Należy stwierdzić, iż płacąc podatek od czynności cywilnoprawnych w 2011 r. z tytułu zawartej (...)

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 07.06.2011 r. (data wpływu 10.06.2011 r.) uzupełnionym pismem na wezwanie z dnia 11.07.2011 r. (data nadania 12.07.2011 r., data doręczenia 20.07.2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie zastosowania stawki podatku 2% z tytułu zawartej w 2004 r. umowy pożyczki - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10.06.2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie zastosowania stawki podatku 2% z tytułu zawartej w 2004 r. umowy pożyczki.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Jako osoba fizyczna (nieprowadząca działalności gospodarczej) Wnioskodawca dostał od osoby fizycznej (prywatnej) narodowości polskiej, zameldowanej w Polsce, pożyczkę w wysokości 400 000 zł (czterystu tysięcy złotych). Pożyczka była udokumentowana umową pożyczki zawartą w formie pisemnej. Podpisanie umowy, jak i przekazanie kwoty pożyczki nastąpiło w 2004 r. Pożyczka nie została dotychczas zwrócona.

Pismem z dnia 11.07.2011 r. Nr IPPB2/436-205/11-3/MZ wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku poprzez:

• uzupełnienie podpisu Wnioskodawcy pod złożonym oświadczeniem (poz. 73 wniosku ORD-IN), że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej,

• wskazanie dokładnej daty zawarcia umowy pożyczki,

• doprecyzowanie pytania zawartego w poz. 69 wniosku. Wnioskodawca zadał pytanie: ?Płacąc podatek PCC w 2001 r. na podstawie jakiej stawki ma Wnioskodawca rozliczyć się z Urzędem Skarbowym: czy na podstawie obowiązującej w 2004 roku stawki 2%, czy też na podstawie stawki 20% obowiązującej od 1.2007 roku (art. 7 ust. 5)...?
  
  

Wnioskodawca uzupełnił wniosek w terminie informując, iż:

• Wnioskodawca deklaruje, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie były ani nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego i nie są też poddawane kontroli przez żaden organ kontroli skarbowej.

• Umowa pożyczki została podpisana w dniu 02.01.2004 r.

• Ponadto Wnioskodawca doprecyzował pytanie.
  
  

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Płacąc podatek PCC w 2011 r. na podstawie jakiej stawki ma Wnioskodawca się rozliczyć z Urzędem Skarbowym: czy na podstawie obowiązującej w 2004 roku stawki 2%, czy też na podstawie stawki 20% obowiązującej od 01.2007 roku (art. 7 ust. 5)...

Zdaniem Wnioskodawcy

Powinien rozliczyć się przy zastosowaniu stawki podatku PCC, która obowiązywała w 2004 r., czyli 2% od kwoty udzielonej pożyczki. Jak wynika z treści art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy o PCC, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania czynności cywilnoprawnej. Skoro czynność została wykonana w 2004 r., to składając dzisiaj deklarację PCC i wpłacając podatek Wnioskodawca powinien zastosować stawkę 2% PCC i zapłacić odsetki od zaległości podatkowych za cały okres. Stawka PCC w wysokości 20% nie może mieć do Wnioskodawcy zastosowania, gdyż przepis ją wprowadzający wszedł w życie w 2007 r. i nie może mieć zastosowania do stanów przeszłych (sprzed 2007 r.). Po drugie, stawka 20% miałaby zastosowanie, gdyby podatnik powołał się na fakt otrzymania pożyczki przed organem podatkowym lub organem kontroli skarbowej w toku czynności sprawdzających, postępowania podatkowego, kontroli podatkowej lub postępowania kontrolnego. W przypadku Wnioskodawcy taki fakt nie wystapił.

Wobec powyższego, mimo iż podatek PCC od pożyczki z 2004 r. byłby płacony w 2011 r., powinien on zostać rozliczony przy zastosowaniu stawki 2% + odsetki a nie 20%, nawet gdyby urząd skarbowy wszczął jakieś postępowanie (np. podatkowe) i w trakcie tego postępowania Wnioskodawca powołałby się na fakt otrzymania tej pożyczki.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, iż niniejsza interpretacja zawiera ocenę stanowiska Wnioskodawcy wyłącznie w zakresie zastosowania stawki podatku od czynności cywilnoprawnych z tytułu zawartej umowy pożyczki, zgodnie z wolą Wnioskodawcy zawartą w zadanym pytaniu.

W związku z tym, że umowa pożyczki przedstawiona we wniosku została zawarta 2 stycznia 2004 r. w przedmiotowej sprawie znajdzie zastosowanie przepis art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy o podatku od spadków i darowizn oraz ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz. u. Nr 222, poz. 1629), bowiem zgodnie z zapisem ww. przepisu do czynności cywilnoprawnych, z tytułu których obowiązek podatkowy powstał przed dniem 1 stycznia 2007 r., stosuje się przepisy ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2006 r.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (t. j. Dz. u. z 2005 r. Nr 41, poz. 399 ze zm.) - w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2006 r. ? podatkowi podlegały umowy pożyczki.

Czynności cywilnoprawne zawarte w katalogu zamkniętym określonym w art. 1 wymienionej ustawy podlegają omawianemu podatkowi od czynności cywilnoprawnych, o ile spełniają przesłanki zawarte w art. 1 ust. 4 cytowanej ustawy.

