Czy koszty wynikające z faktury za wynagrodzenie za prowadzenie spraw spółki komandytowej wystawianej (...)

UZASADNIENIE

W dniu 24 grudnia 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest komplementariuszem w spółce komandytowej.

Z godnie z umową spółki komandytowej, komplementariusz (Wnioskodawca) otrzymuje zwrot kosztów poniesionych przez Niego przy wykonywaniu zarządu nad spółką komandytową.

Na mocy tego uprawnienia, Wnioskodawca wystawia na koniec każdego miesiąca fakturę VAT za wynagrodzenie za prowadzenie spraw spółki komandytowej na spółkę komandytową.

Zarząd Wnioskodawcy jest jednoosobowy. Wnioskodawca nie zatrudnia również żadnych pracowników, a jedynym Jego celem działania jest zarządzanie spółką komandytową.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy koszty wynikające z faktury za wynagrodzenie za prowadzenie spraw spółki komandytowej wystawianej przez Wnioskodawcę mogą stanowić dla Wnioskodawcy koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do Jego prawa do udziału w zysku w spółce komandytowej?

Zdaniem Wnioskodawcy, spółka komandytowa jest handlową spółką osobową. W spółce komandytowej powinien występować co najmniej jeden komplementariusz, czyli wspólnik w pełni zaangażowany w sprawy spółki, który ma prawo prowadzenia spraw spółki i jej reprezentowania oraz co najmniej jeden komandytariusz, czyli wspólnik zaangażowany w spółkę tylko kapitałowo, który może reprezentować spółkę jedynie jako pełnomocnik, a jej sprawy prowadzi tylko, gdy umowa spółki to przewiduje. Sprawy spółki mogą być prowadzone za wynagrodzeniem. Powinno to jednak wynikać z umowy spółki. Spółka komandytowa nie jest podatnikiem na gruncie podatku dochodowego. Podatnikami podatku dochodowego są wspólnicy (osoby fizyczne lub prawne).

W związku z powyższym, Wnioskodawca, zgodnie z art. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, uzyskiwane przez spółkę komandytową przychody łączy z własnymi przychodami proporcjonalnie do posiadanych przez Niego udziałów w spółce. Podobnie, wydatki i koszty spółki komandytowej Wnioskodawca traktuje jako wydatki i koszty własne, proporcjonalnie do posiadanego przez Niego udziału.

Zgodnie z ogólną definicją zawartą w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, za koszty uzyskania przychodów uważa się koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. l tej ustawy. W przedmiotowym stanie faktycznym wydatek w postaci wynagrodzenia za prowadzenie spraw spółki komandytowej pozostaje w związku z działalnością gospodarczą prowadzoną przez Spółkę.

Ponadto, z umowy spółki komandytowej wynika, że komplementariusz (Wnioskodawca) otrzymuje zwrot kosztów poniesionych przez Niego przy wykonywaniu zarządu nad spółką komandytową. Wskazać należy również, że poza dotyczącym odsetek art. 16 ust. 1 pkt 13 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, żaden przepis tej ustawy nie wyłącza z kosztów uzyskania przychodów kosztów dotyczących wzajemnych świadczeń pomiędzy podatnikiem tego podatku a spółką osobową, w której jest on wspólnikiem.

Ponadto, należy zauważyć, że spółka komandytowa jest odrębnym od swojego wspólnika podmiotem prawa i może być stroną umowy zawartej z takim wspólnikiem. Wystawianych więc w związku z taką umową przez wspólnika spółki osobowej faktur nie można traktować jak faktur wystawionych ?samemu sobie?, lecz jak faktury wystawiane przez jeden podmiot prawa gospodarczego (przez jednego przedsiębiorcę) innemu podmiotowi prawa gospodarczego (innemu przedsiębiorcy). Jeżeli więc wydatek spółki komandytowej, w świetle art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kwalifikuje się do uznania go za koszt uzyskania przychodu, to tym samym wydatek ten stanowić będzie koszt uzyskania przychodów wspólnika tej spółki w proporcji, w jakiej wspólnik ten uczestniczy w zyskach takiej spółki.

Mając na względzie powyższe, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że koszty wynikające z faktury za prowadzenie spraw spółki komandytowej mogą stanowić u Niego koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do Jego prawa do udziału w zysku w spółce komandytowej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 102 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. Nr 94, poz. 1037 ze zm.), spółką komandytową jest spółka osobowa mająca na celu prowadzenie przedsiębiorstwa pod własną firmą, w której wobec wierzycieli za zobowiązania spółki co najmniej jeden wspólnik odpowiada bez ograniczenia (komplementariusz), a odpowiedzialność co najmniej jednego wspólnika (komandytariusza) jest ograniczona.

