Czy istnieje możliwość zaliczenia wydatków poniesionych na budowę jedynej drogi dojazdowej do przedsiębiorstwa (...)

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 14.11.2007 r. (data wpływu 16.11.2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia wydatków poniesionych na budowę drogi dojazdowej do kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16.11.2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia wydatków poniesionych na budowę drogi dojazdowej do kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest wspólnikiem Firmy S. Spółka Jawna. W związku z przebudową drogi krajowej nr 14 przylegającą do posesji i likwidacją dotychczasowego wjazdu spółka jawna jest zmuszona wybudować inną niż dotychczasowa drogę dojazdową. Droga znajduje się na działce będącej własnością gminy P i nie jest oddana w użytkowanie S. Sp. Jawna na podstawie umowy najmu, dzierżawy ani innej o podobnym charakterze, dlatego też nie ma zastosowania art. 22a ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przebudowana droga będzie wykorzystywana głównie przez klientów S. Sp. Jawna oraz najemców PPH A.. ? sąsiada S, dlatego też zostało zawarte porozumienie o współfinansowaniu inwestycji.

Planowany koszt przebudowy wynosi ok. 320 tys. zł, z czego 57,93% pokryje PPH A., a pozostałe 42.07% S.. Sp. jawna. Podział taki wynika z faktu, iż część drogi będzie budowana na potrzeby obu podmiotów i będzie ona finansowana po równo przez inwestorów, a pozostała część będzie służyć tylko klientom S. Spółka Jawna lub PPH A. Odpowiadające im części podmioty sfinansują w 100%.

Inwestycja wymaga zezwolenia na budowę, które zostanie wydane na wniosek właściciela gruntu, tj. gminy P, a prace budowlane rozpoczną się po otrzymaniu zgody gminy na prowadzenie modernizacji dla S. Sp. Jawna oraz PPH A . Przebudowywana droga znajduje się na działce bezpośrednio przylegającej do działki, na której znajduje się siedziba Spółki (ul. X X/155) i będzie wykorzystywana jako jedyna droga dojazdowa do przedsiębiorstwa Wnioskodawcy.

W związku z rozpoczętą przez GDDKiA przebudową drogi krajowej nr 14 aktualny wjazd do firmy, ze względu na przepisy o drogach krajowych ma zostać zlikwidowany.

Wnioskodawca informuje, iż Spółka S zwracała się do Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad o umożliwienie zachowania istniejącego zjazdu na drogę krajową. GDDKiA wydała w dniu 2003-02-05 ostateczną decyzję (nr GDDKiA-X/2003) wskazując konieczność likwidacji istniejącego zjazdu u budowy wjazdu z działki nr 24/1 -w ewidencji gruntów ujętej jako droga publiczna lokalna ? będącej własnością gminy P.

W uzasadnieniu wskazano, że wyrażenie zgody na modernizację istniejącego zjazdu narusza obowiązujące przepisy ustawy o drogach publicznych.

Zapewnienie drogi pełniącej funkcję drogi dojazdowej do posesji na której znajduje się firma S. jest niezbędne do prawidłowego funkcjonowania przedsiębiorstwa S. Sp. Jawna i jego klientów. Jej brak w sposób trwały uniemożliwi wykonywanie działalności gospodarczej w miejscu siedziby firmy ze względu na brak możliwości dojazdu klientów i dostawców materiałów budowlanych.

Wnioskodawca podkreśla, iż wydatki poniesione na przebudowę ww. zjazdu są związane bezpośrednio z wykonywaną działalnością i tym samym przychodami firmy.

Stanowisko w sprawie partycypacji w kosztach budowy drogi publicznej, zajęło Ministerstwo Finansów z piśmie Zastępcy Dyrektora Departamentu Podatków Dochodowych z dnia 14 lipca 2006 r. Nr DD-8231-42/WK/06/246.

Z powyższego pisma wynika zdaniem strony, iż wydatki poniesione na przebudowę drogi publicznej stanowią koszt podatkowy w momencie poniesienia.

