Czy Spółka będzie uprawniona do zaliczenia kosztów świadczenia usług DTH na rzecz Abonentów w (...)

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 29.11.2011 r. (data wpływu 02.12.2011 r.) oraz piśmie z dnia 16.02.2012 r. (data nadania 17.02.2012 r., data wpływu 21.02.2012 r.) uzupełniającym braki formalne na wezwanie Nr IPPB5/423-1154/11-2/RS z dnia 08.02.2012 r. (data nadania 08.02.2012 r., data doręczenia 10.02.2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztów świadczenia przez Spółkę usług DTH (wymienionych w stanie faktycznym) na rzecz abonentów w okresie promocyjnym ? jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 02.12.2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztów świadczenia przez Spółkę usług DTH (wymienionych w stanie faktycznym) na rzecz abonentów w okresie promocyjnym.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka C. S. A. (dalej również jako: ?C., ?Spółka? lub ?Wnioskodawca?) jest operatorem największej w Polsce płatnej telewizji platformy satelitarnej. Podstawową działalnością Spółki jest udostępnianie programów radiowych i telewizyjnych drogą satelitarną w ramach płatnych pakietów programowych (dalej również jako: ?usługi DTH?). C. dostarcza również swoim klientom usługi zintegrowane, w ramach których oferuje swoim abonentom oprócz usług DTH również usługi dostępu do Internetu oraz usługi telefonii komórkowej.

Spółka jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych oraz zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT. Sprzedaż usług DTH przez Spółkę jest opodatkowana VAT. Towary i usługi nabywane w związku ze świadczeniem przez Spółkę usług DTH są wykorzystywane przez Spółkę do wykonywania czynności opodatkowanych. Z uwagi na standardy obowiązujące na rynku usług DTH, a szerzej na rynku usług telekomunikacyjnych, Spółka by przyciągnąć potencjalnych klientów oferuje swoje usługi z uwzględnieniem pewnego okresu, w którym nie zamierza pobierać opłat (dalej również jako: ?okres promocyjny?). Jednocześnie długość okresu promocyjnego zazwyczaj jest uzależniona od okresu, na jaki klient zdecyduje się podpisać z C. mowę na świadczenie usług DTH. Co do zasady Spółka przyjmuje, że klient będzie uprawniony do dłuższego okresu promocyjnego, jeśli zdecyduje się na związanie ze Spółką umową również na odpowiednio długi okres (dalej również jako: ?Umowa?). Oferty świadczenia usług DTH oparte na powyższych zasadach mają charakter ofert powszechnie dostępnych; nie są to oferty dedykowane dla klientów Spółki mieszczących się w grupie osób wskazanych w art. 8 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 roku (Dz. U. 2004 r., Nr54 poz. 535, dalej również jako ?VATU?).

Oferowanie usług DTH z uwzględnieniem okresów promocyjnych ma przyczynić się do wzrostu ogólnej satysfakcji klientów ze świadczonych przez Wnioskodawcę usług, a przez to do wzrostu bazy abonentów lub utrzymania dotychczasowej bazy abonentów, co w konsekwencji ma przełożyć się na wzrost przychodów i obrotów Wnioskodawcy. Oferta uwzględniająca okresy promocyjne ma zainteresować potencjalnych klientów i zachęcić ich do podpisania ze Spółką Umów oraz przekonać ich do jakości świadczonych przez Spółkę usług. W szczególności C. z uwagi na obowiązujące na rynku usług DTH standardy, nie będzie miał możliwości przyciągnięcia i utrzymania klientów, jeśli nie będzie oferował okresów promocyjnych, bowiem abonenci usług DTH są przyzwyczajeni do otrzymywania takich pakietów promocyjnych. Nie ulega wątpliwości, że identyczną praktykę stosuje konkurencja Spółki. Należy podkreślić, że cena, którą Spółka uzyska od klienta w całym okresie obowiązywania Umowy, jest skalkulowana z uwzględnieniem przewidzianego okresu promocyjnego przy czym jej poziom, pozwala na osiągnięcie przez Spółkę zakładanego celu ekonomicznego nakierowanego na zysk.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 16.02.2012 r. Spółka wskazała, iż: pytając o możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 CITU wydatków związanych ze świadczeniem na rzecz Abonentów usług DTH, w tym również w okresach promocyjnych, miała na myśli następujące rodzaje wydatków:

