym wynagrodzenie wypłacone przez spółkę komandytową komplementariuszowi (...)

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 7 sierpnia 2013 r. (data wpływu 16 sierpnia 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wynagrodzenia z tytułu świadczonych usług marketingowych ? jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 sierpnia 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wynagrodzenia z tytułu świadczonych usług marketingowych, w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów opłaty licencyjnej oraz w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wynagrodzenia wypłaconego z tytułu świadczonych usług zarządzania bieżącą działalnością spółki komandytowej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest osobą fizyczną i podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawca jest wspólnikiem spółki komandytowej z siedzibą w Polsce, która w Polsce prowadzi działalność gospodarczą. Komplementariuszem spółki komandytowej jest spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Polsce, która w Polsce prowadzi działalność gospodarczą. Zgodnie z umową spółki komandytowej, komplementariusz i komandytariusz spółki są uprawnieni do określonego procentowo udziału w zyskach spółki komandytowej.

Spółka komandytowa, w której Wnioskodawca jest komandytariuszem, zatrudnia pracowników zajmujących się produkcją i montażem, grafiką oraz sprzedażą, nie zatrudnia natomiast pracownika zajmującego się stricte marketingiem. Świadczenie usług marketingowych spółka komandytowa postanowiła zlecić na zewnątrz  komplementariuszowi. Obok zarządzania bieżącą działalnością przedsiębiorstwa Wnioskodawcy, komplementariusz świadczy zatem na rzecz spółki komandytowej również usługi marketingowe obejmujące m.in. budowę strategii marketingowej Wnioskodawcy, informowanie o działalności Wnioskodawcy i reklamowanie oferowanych przez Wnioskodawcę towarów i usług, a także wyszukiwanie i pozyskiwanie klientów. Przy czym komplementariusz nie jest jedynym zewnętrznym podmiotem, który świadczy usługi na rzecz spółki komandytowej  spółka korzysta m.in. z takich usług zewnętrznych, jak prowadzenie ksiąg rachunkowych czy doradztwo prawne. Wysokość wynagrodzenia za świadczenie usług marketingowych uzależniona jest od ilości godzin świadczenia tych usług, przy czym umowa zawarta pomiędzy spółką komandytową a komplementariuszem wskazuje maksymalną kwotę miesięcznego wynagrodzenia, której wynagrodzenie to nie może przekroczyć.

Wspólnicy spółki komandytowej podjęli jednomyślną uchwałę o wyrażeniu zgody na zawarcie powyższej umowy. Z tytułu świadczonych usług marketingowych komplementariusz wystawia regularnie (co miesiąc) na rzecz Wnioskodawcy faktury VAT. Usługi marketingowe mają związek z osiąganymi przez Wnioskodawcę przychodami, przy czym ich wpływ na wysokość przychodów może być większy lub mniejszy, zależnie od miesiąca. Jednocześnie nie powoduje to transferu dochodów za granicę.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wynagrodzenia z tytułu świadczonych usług marketingowych.

Czy w zaistniałym stanie faktycznym wynagrodzenie wypłacone przez spółkę komandytową komplementariuszowi z tytułu świadczonych usług marketingowych będzie stanowiło dla komandytariusza spółki (Wnioskodawcy) koszt uzyskania przychodu z działalności gospodarczej prowadzonej w spółce komandytowej w części, w jakiej uczestniczy on w zyskach spółki?

Zdaniem Wnioskodawcy, odpowiedź na ww. pytanie jest twierdząca.

