Czy Wnioskodawca dokonał prawidłowego rozliczenia kampanii reklamowej przeprowadzonej w roku 2010 ujmując (...)

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 15.04.2010 r. (data wpływu 20.04.2011 r.) ? uzupełnionym na wezwanie z dnia 30.05.2011 r. Nr IPPP3/443-593/11-2/KT, IPPB5/423-380/11-2/IŚ (data nadania 30.05.2011 r., data odbioru 01.06.2011 r.) pismem z dnia 02.06.2011 r. (data nadania 03.06.2011 r., data wpływu 07.06.2011 r.) - o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie sposobu ujęcia w przychodach i kosztach uzyskania przychodów kwot z rozliczenia w 2010 r. i 2011 r. wspólnego przedsięwzięcia reklamowego ? jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20.04.2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie sposobu ujęcia w przychodach i kosztach uzyskania przychodów kwot z rozliczenia w 2010 r. i 2011 r. wspólnego przedsięwzięcia reklamowego oraz dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie rozliczeń tego podatku z tytułu przedmiotowego przedsięwzięcia.

W przedmiotowym wniosku zostały przedstawione następujący stan faktyczny i następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka - Wnioskodawca w 2010 r. oraz 2011 r. zawarła z powiązaną z nią w rozumieniu art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, spółką kapitałową prawa francuskiego umowy na wspólne przedsięwzięcie reklamowe. Przedmiotem ww. umów jest wspólna realizacja telewizyjnej kampanii reklamowej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dotycząca produktów spółki francuskiej, które dystrybuowane i sprzedawane są przez Wnioskodawcę. Ze względu na okresy trwania przedsięwzięcia reklamowego oraz zmienny udział partycypacji stron umowy w kosztach tego przedsięwzięcia, umowy takie zawierane są corocznie.

Prawidłowe wykonanie umów na wspólne przedsięwzięcie reklamowe wymaga zaangażowania przedsiębiorcy, który profesjonalnie zajmuje się przygotowaniem oraz przeprowadzeniem telewizyjnej kampanii reklamowej, w szczególności zarezerwowaniem i wykupieniem u różnych nadawców czasu antenowego przeznaczonego na reklamę produktów. Z reguły przedsiębiorcę tego określa się mianem Domu Mediowego.

Na podstawie ww. umów spółka francuska powierza Wnioskodawcy faktyczne przeprowadzenie wspólnej kampanii telewizyjnej, w szczególności wyłącznie do Wnioskodawcy należy zawarcie umowy z Domem Mediowym. Taki stan rzeczy powoduje, iż jedynie Wnioskodawca jest stroną umowy z Domem Mediowym.

W celu pokrycia kosztów związanych z kampaniami reklamowymi w zakresie wynagrodzenia Domu Mediowego oraz kosztów przez niego wykupu odpowiedniego czasu antenowego u różnych nadawców, Wnioskodawca oraz spółka francuska określają łączną kwotę, którą przeznaczają na ten cel oraz określają wysokość udziału swojej partycypacji w tej kwocie. Wysokość tej partycypacji każdorazowo wyrażona jest w udziale procentowym.

W roku 2010 spółka francuska miała 100% udziału w partycypowaniu w łącznej kwocie wynagrodzenia Domu Mediowego oraz kosztów wykupu odpowiedniego czasu antenowego, tj. różnych nadawców. W roku 2011 udział w partycypacji spółki francuskiej w tych kosztach wynosić będzie 68%, w pozostałym zakresie kosztów, tj. w 32% pokrywać je będzie Wnioskodawca.

Kwotę stanowiącą udział finansowy spółki francuskiej we wspólnym przedsięwzięciu reklamowym, spółka francuska przekazuje Wnioskodawcy.

Wskazać należy, iż zgodnie z postanowieniami umowy Wnioskodawca jest zobowiązany przeznaczyć przekazaną przez spółkę francuską kwotę jej udziału finansowego wyłącznie na cele wskazane w umowie, tj. na wynagrodzenie Domu Mediowego oraz koszty wykupu przez niego odpowiedniego czasu antenowego u różnych nadawców.

