Spółka, dokonując sprzedaży gruntu niezabudowanego stanowiącego majątek przedsiębiorstwa, będzie (...)

UZASADNIENIE

W dniu 27.09.2012 r. do tut. Organu wpłynął ww. wniosek, przesłany zgodnie z właściwością przez Naczelnika Urzędu Skarbowego Warszawa-Wola pismem z dnia 19.09.2012 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży gruntu. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 22.11.2012 r., złożonym w dniu 22.11.2012r. (data wpływu 23.11.2012 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu nr IPPP3/443-1003/12-2/KT z dnia 15.11.2012 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

W miesiącu kwietniu bieżącego roku Spółka w drodze licytacji zakupiła od Urzędu Gminy nieruchomość gruntową zabudowaną - przeznaczoną pod zabudowę usługową. Przy zakupie gruntu nie został naliczony podatek VAT. Budynek, który pełnił funkcję baru, ze względów estetycznych zburzono. Teren wyrównano, utwardzono, doprowadzono przyłącza wodociągowe. Tak przygotowany plac został wydzierżawiony lokalnym przedsiębiorcom prowadzącym działalność handlowo - usługową. Spółka posiada niezbędną dokumentację przeprowadzonych prac.

Przedmiotem działalności Spółki nie jest obrót nieruchomościami.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w sytuacji odsprzedaży gruntu, Spółka jest obowiązana do naliczenia podatku od towarów i usług oraz wystawienia faktury VAT?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Spółka, zakupując nieruchomość gruntową w drodze licytacji komorniczej nie płaciła podatku VAT, gdyż nie otrzymała faktury VAT. Dokumentem potwierdzającym własność jest postanowienie Sądu o przesądzeniu własności nieruchomości. Spółka nie miała możliwości odliczyć podatku VAT przy tej transakcji, dlatego, zdaniem Spółki, sprzedając teraz tę nieruchomość także nie wystawia faktury VAT, a dowodem sprzedaży będzie akt notarialny.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Według art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Pod pojęciem towary ? w myśl art. 2 pkt 6 ustawy ? rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Grunty spełniają powyższą definicję towarów, wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 5 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza ? na mocy ust. 2 powołanego artykułu ? obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

We wniosku wskazano, że Spółka zamierza dokonać sprzedaży nieruchomości, nabytej w drodze licytacji od Urzędu Gminy, stanowiącej w momencie zakupu nieruchomość gruntową zabudowaną, przeznaczoną pod zabudowę usługową. Przy nabyciu nie został naliczony podatek VAT. Budynek, pełniący funkcję baru, został zburzony. Teren wyrównano, utwardzono, doprowadzono przyłącza wodociągowe. Tak przygotowany plac został wydzierżawiony lokalnym przedsiębiorcom prowadzącym działalność handlowo - usługową.

Wskazać w tym miejscu należy, iż zgodnie z art. art. 55¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników materialnych i niematerialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Stanowi zatem zorganizowany kompleks majątkowy przeznaczony do prowadzenia działalności produkcyjnej, handlowej lub usługowej.

Zatem, biorąc pod uwagę definicję działalności gospodarczej ? art. 15 ust. 2 ustawy ? należy uznać, iż transakcja sprzedaży nieruchomości będącej przedmiotem pytania, pomimo, że ? jak wskazała Spółka - obrót nieruchomościami nie jest przedmiotem Jej działalności, będzie miała ścisły związek z działalnością gospodarczą, gdyż będzie to sprzedaż majątku przedsiębiorstwa, wykorzystywanego w działalności Spółki.

Tym samym, planowana dostawa przedmiotowej nieruchomości stanowić będzie odpłatną dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, a w konsekwencji, czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, według stawek właściwych dla przedmiotu dostawy.

Stosownie do zapisu art. 41 ust. 1 cyt. ustawy o podatku od towarów i usług, stawka podatku wynosi 22%. Zgodnie zaś z art. 146a pkt 1, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 wynosi 23%.

Jednocześnie, przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy przewidują dla niektórych towarów i usług stawki obniżone lub zwolnienie od podatku.

W stosunku do gruntów niezabudowanych ustawodawca wskazał jeden przypadek, w którym można zastosować zwolnienie od podatku. Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych, innych niż tereny budowlane lub przeznaczone pod zabudowę.