W myśl powyższego artykułu czynności cywilnoprawne w tym umowy pożyczki podlegają omawianemu podatkowi, jeżeli ich przedmiotem są:

1. rzeczy znajdujące się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa majątkowe wykonywane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
2. rzeczy znajdujące się za granicą lub prawa majątkowe wykonywane za granicą, w przypadku gdy nabywca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i czynność cywilnoprawna została dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
   
   

Z uwagi na powyższe, należy stwierdzić, że pożyczka podlega podatkowi od czynności cywilnoprawnych jeżeli w chwili zawarcia umowy pożyczki jej przedmiot, tj. pieniądze znajdują się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i wówczas nie ma znaczenia, gdzie umowa została zawarta i gdzie mają miejsce zamieszkania (siedzibę) strony umowy.

Pożyczka podlega podatkowi od czynności cywilnoprawnych, także jeśli pieniądze będące przedmiotem pożyczki w chwili jej zawarcia znajdują się za granicą oraz nabywca - pożyczkobiorca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a czynność zostanie dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W myśl art. 3 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 4 pkt 1 ww. ustawy obowiązek podatkowy, z zastrzeżeniem ust. 2, powstaje z chwilą dokonania czynności cywilnoprawnej i ciąży na stronach czynności cywilnoprawnych.

Na podstawie art. 3 ust.1 pkt 4 ww. ustawy obowiązek podatkowy może powstać również z chwilą powołania się na okoliczność dokonania czynności cywilnoprawnej - jeżeli podatnik nie złożył deklaracji w sprawie podatku od czynności cywilnoprawnych w terminie 5 lat od końca roku, w którym upłynął termin płatności, a którakolwiek ze stron po upływie tego terminu powołuje się przed organami podatkowymi lub organami kontroli skarbowej na okoliczność jej dokonania; w tym przypadku obowiązek podatkowy powstaje jedynie w stosunku do podatnika, który powołał się na okoliczność dokonania czynności cywilnoprawnej.

Na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych stawka podatku od umowy pożyczki wynosi 2%.

Stosownie do treści art. 7 ust. 5, w brzmieniu nadanym ustawą z dnia 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy o podatku od spadków i darowizn oraz ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz. U. Nr 222, poz. 1629) stawka podatku wynosi 20%, jeżeli przed organem podatkowym lub organem kontroli skarbowej w toku czynności sprawdzających, postępowania podatkowego, kontroli podatkowej lub postępowania kontrolnego:

1. podatnik powołuje się na fakt zawarcia umowy pożyczki, depozytu nieprawidłowego lub ustanowienia użytkowania nieprawidłowego albo ich zmiany, a należny podatek od tych czynności nie został zapłacony;
2. biorący pożyczkę, o którym mowa w art. 9 pkt 10 lit. b, powołuje się na fakt zawarcia umowy pożyczki, a nie spełnił warunku udokumentowania otrzymania pieniędzy na rachunek bankowy, albo jego rachunek prowadzony przez spółdzielczą kasę oszczędnościowo-kredytową lub przekazem pocztowym.
   
   

Zgodnie z art. 21 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa zobowiązanie podatkowe powstaje z dniem:

1. zaistnienia zdarzenia, z którym ustawa podatkowa wiąże powstanie takiego zobowiązania;
2. doręczenia decyzji organu podatkowego, ustalającej wysokość tego zobowiązania.
   
   

§ 2 tego artykułu informuje, że jeżeli przepisy prawa podatkowego nakładają na podatnika obowiązek złożenia deklaracji, a zobowiązanie podatkowe powstaje w sposób określony w § 1 pkt 1, podatek wykazany w deklaracji jest podatkiem do zapłaty, z zastrzeżeniem § 3.

§ 3 określa, że jeżeli w postępowaniu podatkowym organ stwierdzi, że podatnik, mimo ciążącego na nim obowiązku, nie zapłacił w całości lub w części podatku, nie złożył deklaracji albo że wysokość zobowiązania podatkowego jest inna niż wykazana w deklaracji, organ podatkowy wydaje decyzję, w której określa wysokość zobowiązania podatkowego.

Natomiast art. 53 § 1 Ordynacji podatkowej od zaległości podatkowych, z zastrzeżeniem art. 54, naliczane są odsetki za zwłokę.

§ 3 powyższego artykułu stanowi, że odsetki za zwłokę nalicza podatnik, płatnik, inkasent, następca prawny lub osoba trzecia odpowiadająca za zaległości podatkowe, z zastrzeżeniem art. 53a, art. 62 § 4, art. 66 § 5, art. 67a § 1 pkt 1 lub 2 i art. 76a § 1.

§ 4 określa, że odsetki za zwłokę naliczane są od dnia następującego po dniu upływu terminu płatności podatku lub terminu, w którym płatnik lub inkasent był obowiązany dokonać wpłaty podatku na rachunek organu podatkowego.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, wynika, iż jako osoba fizyczna (nieprowadząca działalności gospodarczej) Wnioskodawca dostał od osoby fizycznej (prywatnej) narodowości polskiej, zameldowanej w Polsce, pożyczkę w wysokości 400 000 zł (czterystu tysięcy złotych). Pożyczka była udokumentowana umową pożyczki zawartą w formie pisemnej. Podpisanie umowy, jak i przekazanie kwoty pożyczki nastąpiło w 2004 r. Pożyczka nie została dotychczas zwrócona.

Reasumując, należy stwierdzić, iż płacąc podatek od czynności cywilnoprawnych w 2011 r. z tytułu zawartej w dniu 2 stycznia 2004 r. umowy pożyczki, stawka podatku wynosi 2%. Należy nadmienić, iż w stanie faktycznym przedstawionym we wniosku nie będzie miała zastosowania stawka sankcyjna 20%.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 24, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.