Jednocześnie wskazać należy, iż tak na podstawie umowy zawartej w roku 2010 jak i umowy z 2011 r. Wnioskodawca jest zobowiązany do przygotowania nagrania polskiej ścieżki dźwiękowej do filmu reklamowego, przygotowania ostatecznej wersji reklamy dla nadawców telewizyjnych oraz analizy relacji stopnia rozpoznawalności marki do przeprowadzonej kampanii reklamowej. Koszty powyżej opisanych czynności ponosi wyłącznie Wnioskodawca i nie są one objęte ogólną kwotą przeznaczoną przez Wnioskodawcę oraz spółkę francuską na kampanię, tj. na wynagrodzenie Domu Mediowego oraz wykup przez niego czasu antenowego. Sposób rozliczenia oraz dokumentowania kampanii reklamowej przeprowadzonej w roku 2010 wyglądał następująco.

Spółka francuska w 100% finansowała kampanię reklamową w zakresie kosztów wynagrodzenia Domu Mediowego oraz wykupu przez niego czasu antenowego. Środki te, po ich otrzymaniu, Wnioskodawca wpłacił Domowi Mediowemu na podstawie zawartej z nim umowy. Podkreślić należy, iż wyłącznymi stronami tej umowy był Wnioskodawca oraz Dom Mediowy.

Następnie Dom Mediowy wystawił na rzecz Wnioskodawcy fakturę VAT dokumentującą całość kwoty stanowiącej koszt kampanii reklamowej, którą co należy powtórnie podkreślić - finansowała w całości spółka francuska. Fakturę tę Wnioskodawca ujął w swoich księgach rachunkowych, dokonał odliczenia całości podatku naliczonego na tej fakturze, a wartość netto z tej faktury ujął jako koszt uzyskania przychodu.

Następnie Wnioskodawca wystawił na rzecz spółki francuskiej fakturę VAT, stosując identyczne kwoty netto jak w fakturze wystawionej przez Dom Mediowy oraz nie wykazując podatku VAT, gdyż usługi reklamowe opodatkowane są w kraju siedziby nabywcy, tj. we Francji. Kwotę netto z tej faktury Wnioskodawca zaliczył do przychodu będącego podstawą opodatkowania podatkiem dochodowym.

W zakresie rozliczenia kampanii reklamowej w roku 2011 planowane jest zastosowanie następującego modelu rozliczenia oraz dokumentacji.

Celem przypomnienia wskazać należy, iż spółka francuska partycypuje w udziale finansowym w udziale wynoszącym 68% a Wnioskodawca w udziale wynoszącym 32%. Sytuacja w zakresie współpracy z Domem Mediowym będzie analogiczna jak w roku 2010. Także po przeprowadzeniu kampanii reklamowej w roku 2011 Dom Mediowy wystawi na rzecz Wnioskodawcy fakturę VAT dokumentująca całość kwoty należnej mu z tytułu umowy zawartej z Wnioskodawcą (68% spółki francuskiej + 32% Wnioskodawcy).

W związku z powyższym Wnioskodawca planuje po otrzymaniu faktury VAT od Domu Mediowego ująć ją w księgach rachunkowych, dokonać odliczenia całości podatku naliczonego a do kosztów uzyskania przychodu zaliczyć wyłącznie całość wartości faktury VAT netto.

Następnie Wnioskodawca wystawi na rzecz spółki francuskiej fakturę VAT, opiewającą na kwotę netto stanowiącą 68% kwoty netto z faktury wystawionej przez Dom Mediowy oraz nie wykaże podatku VAT od tej części, gdyż usługi reklamowe opodatkowane są w kraju siedziby nabywcy, tj. we Francji. Kwotę netto z tej faktury Wnioskodawca zaliczy do przychodu będącego podstawą opodatkowania podatkiem dochodowym.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy Wnioskodawca dokonał prawidłowego rozliczenia kampanii reklamowej przeprowadzonej w roku 2010 ujmując kwotę netto z faktury wystawionej przez Dom Mediowy do kosztów uzyskania przychodu a następnie fakturując całość tej kwoty netto na rzecz spółki francuskiej i zaliczając jej wartość do przychodu będącego podstawą opodatkowania...
2. Czy Wnioskodawca dokonał prawidłowego rozliczenia podatku VAT naliczonego na fakturze VAT wystawionej przez Dom Mediowy za kampanię reklamową w 2010 r....
3. Czy zamierzone przez Wnioskodawcę rozliczenie kampanii reklamowej z roku 2011 polegające na ujęciu kwoty netto z faktury wystawionej przez Dom Mediowy do kosztów uzyskania przychodu a następnie zafakturowaniu 68% tej kwoty netto (wartość udziału spółki francuskiej) na rzecz spółki francuskiej i zaliczeniu jej wartości do przychodu będącego podstawą opodatkowania jest prawidłowe...
4. Czy zamierzone przez Wnioskodawcę rozliczenie podatku VAT naliczonego na fakturze VAT wystawionej przez Dom Mediowy za kampanię reklamową w 2011 r. jest prawidłowe...
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytania oznaczone nr 1 i nr 3, dotyczące podatku dochodowego od osób prawnych.