1. Koszty licencji programowych - Spółka, na podstawie zawartych umów licencyjnych, jest zobowiązania do wypłat należności licencyjnych, ustalanych w zależności od licencjodawcy według następujących zasad:
   1.1 w zależności od liczby Abonentów danego programu oferowanego w ramach usług DTH;
   1.2 jako opłaty ryczałtowe niezależne od liczby Abonentów danego programu oferowanego w ramach usług DTH i wartości przychodów Spółki ze świadczonych usług DTH;
2. Koszty opłat uiszczanych organizacjom zbiorowego zarządzania prawami autorskimi za udzielone Spółce licencje, co do których obowiązek ich uiszczania reguluje ustawa z 4 lutego 1994 roku o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t. j. Dz. U. 2006 r., Nr 90, poz. 631 ze zm.) oraz przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie, ustalanych w zależności od organizacji zbiorowego zarządzania prawami autorskimi (w szczególności takich jak ZAIKS, PISF, SEP) według następujących zasad:
   2.1. w zależności od liczby Abonentów Spółki danego programu oferowanego w ramach usług DTH;
   2.2. w zależności od przychodów Spółki ze świadczonych usług DTH;
   2.3. jako opłaty ryczałtowe niezależne od liczby Abonentów Spółki i wartości przychodów Spółki ze świadczonych usług DTH;
3. Koszty systemu dostępu warunkowego - tj. koszty systemu umożliwiającego kodowanie sygnału poszczególnych programów oferowanych przez Spółkę w ramach usług DTH.
4. Koszty prowizji wypłacanych przez Spółkę za pozyskanie oraz utrzymanie Abonentów.
   
   

Wskazano, iż analizując kategorie kosztów jakie Spółka ponosi w związku ze świadczeniem usług DTH w tym w okresach promocyjnych należy uwzględnić ponadto, że strategia biznesowa Spółki zakłada, iż sprzęt umożliwiający odbiór sygnału programów oferowanych przez nią w ramach usług DTH jest w głównej mierze oferowany Abonentom na zasadzie udostępnienia rozumianego jako dzierżawa, najem lub umowa o podobnych charakterze.

Jednocześnie występują oferty kierowane przez Spółkę do Abonentów, które przewidują możliwość zakupu sprzętu przez Abonenta. Wobec powyższego kalkulacja wynagrodzenia za usługi świadczone przez Spółkę w ramach poszczególnych ofert dokonywana jest co najmniej na dwóch płaszczyznach i dotyczy - kosztów związanych z pozyskaniem przez Abonenta sprzętu, jak również kosztów samej usługi DTH. Należy wobec tego zauważyć, że w odniesieniu do sprzętu dzierżawionego Spółka identyfikuje jako koszt podatkowy amortyzację tego sprzętu. Odpowiednio w przypadku sprzedaży sprzętu Spółka rozpoznaje koszty własne takiej sprzedaży, a dodatkowo również koszty kart dekodujących sygnał.

Podniesiono, iż żaden z wydatków będących przedmiotem zapytania nie mieści się zatem w kategorii wydatków wskazanych w art. 16 ust. 1 CITU i w konsekwencji Spółka przyjmuje zatem, że jest uprawniona do zaliczenia wszystkich powyższych kosztów do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 CITU.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy Spółce będzie przysługiwać prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług wykorzystywanych do świadczenia usług DTH również w okresie promocyjnym...
2. Czy usługi DTH świadczone przez Spółkę w okresie promocyjnym bez pobierania w tym czasie opłat będą podlegały opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług...
3. Czy Spółka będzie uprawniona do zaliczenia kosztów świadczenia usług DTH na rzecz Abonentów w okresie promocyjnym do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jednolity Dz. U. 2000 r., Nr 54, poz. 654 ze zm., dalej również jako: ?CITU?) pomimo niepobierania w tym okresie opłat od Abonentów...
   
   

Odpowiedź na pytanie oznaczone w przedmiotowym wniosku numerem 3 w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych stanowi przedmiot niniejszej interpretacji. Przedmiotowy wniosek w zakresie pytań oznaczonych numerami od 1 do 2 tj. w zakresie podatku od towaru i usług został rozpatrzony odrębnie.

Zdaniem Wnioskodawcy

Ad. 3 Zaliczenie do kosztów.

Spółka będzie uprawniona do zaliczenia kosztów świadczenia usług DTH na rzecz Abonentów w okresie promocyjnym do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jednolity Dz. U. 2000 r., Nr 54, poz. 654 ze zm., dalej również jako: ?CITU?) pomimo nie pobierania w tym okresie opłat od Abonentów.

Podniesiono, iż zgodnie z art. 15 CITU kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 CITU.