Zgodnie z art. 39 § 1 w zw. z art. 103 Kodeksu spółek handlowych, komplementariusz spółki komandytowej jest uprawniony i zobowiązany do prowadzenia spraw spółki, w tym do zarządzania przedsiębiorstwem spółki. Ponadto  zgodnie z art. 46 w zw. z art. 103 Kodeksu spółek handlowych  wspólnicy nie pobierają wynagrodzenia za prowadzenie spraw spółki. Norma ta ma jednak charakter względnie wiążący i jej zastosowanie może zostać wyłączone w umowie spółki, jak również poprzez podjęcie jednomyślnej uchwały wspólników spółki. Niemniej jednak, prowadzenie spraw spółki oznacza bieżące zarządzanie działalnością przedsiębiorstwa spółki i w żadnym wypadku nie wyłącza możliwości zlecania przez spółkę komandytową prowadzenia poszczególnych spraw lub rodzaju spraw, w tym działalności marketingowej na rzecz spółki, innym podmiotom. Wręcz przeciwnie, spółka z reguły w wielu wypadkach będzie korzystała z usług zewnętrznych, przykładowo usług księgowych, doradztwa prawnego, informatycznych, czy właśnie usług marketingowych. Spółka komandytowa nie różni się bowiem w tym zakresie od innych podmiotów. Nic nie stoi również na przeszkodzie, aby prowadzenie takich czynności czy rodzaju czynności (działalności marketingowej na rzecz spółki) zostało zlecone komplementariuszowi spółki, zwłaszcza w sytuacji, gdy podjęta została przez wszystkich wspólników jednomyślna uchwała w tym zakresie. Należy bowiem zauważyć, że art. 46 w zw. z art. 103 Kodeksu spółek handlowych ma zasadniczo na celu ochronę majątkowych interesów wspólników spółki i ustalonego sposobu podziału zysku wypracowanego przez spółkę. Zagrożenia takiego nie ma w sytuacji, gdy wszyscy wspólnicy wyrażają zgodę na zawarcie przez spółkę umowy z jednym z nich. Zakup usług marketingowych ma na celu zwiększenie popytu na towary i usługi spółki komandytowej, a zatem wydatki ponoszone na ten cel pozostają w związku z osiąganiem przez spółkę (Wnioskodawcę) przychodów. Z tego powodu wydatki te stanowią po stronie Wnioskodawcy koszt uzyskania przychodów z działalności gospodarczej prowadzonej w formie spółki komandytowej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zatem kosztem uzyskania przychodów nie są wszystkie wydatki, ale tylko takie, które nie są wymienione w art. 23 ww. ustawy i których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem (zwiększeniem) przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów. Jednakże ciężar wskazania owego związku spoczywa na podatniku, który wywodzi z tego określone skutki prawne.

Kosztami uzyskania przychodu są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Z oceny związku z prowadzoną działalnością winno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może się przyczynić do osiągnięcia przychodów z danego źródła. Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu, winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

• pozostawać w związku przyczynowo-skutkowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
• być właściwie udokumentowany.
  
  

Ponieważ spółki osobowe prawa handlowego nie posiadają osobowości prawnej, to w zakresie opodatkowania dochodów spółki prowadzącej działalność gospodarczą w takiej formie podatnikiem podatku dochodowego nie jest spółka, lecz jej wspólnicy.

Sposób opodatkowania dochodu z udziału w spółce osobowej (w tym komandytowej) jest uzależniony od cywilnoprawnego statusu danego wspólnika. Jeżeli wspólnikiem takiej spółki jest osoba fizyczna, to dochód z udziału w tej spółce podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 5b ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli pozarolniczą działalność gospodarczą prowadzi spółka niemająca osobowości prawnej, przychody wspólnika z udziału w takiej spółce, określone na podstawie art. 8 ust. 1, uznaje się za przychody ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, tj. pozarolniczej działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

Zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat (art. 8 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy).

