Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z faktur VAT otrzymanych od (...)

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 10 czerwca 2014 r. (data wpływu 16 czerwca 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z faktur VAT otrzymanych od dystrybutorów, którzy odsprzedają wcześniej kupiony od Spółki towar ? jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 czerwca 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z faktur VAT otrzymanych od dystrybutorów, którzy odsprzedają wcześniej kupiony od Spółki towar.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

S. sp. z o.o. (zwana dalej S.) prowadzi poprzez sieć autoryzowanych dystrybutorów działalność w zakresie sprzedaży produktów na terenie Polski, importowanych z Japonii i nabytych w ramach WNT z krajów Europy Zachodniej. Są to środki ochrony roślin, nawozy dolistne, nasiona kukurydzy i rzepaku oraz środki higieny sanitarnej.

Wobec tego S. sprzedaje grupę towarów, które ze względu na swoje właściwości chemiczne nadają się do użycia przez kupujących w określonym czasie, przykładowo: środki grzybobójcze zwalczające pleśń na truskawce można stosować zgodnie z terminarzem zabiegów od połowy maja do początku czerwca. Zdarza się, że dystrybutorzy zapłacili S. za ww. produkty, jednak nie mogą ich sprzedać klientom, ponieważ minął termin ich stosowania, co wiąże się praktycznie z koniecznością pozostania tych produktów w magazynie dystrybutora do początku następnego sezonu.

Zgodnie z § 9 ust. 9.4. oraz 9.5, typowej Umowy dystrybucyjnej S. zastrzega sobie prawo odkupu towarów od dystrybutora, o ile nie został on odsprzedany innemu nabywcy będącemu jego finalnym odbiorcą. Postanowienie odkupu j.w. traktować należy jako prawo odkupu w rozumieniu art. 593 - 594 Kodeksu cywilnego.

Mechanizm odkupu towaru przez S. od dystrybutorów, którzy zapłacili S. za towar nie sprzedany i pozostający w ich magazynie, wyglądałby następująco:

• S. sprzedaje towar do dystrybutora i wystawia fakturę VAT;

• dystrybutor ma obowiązek sprzedać towar rolnikowi i dokonać terminowej płatności S.;
  

• w przypadku gdy towar nie zostaje przez dystrybutorów sprzedany i nastąpiła zapłata do S., wówczas dystrybutor odsprzedaje towar do S., wystawiając fakturę VAT (zgodnie z opcją odkupu);
  

• z uwagi na to, że towar nadal pozostaje w magazynie dystrybutora, a jest już własnością S., dystrybutor wystawi fakturę za usługę magazynowania. Jest to uzasadnione ekonomicznie, ponieważ przemieszczenie towaru do magazynów S. wiązałoby się z ponoszeniem kosztów;
  

• S. ponownie sprzedaje towar do dystrybutora, wystawiając fakturę VAT z uzgodnionym nowym terminem płatności.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy S. ma prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z faktur VAT otrzymanych od dystrybutorów, którzy odsprzedają wcześniej kupiony towar od S.?

Zdaniem Wnioskodawcy:

S. na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy o VAT ma prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur otrzymanych od dystrybutorów z tytułu nabycia towarów (wcześniej do nich sprzedanych), ponieważ są one wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Opisana wyżej transakcja jest zgodna z treścią wymienionej wyżej Umowy dystrybucyjnej. Nie koliduje także z treścią art.: 353(1) Kodeksu cywilnego, który dotyczy zasady swobody umów, zgodnie z którą Strony zawierające umowy mogą ułożyć stosunek prawny według swojego uznania, byleby treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego. Transakcja j.w. nie ma na celu obejścia przepisów podatkowych, która prowadziłaby do pomniejszenia wysokości np. podatku należnego VAT. Należy zaznaczyć, że transakcja nie dotyczy także podmiotów powiązanych w rozumieniu ustaw podatkowych. Nie zachodzą bowiem pomiędzy S. i dystrybutorami powiązania, o których mowa w treści art. 32 ust. 2 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą. W myśl tego przepisu ? w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na podstawie art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika że Wnioskodawca prowadzi poprzez sieć autoryzowanych dystrybutorów działalność w zakresie sprzedaży produktów na terenie Polski, importowanych z Japonii i nabytych w ramach WNT z krajów Europy Zachodniej. Są to środki ochrony roślin, nawozy dolistne, nasiona kukurydzy i rzepaku oraz środki higieny sanitarnej.

Wobec tego Spółka sprzedaje grupę towarów, które ze względu na swoje właściwości chemiczne nadają się do użycia przez kupujących w określonym czasie. Zdarza się, że dystrybutorzy zapłacili Spółce za ww. produkty, jednak nie mogą ich sprzedać klientom, ponieważ minął termin ich stosowania, co wiąże się praktycznie z koniecznością pozostania tych produktów w magazynie dystrybutora do początku następnego sezonu. Zgodnie z § 9 ust. 9.4. oraz 9.5, typowej Umowy dystrybucyjnej Spółka zastrzega sobie prawo odkupu towarów od dystrybutora, o ile nie został on odsprzedany innemu nabywcy będącemu jego finalnym odbiorcą.