Ponieważ spółka komandytowa jest osobową spółką prawa handlowego i tym samym nie posiada osobowości prawnej, z punktu widzenia prawa podatkowego podatnikami są poszczególni wspólnicy tej spółki. Sposób opodatkowania dochodu z udziału w spółce osobowej będzie uzależniony od cywilnoprawnego statusu danego wspólnika. Jeżeli wspólnikiem spółki komandytowej jest osoba prawna, to dochód z udziału w tej spółce będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

W myśl art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 379 ze zm.), przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, z zastrzeżeniem art. 1 ust. 3, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych łączy się z przychodami każdego wspólnika proporcjonalnie do posiadanego prawa do udziału w zysku (udziału). W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

Stosownie natomiast do brzmienia art. 5 ust. 2 ww. ustawy, zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, zwolnień i ulg podatkowych oraz obniżenia dochodu, podstawy opodatkowania lub podatku.

Zgodnie z art. 105 pkt 4 ustawy Kodeks spółek handlowych, umowa spółki komandytowej powinna zawierać oznaczenie wkładów wnoszonych przez każdego wspólnika i ich wartość.

Na podstawie art. 123 § 1 ww. ustawy, komandytariusz uczestniczy w zysku spółki proporcjonalnie do jego wkładu rzeczywiście wniesionego do spółki, chyba że umowa spółki stanowi inaczej.

Jak stanowi art. 123 § 3 tej ustawy, w razie wątpliwości komandytariusz uczestniczy w stracie jedynie do wartości umówionego wkładu.

Powyższa regulacja art. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych jest realizacją zasady, że podatek dochodowy od osób prawnych jest podatkiem globalnym, tj. przychody podatnika tego podatku ze wszystkich możliwych źródeł są kumulowane i poddane jednolitemu opodatkowaniu. Ponieważ podmioty podatku dochodowego od osób prawnych (w tym również spółki kapitałowe) mogą tworzyć m.in. osobowe spółki prawa handlowego (w tym spółki komandytowe), przepis ten normuje sposób rozliczania przychodów i kosztów ich uzyskania pochodzących z tych źródeł, gdyż źródła te nie mają własnej podmiotowości podatkowej. Powstały w tych warunkach przychód jest przedmiotem opodatkowania osobno u każdego wspólnika jako dochód z udziału w osobowej spółce prawa handlowego. Ta sama zasada dotyczy rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, zwolnień i ulg podatkowych oraz obniżenia dochodu, podstawy opodatkowania lub podatku. Ponadto, przychody osób prawnych ze źródła jakim jest udział w osobowych spółkach prawa handlowego podlegają doliczeniu do innych przychodów osiąganych przez te osoby prawne i są opodatkowane zgodnie z przepisem art. 19 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Łączenie przychodów według art. 5 ww. ustawy odbywa się proporcjonalnie do udziału posiadanego przez osobę prawną w osobowej spółce prawa handlowego. Jeżeli tej proporcji nie da się ustalić, przyjmuje się, że udziały wspólników są równe.

W rezultacie, uzyskane przez osobową spółkę prawa handlowego przychody oraz poniesione koszty uzyskania przychodów podlegają rozliczeniu u jej wspólników proporcjonalnie do ich udziałów w zyskach tej spółki.

Zatem, koszty uzyskania przychodów powinny być rozliczane przez spółkę będącą wspólnikiem spółki komandytowej - co do zasady - proporcjonalnie do jej udziałów w zyskach tej spółki, niezależnie od wartości wniesionych do spółki wkładów przez poszczególnych wspólników.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (?).

Powyższe oznacza, iż wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu enumeratywnie wymienionych w przywołanym art. 16 ust. 1 omawianej ustawy, mogą stanowić koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo ? skutkowym z osiągniętymi przychodami, w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów.

Należy przy tym zauważyć, że definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach, należy zaś zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodów lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Wnioskodawca opisując stan faktyczny wskazał, iż jest komplementariuszem w spółce komandytowej. Zgodnie z umową spółki komandytowej, Wnioskodawca otrzymuje zwrot kosztów poniesionych przez Niego przy wykonywaniu zarządu nad spółką komandytową. Na mocy tego uprawnienia, Wnioskodawca wystawia na koniec każdego miesiąca fakturę VAT za wynagrodzenie za prowadzenie spraw spółki komandytowej na tę spółkę.

Wobec powyższego, wypłata ww. wynagrodzenia przez spółkę komandytową na rzecz Wnioskodawcy spełnia definicję podatkowych kosztów, a zatem jego wartość stanowić będzie koszt uzyskania przychodów Wnioskodawcy proporcjonalnie do Jego udziału w zysku określonego umową spółki komandytowej.

Reasumując, koszty wynikające z faktury za wynagrodzenie za prowadzenie spraw spółki komandytowej wystawianej przez Wnioskodawcę mogą stanowić dla Wnioskodawcy koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do Jego prawa do udziału w zysku w spółce komandytowej.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.