W zakresie pytań nr 1 i nr 4, dotyczących podatku od towarów i usług - została wydana odrębna interpretacja.

Stanowisko Spółki:

Ad. 1)

Spółka - Wnioskodawca wskazuje, iż w zakresie pytania nr 1 kwota netto z faktury wystawionej przez Dom Mediowy z tytułu świadczenia na rzecz Wnioskodawcy usług związanych z jego działalnością gospodarczą, została prawidłowo ujęta do kosztów uzyskania przychodów. Jednocześnie za prawidłowe uznać należy działanie Wnioskodawcy polegające na wystawieniu na rzecz spółki francuskiej faktury opiewającej na identyczną kwotę netto. Model ten, wobec faktu, iż 100% udziału finansowego przypadało spółce francuskiej, nie powoduje uszczuplenia należności publicznoprawnych, gdyż wcześniej zaliczona przez Wnioskodawcę do kosztów uzyskania przychodów kwota jest następnie ujmowana przez Wnioskodawcę jako przychód dokumentowany fakturą wystawianą na rzecz spółki francuskiej. Wnioskodawca nie osiąga zatem żadnych korzyści podatkowych z tego tytułu.

Ad. 3)

W zakresie pytania nr 3 Wnioskodawca wskazuje, iż zamiar metody dokonania rozliczenia usług świadczonych przez Dom Mediowy oraz ?następcze? udokumentowanie fakturą wystawianą przez niego na rzecz spółki francuskiej jej udziału wynoszącego 68% kwoty netto wynikającej z faktury wystawionej przez Dom Mediowy jest prawidłowy.

Wskazać należy, iż przy takiej metodzie rozliczenia Wnioskodawca nie uzyskuje żadnych korzyści podatkowych a cała transakcja nie uszczupla należności publicznoprawnych.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego stwierdzam, co następuje.

Przedmiotem niniejszej sprawy jest ocena z perspektywy podatku dochodowego od osób prawnych prawidłowości rozliczeń z tytułu realizacji wspólnego przedsięwzięcia reklamowego. W praktyce pod pojęciem wspólnego przedsięwzięcia rozumie się wszelkie projekty, których realizacja, udział w zyskach i koszty rozkładają się co najmniej na 2 podmioty. Jednocześnie do rozpoczęcia wspólnego przedsięwzięcia nie jest konieczne tworzenie formalnej struktury organizacyjnej, a jedynie umowa pomiędzy podmiotami podejmującymi się przedsięwzięcia. Zawieranie takich umów jest dopuszczalne w ramach swobody umów. Jak stanowi bowiem art. 353¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego.

Uczestnicy wspólnego przedsięwzięcia (np. konsorcjum) dążą do osiągnięcia określonych celów, jak zwiększenie przychodów, uzyskanie zlecenia, czy wykonanie usług. Mimo to, w ramach tego przedsięwzięcia mogą działać samodzielnie i niezależnie. Najczęściej jednak wspólne przedsięwzięcie łączy się z koordynacją działań, prowadzoną przez tzw. lidera, będącego przedstawicielem konsorcjum, którego umocowanie do działania wynika z udzielonego pełnomocnictwa.

Wspólne przedsięwzięcia charakteryzuje więc to, że dwóch lub więcej wspólników przedsięwzięcia jest związanych ustaleniami umownymi oraz, że owe ustalenia umowne ustanawiają sprawowanie współkontroli. Działalność wykonywana w ramach wspólnego przedsięwzięcia może być wykonywana w sposób zorganizowany i ciągły, jednakże do uznania takiej działalności za wspólne przedsięwzięcie wystarczy jednokrotne jej wykonanie, nie musi to być więc działalność nastawiona na wykonanie w powtarzający się sposób.

Gdy zachowana jest odrębność podatkowa podmiotów uczestniczących we wspólnym przedsięwzięciu, działalność konsorcjum (ponoszone koszty, uzyskiwane przychody, podejmowane zobowiązania) powinna być ujawniona w księgach i sprawozdaniach finansowych poszczególnych uczestników wspólnego przedsięwzięcia. Koszty i przychody z działalności konsorcjum wykazywane winny być proporcjonalnie do udziału wspólnika (określonego w umowie o wspólne przedsięwzięcie), równoważone należnościami w przypadku zysków i zobowiązaniami z tytuły tego przedsięwzięcia w przypadku strat.

