Podatek dochodowy od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodu ze sprzedaży prac plastycznych.

23.8.2012

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 30 kwietnia 2012 r. (data wpływu do Biura KIP w Lesznie: 14 maja 2012 r.), uzupełnionym pismem z dnia 31 lipca 2012 r. (data wpływu: 3 sierpnia 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodu ze sprzedaży prac plastycznych ? jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 kwietnia 2012 r. Pani złożyła do (?) Urzędu Skarbowego w X wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodu ze sprzedaży prac plastycznych. Pismem z dnia 9 maja 2012 r., nr (?), Naczelnik (?) Urzędu Skarbowego w X ? działając na podstawie art. 170 § 1 oraz art. 15 i art. 17 w zw. z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego ? przekazał wniosek Pani do rozpatrzenia Dyrektorowi Izby Skarbowej w Poznaniu.

Wyjaśnić bowiem należy, że zgodnie ze znowelizowanym art. 14a ustawy Ordynacja podatkowa, z dniem 1 lipca 2007 r. organem właściwym do dokonywania interpretacji przepisów prawa podatkowego został Minister Finansów.

Natomiast, stosownie do art. 14b § 6 Ordynacji podatkowej, Minister Finansów upoważnił ? w drodze ww. rozporządzenia ? dyrektorów pięciu izb skarbowych do wydawania interpretacji indywidualnych w jego imieniu i w ustalonym zakresie, określając jednocześnie właściwość rzeczową i miejscową upoważnionych organów.

W analizowanym przypadku, właściwym miejscowo organem podatkowym do wydania pisemnej interpretacji od dnia 1 lipca 2007 r. jest ? w związku z § 6 ww. rozporządzenia ? Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu.

Z uwagi na fakt, że przedmiotowy wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, pismem z dnia 19 lipca 2012 r., nr ILPB2/415-500/12-2/TR, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów wezwał Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania.

Jednocześnie poinformowano Zainteresowaną, że stosownie do postanowień art. 139 § 4 w zw. z art. 14d Ordynacji podatkowej, okresu oczekiwania między wezwaniem przez organ a uzupełnieniem wniosku przez Wnioskodawczynię nie wlicza się do trzymiesięcznego terminu przewidzianego na wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Wezwanie wysłano w dniu 19 lipca 2011 r. (skuteczne doręczenie nastąpiło w dniu 25 lipca 2012 r.), zaś w dniu 3 sierpnia 2012 r. (data nadania: 1 sierpnia 2012 r.) do tut. Organu wpłynęła odpowiedź na ww. wezwanie, w której Wnioskodawczyni uzupełniła ww. wniosek.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W dniu 2 listopada 2006 r. Wnioskodawczyni rozpoczęła działalność gospodarczą, której przedmiotem była ?Artystyczna i literacka działalność twórcza, gdzie indziej niesklasyfikowana (symbol 92.31.G, później 90.03.Z), a w dniu 2 stycznia 2007 r. zgłosiła zmianę, rozszerzając dodatkowo przedmiot działalności o ?Kształcenie ustawiczne dorosłych i pozostałe formy kształcenia, gdzie indziej niesklasyfikowane? (symbol 80.42.B, później 85.59.B ? ,,Pozostałe pozaszkolne formy edukacji, gdzie indziej niesklasyfikowane?).

W związku ze zmianą sytuacji życiowej Wnioskodawczyni ? podjęciem w dniu 1 września 2011 r. pracy w szkolnictwie, w gimnazjum w charakterze nauczyciela plastyki i zajęć artystycznych, w okresie od dnia 1 września 2011 r. do dnia 30 listopada 2011 r. Zainteresowana zawiesiła wykonywanie działalności gospodarczej, a z dniem 15 listopada 2011 r. zgłosiła zaprzestanie wykonywania działalności gospodarczej i tym samym wyrejestrowała ją z ewidencji działalności gospodarczej.

Wnioskodawczyni utrzymuje samodzielnie siebie i dzieci z Jej pensji ? z etatu w szkole, zasiłków rodzinnych i renty socjalnej na niepełnosprawną córkę. Były mąż nie płaci systematycznie i w całości zasądzonych alimentów, od dwóch lat bezskutecznie prowadzona jest wobec niego egzekucja komornicza, a Sąd nakazał mu eksmisję za rażąco naganne zachowanie uniemożliwiające wspólne zamieszkiwanie.