Wskazano, iż świadczenie przez Spółkę na rzecz Abonentów usług DTH, w tym świadczenie tych usług w okresie promocyjnym bez pobierania opłat, jest nakierowane na wygenerowanie większej liczby Abonentów. W szczególności omawiana oferta promocyjna stanowi zachętę dla potencjalnych abonentów Spółki do podpisania z nią Umowy na odpowiedni okres, co do zasady tym dłuższy im dłuższy ma być okres promocyjnego udostępnienia usług. Jednocześnie cena, którą Spółka uzyska od klienta w całym okresie obowiązywania Umowy, została skalkulowana z uwzględnieniem przewidzianego okresu promocyjnego i stanowi cenę, pozwalającą na osiągnięcie przez Spółkę zakładanego celu ekonomicznego nakierowanego na zysk.

W konsekwencji, zdaniem Wnioskodawcy, wszystkie wskazane w opisie stanu faktycznego działania, które zamierza podjąć Spółka, należy uznać za działania nakierowane na wygenerowanie wzrostu przychodów Spółki. Niewątpliwie zatem omawiane działania promocyjne Spółki należy uznać za służące zwiększeniu przychodów z tytułu działalności telekomunikacyjnej. Wobec powyższego Spółka jest uprawniona do zaliczenia związanych z nimi kosztów do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu CITU.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy.

A zatem, warunkiem uznania wydatku poniesionego przez podatnika za koszt uzyskania przychodów, jest łączne spełnienie następujących przesłanek:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

• jest definitywny (rzeczywisty), tj.

  wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

• został właściwie udokumentowany,

• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  

W związku z powyższym należy stwierdzić, iż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, które nie są wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy podatkowej. Koszty ponoszone przez podatnika należy oceniać pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku musi mieć wpływ na powstanie, zwiększenie lub zabezpieczenie tego przychodu.

Kosztami będą zarówno koszty uzyskania przychodów pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami (pozostające w związku pośrednim) - jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu osiągnięcia przychodów, nawet wówczas, gdy z obiektywnych powodów przychód nie zostanie osiągnięty.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, iż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione nakłady i wydatki związane bezpośrednio lub pośrednio z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest poprawienie wyniku finansowego oraz osiągnięcie przychodu, z wyjątkiem wydatków wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy.

W myśl art. 15 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

Pojęcie środków trwałych, podlegających amortyzacji, zostało określone w art. 16a ww. ustawy. Zgodnie z ww. przepisem, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi

Zgodnie z treścią art. 16b ust. 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania:

1. spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego,
2. spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego,
3. prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
4. autorskie lub pokrewne prawa majątkowe,
5. licencje,
6. prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1117, z późn. zm.),
7. wartość stanowiącą równowartość uzyskanych informacji związanych z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej (know-how)
   - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.
   
   

Stosownie do art. 16d ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, składniki majątku, o których mowa w art. 16a-16c, wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z art. 9 ust. 1, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Późniejszy termin wprowadzenia uznaje się za ujawnienie środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, o którym mowa w art. 16h ust. 1 pkt 4.

Odpisów amortyzacyjnych, stosownie do art. 16h ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 16k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji, z zastrzeżeniem art. 16e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których zgodnie z art. 16 ust. 1 nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Nie każdy koszt poniesiony w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów może zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów. Takimi kosztami bowiem nie mogą być wydatki enumeratywnie wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. b) nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a) (tj. gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów) środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części, wydatki te zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem pkt 8a, w przypadku odpłatnego zbycia środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na czas ich poniesienia.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż podstawową działalnością Wnioskodawcy jest udostępnianie programów radiowych i telewizyjnych drogą satelitarną w ramach płatnych pakietów programowych. Spółka dostarcza również swoim abonentom usługi zintegrowane, w ramach których oferuje oprócz usług DTH również usługi dostępu do Internetu oraz usługi telefonii komórkowej. Wnioskodawca by przyciągnąć potencjalnych klientów oferuje swoje usługi z uwzględnieniem tzw. ?okresu promocyjnego?, w którym nie zamierza pobierać opłat. Jednocześnie długość okresu promocyjnego zazwyczaj jest uzależniona od okresu, na jaki klient zdecyduje się podpisać umowę na świadczenie usług DTH.