W podobnej sprawie stanowisko zajął Trzeci Mazowiecki Urząd Skarbowy w Radomiu (1473/638/WD/423/68/06/TC z 28.08.2006 r.), który stwierdził, że ?wydatki związane z nakładami podatnika na przebudowę drogi publicznej nie stanowią inwestycji w obcym środku trwałym, a tym samym nie mogą być rozliczane w formie odpisów amortyzacyjnych. Wydatki takie mogą natomiast stanowić koszt podatkowy?.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy istnieje możliwość zaliczenia wydatków poniesionych na budowę jedynej drogi dojazdowej do przedsiębiorstwa S Sp. Jawna a będącej drogą publiczną w koszt podatkowy...

Zdaniem wnioskodawcy, z zastosowania następujących przepisów prawa podatkowego: art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. 1991 Nr 80, poz. 350 ze zm.) wynika, że wydatki związane z budową i przebudową drogi dojazdowej do siedziby przedsiębiorstwa S Sp. Jawna a będącej drogą publiczną, powinny zostać zaliczone bezpośrednio do kosztów podatkowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art.23

W powołanym przepisie art.

A zatem kosztami uzyskania przychodów są wszelkie wydatki, które łącznie spełniają następujące warunki: zostały faktycznie poniesione w celu uzyskania przychodu, tzn. pozostają w racjonalnym związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami oraz nie zostały wymienione w art. 23 ustawy zawierającym katalog wydatków nie uznawanych za koszty uzyskania przychodów.

Na podstawie art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

? o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt. 1, zwane środkami trwałymi.

Natomiast w myśl przepisów art. 22 a ust. 2 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, amortyzacji podlegają również, z zastrzeżeniem art. 22 c, niezależnie od przewidywanego okresu używania:

1) przyjęte do używania inwestycje w obcych środkach trwałych, zwane dalej 'inwestycjami w obcych środkach trwałych',

2) budynki i budowle wybudowane na cudzym gruncie,

3) składniki majątku, wymienione w ust. 1, niestanowiące własności lub współwłasności podatnika, wykorzystywane przez niego na potrzeby związane z prowadzoną działalnością na podstawie umowy określonej w art. 23a pkt 1, zawartej z właścicielem lub współwłaścicielami tych składników - jeżeli zgodnie z przepisami rozdziału 4a odpisów amortyzacyjnych dokonuje korzystający

• zwane także środkami trwałymi,

4) tabor transportu morskiego w budowie, sklasyfikowany w Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) w grupie 'statki' o symbolu 35.11, zaliczone do branży 1051-1053 Systematycznego Wykazu Wyrobów (SWW) Głównego Urzędu Statystycznego (Dz. U. z 1997 r. Nr 42, poz. 264 i z 1999 r. Nr 92, poz. 1045).

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęcia ?inwestycji w obcych środkach trwałych?. Wobec tego należy zastosować wykładnię językową, zgodnie z którą inwestycje w obcych środkach trwałych są to poniesione przez podatnika nakłady w cudzym środku trwałym, nie będącym własnością podatnika, ale używanym w prowadzonej przez niego działalności na podstawie tytułu prawnego np. umowy najmu, dzierżawy, lub innej umowy o podobnym charakterze.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż droga w budowie której partycypuje podatnik, będzie oddana do użytku publicznego. Droga ta nie będzie stanowiła środka trwałego wnioskodawcy, nie będzie również przedmiotem najmu, dzierżawy ani innej umowy o podobnym charakterze zawartej z właścicielem drogi.

Wobec powyższego, przedmiotowych wydatków nie można uznać za wydatki poniesione na wytworzenie własnego środka trwałego jak i inwestycji w obcym środku trwałym, dlatego też odpisy amortyzacyjne nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów.

Możliwość zaliczenia konkretnego wydatku do kategorii kosztów uzyskania przychodów uzależniona została od istnienia związku przyczynowo - skutkowego tzn. poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu, bądź funkcjonowanie tego źródła.

Zapewnienie drogi pełniącej funkcję drogi dojazdowej do posesji, na której znajduje się firma S. jest niezbędne do prawidłowego funkcjonowania przedsiębiorstwa i zapewniania dojazdu jego klientom. Jej brak w sposób trwały uniemożliwi wykonywanie działalności gospodarczej w miejscu siedziby firmy ze względu na brak możliwości dojazdu klientów i dostawców materiałów budowlanych.

W związku z powyższym ta część wydatków, które ponosi Spółka, będzie mogła być zaliczona do kosztów uzyskania przychodów w momencie ich poniesienia.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

Referencje

1473/638/WD/423/68/06/TC, postanowienie w sprawie interpretacji prawa podatkowego