Zainteresowana nie otrzymuję alimentów z Funduszu Alimentacyjnego ze względu na przepisy nakazujące wliczać do dochodu kwotę alimentów, których nie otrzymuje (dzieci mają zasądzone 1 000 zł). Wnioskodawczyni spłaca kredyt ?wzięty? na budowę mieszkania, opłaca rehabilitację i leczenie niepełnosprawnej córki, poruszającej się na wózku inwalidzkim. W związku z tym, Zainteresowana zmuszona jest od czasu do czasu ?dorobić?, aby utrzymać dzieci i dom. Sporadycznie, niesystematycznie, proszą Ją znajomi o wykonanie jakiejś pracy, np. namalowanie ikony lub obrazu.

Wnioskodawczyni jest absolwentką ASP, magistrem sztuk pięknych, artystą-plastykiem. Znajomi, którzy proszą Zainteresowaną sporadycznie o wykonanie ikony za 300 zł, np. na komunię dla swego dziecka, nie zawierają z Nią umowy cywilnoprawnej na jej wykonanie. Sytuacja życiowa ? wyłączna opieka nad dziećmi, w tym niepełnosprawną córką ? bezwzględnie nie pozwala Wnioskodawczyni prowadzić działalności gospodarczej i ponosić związanych z jej prowadzeniem kosztów ? ZUS, księgowość, bo większość miesięcy nie dorabia ani złotówki, a w innych 200-300 zł.

Uzupełniając przedmiotowy wniosek, Zainteresowana podała, co następuje.

Wykonane przez Wnioskodawczynię prace plastyczne są utworami w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t. j. Dz. U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631; art. 1, art. 2 , rozdział 1 ? Przedmiot prawa autorskiego).

Art. 1 ww. ustawy w sposób jasny przedstawia katalog tego, co może być za nie uznane. I tak, będzie nim każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór). W szczególności przedmiotem prawa autorskiego są utwory:

wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe);
plastyczne;
fotograficzne;
lutnicze;
wzornictwa przemysłowego;
architektoniczne, architektoniczno-urbanistyczne i urbanistyczne;
muzyczne i słowno-muzyczne;
sceniczne, sceniczno-muzyczne, choreograficzne i pantomimiczne;
audiowizualne (w tym filmowe).

Zainteresowana ukończyła Akademię Sztuk Pięknych na wydziale Malarstwa, Grafiki i Rzeźby, jest artystą-plastykiem, twórcą.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Na jakich zasadach Wnioskodawczyni ma ?odprowadzać? podatek, w jakiej kwocie, i czy w formie comiesięcznej zaliczki, czy na koniec roku w rozliczeniu podatkowym, do jakiej kategorii mam zakwalifikować ten uzyskany od czasu do czasu dochód?
Czy wobec tego, że Wnioskodawczyni jest absolwentką ASP, magistrem sztuk pięknych, artystą plastykiem, może Ona zastosować 50% stawkę kosztów uzyskania przychodów, bo przychód uzyskany został z tytułu korzystania z praw autorskich lub pokrewnych w rozumieniu ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim?

Zdaniem Wnioskodawczyni, w myśl art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, koszty uzyskania przychodów z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich i artystów wykonawców z praw pokrewnych lub rozporządzania przez nich tymi prawami określa się w wysokości 50% uzyskanego przychodu lub więcej.

Stosownie do zapisu art. 22 ust. 9 pkt 3 wyżej wymienionej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, koszty uzyskania przychodów z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich i praw pokrewnych, w rozumieniu odrębnych przepisów lub rozporządzania przez nich tymi prawami określone są w wysokości 50% uzyskanego przychodu, z tym że koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenie emerytalne i rentowe oraz ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), których podstawę wymiaru stanowi ten przychód. W świetle przepisów, którymi są przepisy o prawie autorskim i prawach pokrewnych z dnia 4 lutego 1994 r. (Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 904) i w myśl art. 1 tej ustawy, przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażania (utwór).

Jak wskazała Wnioskodawczyni, wobec Jej powyższej argumentacji, uważa Ona, że powinna dokonywać rozliczeń podatkowych w PIT na koniec roku uwzględniając wszystkie źródła, np. stosunku pracy, umowy o dzieło.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Jeżeli podatnik uzyskuje dochody z więcej niż jednego źródła, przedmiotem opodatkowania w danym roku podatkowym jest, z zastrzeżeniem art. 29-30c, art. 30e oraz art. 44 ust. 7e i 7f, suma dochodów z wszystkich źródeł przychodów (art. 9 ust. 1a ww. ustawy).

W myśl natomiast art. 9 ust. 2 ww. ustawy, dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 24-25 nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

W art. 10 ust. 1 ww. ustawy rozróżnia się poszczególne źródła przychodów. Takimi źródłami są m.in.:

działalność wykonywana osobiście (art. 10 ust. 1 pkt 2) oraz
kapitały pieniężne i prawa majątkowe (art. 10 ust. 1 pkt 7).