W czasie trwania ww. ?okresów promocyjnych? Spółka ponosi szereg wydatków związanych ze świadczeniem na rzecz Abonentów usług DTH, w tym m. in:

• koszty licencji programowych;
• koszty opłat uiszczanych organizacjom zbiorowego zarządzania prawami autorskimi za udzielone Spółce licencje, co do których obowiązek ich uiszczania reguluje ustawa o prawie autorskim i prawach pokrewnych oraz przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie, ustalanych w zależności od organizacji zbiorowego zarządzania prawami autorskimi (w szczególności takich jak ZAIKS, PISF, SEP);
• koszty systemu dostępu warunkowego - tj. koszty systemu umożliwiającego kodowanie sygnału poszczególnych programów oferowanych przez Spółkę w ramach usług DTH;
• koszty prowizji wypłacanych przez Spółkę za pozyskanie oraz utrzymanie Abonentów;
• koszty amortyzacji sprzętu, dzierżawionego Abonentom, który umożliwia im odbiór sygnału programów oferowanych przez Spółkę w ramach usług DTH.
  
  

Spółka podnosi, iż żaden z wydatków będących przedmiotem zapytania nie mieści się w kategorii wydatków wskazanych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W tym miejscu należy wskazać, iż co prawda w ustawie podatkowej pojęcie licencji nie zostało zdefiniowane, jednak w praktyce przyjęło się, że przez licencję należy rozumieć wynikające z umowy prawa cywilnego albo z aktu administracyjnego uprawnienie do korzystania z praw podmiotowych przysługujących zasadniczo innej osobie. Licencja jest jednym z typów umowy wykorzystywanych w prawie własności przemysłowej i prawie autorskim (dziedziny te są określane mianem własności intelektualnej), w szczególności w przypadku wynalazków, wzorów użytkowych znaków towarowych, know-how oraz praw autorskich. Właściciel praw autorskich, znaku handlowego lub patentu może (i często to robi) wymagać od innych posiadania licencji jako warunku użytkowania lub reprodukowania licencjonowanego utworu. Charakterystyczną cechą umowy licencyjnej jest występowanie szeregu czynności zmierzających do umożliwienia uprawnionemu korzystania z utworu chronionego prawem autorskim zgodnie z umową.

Zgodnie z art. 41 ust. 2 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t. j. Dz. U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631 ze zm.) umowa o przeniesienie autorskich praw majątkowych lub umowa o korzystanie z utworu, zwana dalej 'licencją', obejmuje pola eksploatacji wyraźnie w niej wymienione. Przy czym otwarty katalog pól eksploatacji został określony w art. 50 tej ustawy.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, iż w ocenie organu podatkowego wydatki ponoszone przez Spółkę (wymienione w stanie faktycznym) w związku ze świadczeniem na rzecz Abonentów usług DTH w tzw. ?okresach promocyjnych? Spółka będzie mogła zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Ponoszone przez Wnioskodawcę ww. wydatki niewątpliwie wiążą się z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą, jak również przyczyniają się do zwiększenia przychodów z tejże działalności. Tym samym wypełniają dyspozycję ww. art. 15 ust. 1 i mogą stanowić koszt uzyskania przychodów.

W związku z powyższym stanowisko Spółki należy uznać za prawidłowe.

Końcowo podkreślenia także wymaga, iż ocena podatkowa poszczególnych kosztów ponoszonych przez Wnioskodawcę w związku ze świadczeniem usług DTH na rzecz Abonentów, w każdym przypadku winna być dokonywana indywidualnie w odniesieniu do każdego z poniesionych wydatków. Tutejszy organ nie jest uprawniony do dokonania takich ustaleń w ramach postępowania w przedmiocie wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej. Z tego względu, niniejsza interpretacja ogranicza się do wykładni przepisu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz wyłączeń z kosztów podatkowych (art. 16 ust. 1 ww. ustawy) mogących znaleźć zastosowanie w sprawie i wskazania elementów faktycznych, które są istotne dla kwalifikacji przedmiotowych kosztów.

Ponadto to obowiązkiem podatnika, jako odnoszącego ewentualną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie, w oparciu o zgromadzone dowody, związku pomiędzy poniesieniem kosztu a uzyskaniem przychodu (w tym zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów), zgodnie z dyspozycją powołanego art. 15 ust. 1 ww. ustawy. Zaznaczyć należy, iż to organ podatkowy dokonuje analizy zakwalifikowanych przez podatnika do kosztów uzyskania przychodów wydatków, w oparciu o zgromadzony przez tychże podatników materiał dowodowy. Dowody powinny potwierdzać wystąpienie związku przyczynowo ? skutkowego pomiędzy kosztami a przychodami Spółki.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

Referencje

IPPP2/443-77/12-2/KG, interpretacja indywidualna