Mechanizm odkupu towaru przez Spółkę od dystrybutorów, którzy zapłacili Spółce za towar nie sprzedany i pozostający w ich magazynie, wyglądałby następująco:

• Spółka sprzedaje towar do dystrybutora i wystawia fakturę VAT;
  

• dystrybutor ma obowiązek sprzedać towar rolnikowi i dokonać terminowej płatności Spółce;
  

• w przypadku gdy towar nie zostaje przez dystrybutorów sprzedany i nastąpiła zapłata do Spółki, wówczas dystrybutor odsprzedaje towar do Spółki, wystawiając fakturę VAT (zgodnie z opcją odkupu);
  

• z uwagi na to, że towar nadal pozostaje w magazynie dystrybutora, a jest już własnością Spółki, dystrybutor wystawi fakturę za usługę magazynowania. Jest to uzasadnione ekonomicznie, ponieważ przemieszczenie towaru do magazynów Spółki wiązałoby się z ponoszeniem kosztów;
  

• Spółka ponownie sprzedaje towar do dystrybutora, wystawiając fakturę VAT z uzgodnionym nowym terminem płatności.
  
  
  

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z faktur VAT otrzymanych od dystrybutorów, którzy odsprzedają wcześniej kupiony towar od Spółki.

Należy podkreślić, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy ? zgodnie z którym nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Zgodnie z art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a ustawy, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku, gdy wystawione faktury, faktury korygujące lub dokumenty celne stwierdzają czynności, które nie zostały dokonane ? w części dotyczącej tych czynności.

Natomiast, w myśl art. 88 ust. 4 ustawy obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Zgodnie z powyższą regulacją, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

Podatnikami ? zgodnie z zapisem art. 15 ust. 1 ustawy ? są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza ? na mocy art. 15 ust. 2 ustawy ? obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z powołanych powyżej przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Należy podkreślić, że prawo do odliczenia podatku naliczonego, jako integralna część systemu VAT, w zasadzie nie może być ograniczane, ani pod względem czasu, ani też pod względem zakresu przedmiotowego. Nie jest to bowiem wyjątkowy przywilej podatnika, lecz jego fundamentalne prawo. Możność wykonania tego prawa powinna być zapewniona niezwłocznie i względem wszystkich kwot podatku, które zostały pobrane (naliczone) od transakcji związanych z zakupami. Decydujące znaczenie dla oceny istnienia prawa do odliczenia ma zamierzony (deklarowany) związek podatku naliczonego z czynnościami opodatkowanymi.

Należy zauważyć, że dla realizacji prawa do odliczenia podatku naliczonego niezbędne jest istnienie związku między dokonywanymi zakupami towarów i usług a prowadzoną działalnością.

Jednakże ustawodawca nie precyzuje, w jakim zakresie i w jaki sposób towary i usługi muszą być wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, aby pozwoliło to podatnikowi na odliczenie podatku naliczonego. Związek ten może być zatem bezpośredni lub pośredni.

O związku bezpośrednim dokonywanych zakupów z działalnością gospodarczą podatnika można mówić wówczas, gdy nabywane towary lub usługi służą np. dalszej odsprzedaży ? towary handlowe lub też nabywane towary i usługi są niezbędne do wytworzenia towarów lub usług będących przedmiotem dostawy; bezpośrednio więc wiążą się z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika.

Natomiast, ze związkiem pośrednim mamy do czynienia w sytuacji, gdy ponoszone wydatki nie mają bezpośredniego odzwierciedlenia w osiąganych obrotach, jakkolwiek ich ponoszenie warunkuje uzyskanie obrotu opodatkowanego podatkiem od towarów i usług.

Ponadto zawarty w art. 86 ust. 1 ustawy warunek związku ze sprzedażą opodatkowaną, nie uzależnia prawa do odliczenia od związku zakupu z obecnie wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Wystarczającym jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towarów lub usług przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakupy te dokonane są w celu ich wykorzystania w ramach jego działalności opodatkowanej.

Mając zatem na uwadze wskazane wyżej przepisy, w tym art. 86 ust. 1 ustawy, stwierdzić należy, że w przedmiotowej sprawie zostaną spełnione podstawowe warunki uprawniające do odliczenia podatku od towarów i usług zawartego w fakturach dokumentujących nabywane towary i usługi. Wnioskodawca jest podatnikiem VAT, a nabyte towary będące przedmiotem odsprzedaży będą wykorzystywane przez Wnioskodawcę do czynności opodatkowanych podatkiem VAT, tj. dalszej odsprzedaży towarów. Tym samym, Wnioskodawca będzie miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z faktur VAT otrzymanych od dystrybutorów, którzy odsprzedają wcześniej kupiony od Spółki towar.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. 2012, poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.