W myśl art. 13 pkt 2 ww. ustawy, za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody z osobiście wykonywanej działalności artystycznej, literackiej, naukowej, trenerskiej, oświatowej i publicystycznej, w tym z tytułu udziału w konkursach z dziedziny nauki, kultury i sztuki oraz dziennikarstwa, jak również przychody z uprawiania sportu, stypendia sportowe przyznawane na podstawie odrębnych przepisów oraz przychody sędziów z tytułu prowadzenia zawodów sportowych.

Nie jest to jednak jedyny przepis ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych normujący źródło przychodu związane z działalnością twórczą, bowiem w myśl postanowień art. 18 tejże ustawy, za przychód z praw majątkowych uważa się w szczególności przychody z praw autorskich i praw pokrewnych w rozumieniu odrębnych przepisów, praw do projektów wynalazczych, praw do topografii układów scalonych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również z odpłatnego zbycia tych praw.

W rozumieniu powołanego powyżej przepisu przychodem z praw majątkowych jest każdy przychód, którego bezpośrednim źródłem jest prawo majątkowe, nawet jeśli prawo to nie zostało w sposób wyraźny wskazane w ustawie.

Przychód z praw majątkowych powstaje zatem m.in. w przypadku przychodów związanych z działalnością artystyczną, w tym z prawami autorskimi.

W świetle przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychody z tytułu sprzedaży dzieł wykonanych przez autorów (w tym namalowanej przez siebie ikony lub obrazu) należy zakwalifikować do źródła przychodów, o którym mowa w art. 18 ww. ustawy, tj. do przychodów z praw majątkowych.

Stosownie do treści art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, koszty uzyskania niektórych przychodów określa się z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich i artystów wykonawców z praw pokrewnych, w rozumieniu odrębnych przepisów, lub rozporządzania przez nich tymi prawami - w wysokości 50% uzyskanego przychodu, z tym że koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, których podstawę wymiaru stanowi ten przychód.

Jak z powyższego wynika, o zastosowaniu kosztów uzyskania przychodów w wysokości 50% decyduje wyłącznie fakt osiągnięcia przez podatnika (twórcę) przychodu związanego z korzystaniem z praw autorskich lub rozporządzaniem tymi prawami.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęć użytych w art. 22 ust. 9 pkt 3 tejże ustawy, takich jak np. ?twórca?, ?korzystanie przez twórców z praw autorskich? lub pojęć z nimi związanych, jak np. ?utwór?, zaś ustawodawca odsyła w tym względzie do odrębnych przepisów, przez które należy rozumieć ustawę z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t. j. Dz. U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631 ze zm.).

W myśl art. 1 ust. 1 ww. ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór).

W szczególności ? jak stanowi ust. 2 tego przepisu ? przedmiotem prawa autorskiego są utwory:

wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe);
plastyczne;
fotograficzne;
lutnicze;
wzornictwa przemysłowego;
architektoniczne, architektoniczno-urbanistyczne i urbanistyczne;
muzyczne i słowno-muzyczne;
sceniczne, sceniczno-muzyczne, choreograficzne i pantomimiczne;
audiowizualne (w tym filmowe).

Przychody z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich lub artystów wykonawców z praw pokrewnych albo rozporządzania tymi prawami, występują wówczas gdy spełnione są dwie przesłanki. Po pierwsze, konieczne jest wystąpienie przedmiotu praw majątkowych w postaci utworu lub artystycznego wykonania. Po drugie zaś, osiągnięty przychód musi być bezpośrednio związany z korzystaniem z określonych praw autorskich lub pokrewnych albo rozporządzaniem nimi, stanowić skutek takiego korzystania lub rozporządzenia w postaci odpowiedniego wynagrodzenia autorskiego lub wykonawczego.

Ochroną objęty może być wyłącznie sposób wyrażania; nie są objęte ochroną odkrycia, idee, procedury, metody i zasady działania oraz koncepcje matematyczne (art. 1 ust. 2¹ ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych). Utwór jest przedmiotem prawa autorskiego od chwili ustalenia, chociażby miał postać nieukończoną, a ochrona przysługuje twórcy niezależnie od spełnienia jakichkolwiek formalności (art. 1 ust. 3, ust. 4 cyt. ustawy).

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ww. ustawy, prawo autorskie przysługuje twórcy, o ile ustawa nie stanowi inaczej. Natomiast z przepisu art. 8 ust. 2 ww. ustawy wynika, iż domniemywa się, że twórcą jest osoba, której nazwisko w tym charakterze uwidoczniono na egzemplarzach utworu lub której autorstwo podano do publicznej wiadomości w jakikolwiek inny sposób w związku z rozpowszechnianiem utworu. Ponadto w rozumieniu prawa autorskiego jako twórczy traktowany jest taki rezultat działalności, który na tyle związany jest z osobą twórcy, by było mało prawdopodobne, aby inna osoba podejmująca identycznie skierowany wysiłek twórczy uzyskała analogiczny lub zasadniczo zbliżony rezultat.