Przy wspólnym przedsięwzięciu nie zawsze musi zostać wypracowany wspólny przychód, który będzie podlegał podziałowi między uczestników. Może bowiem zaistnieć sytuacja, w której przychód zostanie osiągnięty osobno przez każdego z uczestników i będzie zależał jedynie od jego indywidualnych starań. Najczęściej jednak uczestnicy wspólne ponoszą koszty. W kosztach tych uczestniczy się już proporcjonalnie do udziału, który określony jest w umowie. Udział ten umowa może, w zależności od konkretnej sytuacji, określać na podstawie różnych kryteriów.

Tak więc podmioty realizujące wspólne przedsięwzięcie powinny dokonywać podziału kosztów czy przychodów zgodnie z ustaleniami wynikającymi z porozumienia między uczestnikami (według zawartej umowy).

Wskazać należy, iż ustawa z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.; dalej: updop nie definiuje wspólnego przedsięwzięcia. Określa jedynie sposób rozliczania przychodów i kosztów uczestników wspólnego przedsięwzięcia, którzy też traktowani są jako odrębni podatnicy.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 updop, przychody ze wspólnego przedsięwzięcia wspólnicy (podatnicy) łączą z przychodami ze swojej działalności gospodarczej, proporcjonalnie do posiadanego udziału we wspólnym przedsięwzięciu. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuję się, że udziały wspólników w przychodach są równe.

Powyższe zasady stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów, zwolnień i ulg podatkowych oraz obniżenia dochodu, podstawy opodatkowania lub podatku (art. 5 ust. 2 updop).

Powyższe zasady oznaczają, że w przypadku wspólnego przedsięwzięcia realizowanego przez podatników z innymi podmiotami, tj. w przypadku kiedy tacy podatnicy wspólnie z innymi podmiotami partycypują w zyskach ze wspólnego przedsięwzięcia oraz w ryzyku, ich przychody i koszty podlegają przypisaniu do każdego ze wspólników wspólnego przedsięwzięcia proporcjonalnie do posiadanego przez nich udziału w zyskach ze wspólnego przedsięwzięcia.

W przypadku osiągania przychodów określonych w art. 5 ust. 1, wspólnicy uzyskujący takie przychody powinni fakt ten udowodnić oraz wykazać wielkość udziałów. Dowodem w sprawie może być np. umowa pisemna, zeznania świadków bądź inne dowody.

Stosownie do postanowień art. 12 ust. 3 updop, za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Za datę powstania przychodu z działalności gospodarczej ? w myśl art. 12 ust. 3a updop - uważa się, z zastrzeżeniem ust. 3c - 3e, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi albo częściowego wykonania usługi; nie później niż dzień wystawienia faktury albo uregulowania należności.

Zawsze jednak przychody z tytułu wspólnego przedsięwzięcia ustalone w myśl ww. art. 12 ust. 3 i ust. 3a updop winny jednocześnie uwzględniać proporcje, o których mowa w art. 5 ust.1 updop.

Jak wskazuje treść wniosku, w rozpatrywanej sprawie meritum problemu skupia się jednak nie wokół rozliczenia przychodów ze wspólnego przedsięwzięcia reklamowego, w którym uczestniczy Spółka, lecz w istocie dotyczy problematyki podatkowego rozliczenia kosztów. Z wniosku nie wynika bowiem, jakiego rodzaju przychody przyniesie realizowane wspólnie ze spółką francuską przedsięwzięcie reklamowe i czy w ogóle wystąpią przychody z tego tytułu. Spółka podała natomiast, że zgodnie z postanowieniami umów o wspólne przedsięwzięcie będzie odpowiedzialna za faktyczne przeprowadzenie wspólnej kampanii telewizyjnej, do której zaangażowany został, za wynagrodzeniem, profesjonalny podmiot ? Dom Mediowy. Strony ustaliły swój udział w partycypacji kosztów z tytułu kosztów tego wynagrodzenia w następujących proporcjach:

• w 2010 r. spółka francuska miała udział równy 100%;

• w 2011 r. spółka francuska uczestniczyła w kosztach w 68% a Wnioskodawca w 32%.
  
  

Z wniosku wynika też, że na Spółce ciążył obowiązek zawarcia umów z Domem Mediowym o wykonanie profesjonalnych usług reklamowych i to Spółka występowała jako strona umów. Z tego względu faktury za wykonanie usług reklamowych były wystawiane przez Dom Mediowy na Spółkę.