Regulacja powyższa oznacza, że zwolnieniem przedmiotowym nie jest objęta dostawa terenów budowlanych oraz przeznaczonych pod zabudowę, a co za tym idzie, podlegają one opodatkowaniu podstawową stawką podatku od towarów i usług.

Opodatkowaniu podlegają zatem dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe, zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku dostawy gruntów niezabudowanych opodatkowane są tylko te, których przedmiotem są tereny budowlane lub przeznaczonymi pod zabudowę. Natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących np. gruntami rolnymi, czy leśnymi, które nie są przeznaczone pod zabudowę, są zwolnione od podatku od towarów i usług.

Należy przy tym podkreślić, że zwolnienia od podatku mają charakter wyjątkowy i powinny być traktowane jako odstępstwo od ogólnej zasady opodatkowania każdej odpłatnej dostawy. Zatem pojęcia używane do określenia zwolnień, o których mowa w art. 43 ustawy, należy interpretować ściśle.

Z wniosku wynika, że budynek znajdujący się na nieruchomości w momencie jej zakupu został zburzony, a przedmiotem planowanej przez Spółkę dostawy będzie grunt, na którym znajduje się wyrównany i utwardzony plac wraz z doprowadzonymi przyłączami wodociągowymi.

Wskazać trzeba, iż w myśl przepisu art. 3 pkt 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (t.j. Dz. U. z 2010 r. Nr 243, poz. 1623 ze zm.), przez obiekt budowlany należy rozumieć:

1. budynek wraz z instalacjami i urządzeniami technicznymi,
2. budowlę stanowiącą całość techniczno-użytkową wraz z instalacjami i urządzeniami,
3. obiekt małej architektury.
   
   

Zgodnie z pkt 2 tego artykułu, pod pojęciem budynku należy rozumieć taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach.

Natomiast, stosownie do art. 3 pkt 3 ustawy Prawo budowlane, pod pojęciem budowli należy rozumieć każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak lotniska, drogi, linie kolejowe, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni wiatrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową.

Z kolei art. 3 pkt 9 wyżej cyt. ustawy stanowi, że przez urządzenia budowlane należy rozumieć urządzenia techniczne związane z obiektem budowlanym, zapewniające możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, jak przyłącza i urządzenia instalacyjne, w tym służące oczyszczaniu lub gromadzeniu ścieków, a także przejazdy, ogrodzenia, place postojowe i place pod śmietniki.

Odnosząc się zatem do znajdującego się na terenie przedmiotowej nieruchomości utwardzonego placu wraz z przyłączami, należy stwierdzić, iż zgodnie z powołanymi wyżej przepisami Prawa budowlanego nie mieszczą się one w definicji budowli. Ustawodawca nie wymienia bowiem tych obiektów wśród obiektów budowlanych, umieszcza je natomiast w katalogu, określonych odrębnie od budowli, urządzeń budowlanych.

W konsekwencji powyższego, uznając, że utwardzony plac wraz z przyłączami stanowi urządzenie budowlane (tj. urządzenie techniczne związane z obiektem budowlanym, zapewniające możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem), a nie samodzielną budowlę, którą uznaje się za towar na gruncie przepisów o podatku VAT, należy stwierdzić, iż w przedmiotowej sprawie przedmiotem transakcji będzie niezabudowany grunt, przeznaczony ? jak wskazał Wnioskodawca w opisie zdarzenia przyszłego - pod zabudowę usługową.

Tym samym, transakcja ta podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem VAT według stawki podstawowej, bowiem dostawa niezabudowanej nieruchomości przeznaczonej pod określoną zabudowę uniemożliwia zastosowanie zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług.

W myśl art. 106 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Szczegółowe zasady wystawiania faktur regulują przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360),

Reasumując, Spółka, dokonując sprzedaży gruntu niezabudowanego stanowiącego majątek przedsiębiorstwa, będzie z tego tytułu podatnikiem podatku VAT. Sprzedaż ta będzie podlegała opodatkowaniu 23% stawką podatku, gdyż przedmiotem sprzedaży będzie nieruchomość gruntowa niezabudowana, stanowiąca tereny przeznaczone pod zabudowę usługową. Dostawa niezabudowanych gruntów przeznaczonych pod zabudowę nie korzysta ze zwolnienia od podatku, wskazanego w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy. Przedmiotową transakcję Spółka winna udokumentować wystawiając fakturę VAT, zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy oraz przepisami w.w. rozporządzenia.

Z uwagi na powyższe, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? t.j. Dz.U. 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.