W konsekwencji, zastosowanie kosztów uzyskania przychodów w wysokości 50% będzie możliwe wówczas, gdy dana osoba uzyska przychód za wykonanie czynności będącej przedmiotem prawa autorskiego lub pokrewnego oraz gdy twórca dokona rozporządzenia prawami autorskimi do swojego utworu, czyli gdy przejdą one na zamawiającego dzieło (zleceniodawcę) lub gdy udzieli licencji na korzystanie z nich.

Biorąc pod uwagę obowiązujące przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy stwierdzić, iż jak wyżej wykazano, zastosowanie kosztów w wysokości 50% zgodnie z art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jest możliwe w sytuacji uzyskania przychodu przez twórcę za wykonanie czynności będącej przedmiotem prawa autorskiego.

Mając powyższe na uwadze, należy stwierdzić, że do przychodu, jaki Wnioskodawczyni uzyskuje z tytułu sprzedaży własnoręcznie wykonanych prac plastycznych, np. namalowanych ikon lub obrazów, mogą być zastosowane 50% koszty uzyskania przychodu tylko wówczas, gdy prace te spełniają przesłanki utworu określone w ww. ustawie o prawie autorskim i prawach pokrewnych oraz Wnioskodawczyni jest twórcą w rozumieniu tej ustawy.

Jednakże należy zauważyć, iż zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Przepis art. 3 pkt 2 ww. Ordynacji podatkowej stanowi, iż ilekroć w ustawie jest mowa o przepisach prawa podatkowego rozumie się przez to przepisy ustaw podatkowych, postanowienia ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską umów o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską innych umów międzynarodowych dotyczących problematyki podatkowej, a także przepisy aktów wykonawczych wydanych na podstawie ustaw podatkowych.

Natomiast poprzez ustawy podatkowe, zgodnie z art. 3 pkt 1 Ordynacji podatkowej, należy rozumieć ustawy dotyczące podatków, opłat oraz niepodatkowych należności budżetowych określające podmiot, przedmiot opodatkowania, powstanie obowiązku podatkowego, podstawę opodatkowania, stawki podatkowe oraz regulujące prawa obowiązki organów podatkowych, podatników, płatników i inkasentów, a także ich następców prawnych oraz osób trzecich.

Stosownie do tej definicji, ww. ustawa o prawie autorskim i prawach pokrewnych nie stanowi przepisów prawa podatkowego, a więc działający w imieniu Ministra Finansów Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu nie jest upoważniony do interpretowania tejże ustaw w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej, a tym samym do stwierdzenia, czy dana osoba jest twórcą w rozumieniu przepisów ww. ustawy lub czy konkretna praca plastyczna stanowi prawo autorskie lub prawo pokrewne. W sprawach interpretowania tychże przepisów uprawnione jest Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego.

Jak wynika z przedmiotowej sprawy, Wnioskodawczyni ? obok innych przychodów ? okazjonalnie uzyskuje przychody z praw majątkowych bez pośrednictwa płatnika. Jednak ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie przewiduje obowiązku odprowadzenia w ciągu roku podatkowego zaliczki na podatek dochodowy z tego źródła przychodu. Wnioskodawczyni zobowiązana jest wykazać uzyskany przychód ze sprzedaży własnoręcznie wykonanych prac plastycznych w zeznaniu o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym (PIT-36), w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym, w którym przychody te zostały uzyskane.

W myśl bowiem art. 45 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem ust. 7 i 8.

Reasumując, stwierdzić należy, iż przedmiotowe przychody uzyskane przez Wnioskodawczynię z tytułu sprzedaży własnoręcznie wykonanych prac plastycznych winna Ona zaliczyć do źródła określonego w art. 18 w zw. z art. 10 ust. 1 pkt 7 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. do przychodów z praw majątkowych i zastosować 50% koszty uzyskania przychodów, stosownie do treści art. 22 ust. 9 pkt 3 tejże ustawy.

W konsekwencji, w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku, w którym zostały uzyskane rzeczone przychody, Zainteresowana jest zobowiązana rozliczać je w zeznaniu rocznym o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym (PIT-36), składanym do właściwego urzędu skarbowego i opodatkowania wynikającej z tegoż rozliczenia sumy dochodów z wszystkich źródeł przychodów w wyżej powołanym terminie, według skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1 cyt. ustawy podatkowej.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.