W 2010 r. Spółka ujęła kwoty wynikające z faktury wystawionej przez Dom Mediowy w koszty uzyskania przychodu w wartości netto, a następnie wystawiła na rzecz spółki francuskiej fakturę VAT, stosując identyczne kwoty netto jak w fakturze wystawionej przez Dom Mediowy. Kwotę netto z tej faktury Spółka zaliczyła do przychodu będącego podstawą opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Również po przeprowadzeniu kampanii reklamowej w roku 2011 Dom Mediowy wystawi na Spółkę fakturę VAT dokumentującą całość kwoty należnej mu z tytułu umowy zawartej ze Spółką (68% spółki francuskiej + 32% Wnioskodawcy).

Po otrzymaniu faktury VAT od Domu Mediowego Spółka zamierza ująć ją w księgach rachunkowych, dokonać odliczenia całości podatku naliczonego a do kosztów uzyskania przychodu zaliczyć wyłącznie całość wartości faktury VAT netto. W dalszej kolejności Spółka wystawi na rzecz spółki francuskiej fakturę VAT, opiewającą na kwotę netto stanowiącą 68% kwoty netto z faktury wystawionej przez Dom Mediowy oraz nie wykaże podatku VAT od tej części, gdyż usługi reklamowe opodatkowane są w kraju siedziby nabywcy, tj. we Francji.

Kwotę netto z tej faktury Wnioskodawca zaliczy do przychodu będącego podstawą opodatkowania podatkiem dochodowym.

W kwestii rozliczenia kosztów uzyskania przychodów przez uczestników wspólnego przedsięwzięcia należy wskazać, iż na podstawie art. 15 ust. 1 cyt. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródeł przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Interpretacja pojęcia 'koszty uzyskania przychodów' zawartego w ww. art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzi do wniosku, że podatnik ma prawo zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wszelkich wydatków, pod warunkiem że:

• są to koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów,

• są to koszty poniesione w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,

• nie są kosztami wymienionymi w art. 16 ust. 1 ustawy.
  
  

Kosztami uzyskania przychodu są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów. Koszty ponoszone przez podatnika należy oceniać pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu.

W zależności od zakwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów bezpośrednio związanych z przychodami lub innych niż bezpośrednio związanych z przychodami zastosowanie znajdą odpowiednio regulacje zawarte w art. 15 ust. 4 oraz 15 ust. 4d updop. Stosownie do przepisu art. 15 ust. 4 updop, koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c.

W myśl przepisu art. 15 ust. 4d ustawy koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącane w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczający rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Jednocześnie, w świetle art. 5 updop koszty uzyskania przychodów ustalone w powyższy sposób nie mogą swą wartością przekraczać udziału, jaki na uczestnika wspólnego przedsięwzięcia.

A zatem, mając na uwadze wyżej wskazane rozwiązania prawne nie sposób zgodzić się ze Spółką, że przyjęty przez Spółkę sposób rozliczenia wynagrodzenia dla Domu Mediowego za 2010 r., jak i za 2011 r jest dla celów podatku dochodowego od osób prawnych prawidłowy. W świetle wskazanych przepisów nie ma bowiem prawnej możliwości, aby Spółka niejako ?sztucznie? wprowadzała do rachunku podatkowego koszty w pełnej wysokości, a następnie korygowała je przychodami, które to przychody z tytułu opisanych we wniosku transakcji a związanych ze wspólnym przedsięwzięciem reklamowym nie miały prawa w tym konkretnym przypadku powstać. Sposób rozliczenia zaprezentowany przez Spółkę wprawdzie per saldo prowadzi do ustalenia dochodu do opodatkowania na tym samym poziomie, jednak zniekształca pozycję przychodów i kosztów, a także prowadzi do niewłaściwego ustalania podstawy opodatkowania w okresie przed ostatecznym rozliczeniem, co jest niedopuszczalne.

Natomiast co do ujmowania kosztów w wartościach netto należy wskazać, że jednoznaczne rozwiązania w tym zakresie zawierają przepisy art. 16 ust. 1 pkt 46 updop (jeśli chodzi o przychody - vide art. 12 ust. 4 pkt 9 updop).

W tym stanie rzeczy, konsekwentnie, stanowisko Spółki odnośnie wątpliwości zgłoszonych w pytaniach nr 1 i nr 3 uznaje za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.