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca jest wspólnikiem (komandytariuszem) spółki komandytowej, natomiast komplementariuszem tej spółki jest spółka z ograniczoną odpowiedzialnością. Z uwagi na to, że spółka komandytowa nie zatrudnia pracownika zajmującego się stricte marketingiem, świadczenie usług marketingowych spółka komandytowa postanowiła zlecić na zewnątrz  komplementariuszowi. Obok zarządzania bieżącą działalnością przedsiębiorstwa Wnioskodawcy, komplementariusz świadczy na rzecz spółki komandytowej również usługi marketingowe obejmujące m.in. budowę strategii marketingowej, informowanie o działalności i reklamowanie oferowanych towarów i usług, a także wyszukiwanie i pozyskiwanie klientów. Wysokość wynagrodzenia za świadczenie usług marketingowych uzależniona jest od ilości godzin świadczenia tych usług, przy czym umowa zawarta pomiędzy spółką komandytową a komplementariuszem wskazuje maksymalną kwotę miesięcznego wynagrodzenia, której wynagrodzenie to nie może przekroczyć. Jak wskazuje Wnioskodawca, wspólnicy spółki komandytowej podjęli jednomyślną uchwałę o wyrażeniu zgody na zawarcie powyższej umowy.

W związku z tym Wnioskodawca powziął wątpliwość, czy wynagrodzenie wypłacone przez spółkę komandytową komplementariuszowi z tytułu świadczonych usług marketingowych będzie stanowiło dla komandytariusza spółki (Wnioskodawcy) koszt uzyskania przychodu z działalności gospodarczej prowadzonej w spółce komandytowej w części, w jakiej Zainteresowany uczestniczy w zyskach spółki.

W odniesieniu do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego należy zauważyć, że koszty wynagrodzenia z tytułu świadczonych usług marketingowych wypłacanego przez spółkę komandytową na rzecz komplementariusza tej spółki niewątpliwie pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z przychodami spółki komandytowej. Koszty związane ze świadczeniem usług marketingowych obejmujących m.in. budowę strategii marketingowej, informowanie o działalności i reklamowanie oferowanych towarów i usług, a także wyszukiwanie i pozyskiwanie klientów mają na celu osiągnięcie przychodu lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodu spółki komandytowej, a tym samym mają wpływ na osiągany przez Wnioskodawcę przychód z tytułu udziału zyskach tej spółki.

Co więcej, wskazane przez Zainteresowanego koszty nie znajdują się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W szczególności, w odniesieniu do Wnioskodawcy nie znajdzie zastosowania przepis art. 23 ust. 1 pkt 10 ww. ustawy, w myśl którego nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wartości własnej pracy podatnika, jego małżonka i małoletnich dzieci, a w przypadku prowadzenia działalności w formie spółki cywilnej lub osobowej spółki handlowej ? także małżonków i małoletnich dzieci wspólników. Należy bowiem zauważyć, że usługi marketingowe na rzecz spółki komandytowej prowadzi odrębny od Zainteresowanego (komandytariusza) podmiot ? spółka z ograniczoną odpowiedzialnością będąca komplementariuszem tej spółki.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz przytoczone regulacje prawne, należy wskazać, że wynagrodzenie wypłacone przez spółkę komandytową komplementariuszowi z tytułu świadczonych usług marketingowych będzie stanowiło dla komandytariusza spółki (Wnioskodawcy) koszt uzyskania przychodu z działalności gospodarczej prowadzonej w formie spółki komandytowej w części, w jakiej Zainteresowany uczestniczy w zyskach tej spółki.

W związku z tym stanowisko Wnioskodawcy w kwestii dotyczącej możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wynagrodzenia z tytułu świadczonych usług marketingowych należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Końcowo tut. Organ informuje, że wniosek Zainteresowanego w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów opłaty licencyjnej został rozstrzygnięty interpretacją indywidualną z dnia 15 listopada 2013 r. nr ILPB1/415-924/13-3/AP, natomiast w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wynagrodzenia wypłaconego z tytułu świadczonych usług zarządzania bieżącą działalnością spółki komandytowej wniosek został rozstrzygnięty interpretacją indywidualną z dnia 15 listopada 2013 r. nr ILPB1/415-924/13-4/AP.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.