Na podstawie art. 14a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2005 roku, nr (...)
Na podstawie art. 14a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2005 roku, nr 8, poz. 60) uprzejmie proszę o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tj. Dz.U z 2000r. nr 14, poz. 176 z późn. zm.) w zakresie opodatkowania spłaty pieniężnej otrzymywanej przez wspólnika spółki cywilnej występującego ze spółki. Do końca 2004 roku byłem wspólnikiem spółki cywilnej uczestniczącym w jej zyskach i stratach w 40%. Jak ustalono z pozostałymi wspólnikami, w związku z wystąpieniem, mam uzyskać spłatę pieniężną w gotówce płaconą w ratach miesięcznych. Wstępując do spółki wniosłem wkład w wysokości 1.000,00 zł. Spółka cywilna będzie nadal działała w składzie dwuosobowym. Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych źródłami przychodów podlegającymi opodatkowaniu są m.in. przychody z działalności gospodarczej. Zgodnie natomiast z art. 860 § 1 Kodeksu cywilnego, wspólnicy przez umowę spółki cywilnej zobowiązują się dążyć przez działanie w sposób oznaczony, a w szczególności przez wniesienie wkładów, do osiągnięcia wspólnego celu gospodarczego. Wkłady wniesione przez wspólników oraz dochody uzyskiwane przez spółkę w czasie jej trwania są majątkiem wspólnym. Pod względem prawnym majątek spółki cywilnej stanowi współwłasność łączną, w której brak jest oznaczenia udziałów w rzeczy wspólnej. Wspólnik może rozporządzać przysługującymi mu wobec spółki prawami majątkowymi dopiero z chwilą wystąpienia ze spółki (art. 871 Kodeksu cywilnego). Nie ulega więc wątpliwości, że mogę wystąpić ze spółki cywilnej i że mogą otrzymać spłatę w pieniądzu w wysokości ustalonej ze wspólnikami, gdyż przepis art. 871 K.c. ma charakter dyspozytywny. Sytuacja taka jest w pełni akceptowana w orzecznictwie Sądu Najwyższego (por. wyrok SN z dnia 24 sierpnia 1967r., II CR 187/67, OSNCP 1968 r., nr 5, poz. 89). Zyskiem spółki cywilnej jest ta wartość majątkowa, o którą z końcem roku obrachunkowego lub zakończenia działalności spółki powiększa się jej majątek. Zysk to ta część majątku, która pozostaje po potrąceniu wszelkich zobowiązań spółki wobec osób trzecich i wspólników z tytułu ich wkładów lub innych należności. Zyski mogą być wypłacane w ciągu roku podatkowego i wtedy stanowią przychody opodatkowane podatkiem dochodowym od osób fizycznych na zasadach określonych w art. 14 tej ustawy. W mojej ocenie nie jest przychodem kwota otrzymana przez wspólnika jako spłata należna wspólnikowi występującemu ze spółki. Kwota spłaty wynika bowiem z rozliczeń wspólników i dotyczy majątku i przychodu już w spółce opodatkowanego. Kwota spłaty nie stanowi oczywiście dla pozostałych w spółce wspólników kosztów uzyskania przychodów, gdyż nie są to wydatki poniesione w celu uzyskania przychodu (art. 22 ust. 1 ustawy o PIT). Proszę o jednoznaczne stanowisko i odpowiedź na pytanie, czy otrzymana przeze mnie spłata pieniężna podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, gdyż moim zdaniem nie jestem zobowiązany do płacenia podatku od środków pieniężnych, które już wcześniej były opodatkowane podatkiem dochodowym.
Wnioskiem z dnia 14.03.2005 r. zwróciła się pani do Naczelnika Urzędu Skarbowego w Sanoku o udzielenie pisemnej interpretacji o zakresie stosowania przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w przedmiocie obowiązku złożenia pierwszej deklaracji PIT-5. Z przedstawionego w piśmie stanu faktycznego wynika, że prowadzi pani działalność gospodarczą w formie przedsiębiorstwa osoby fizycznej, opodatkowaną według skali podatkowej. Zdaniem pani pierwsza deklaracja PIT-5 powinna być złożona w terminie płatności pierwszej zaliczki na podatek dochodowy.
Postanowieniem z dnia 18.03.2005 r. (znak: US.PDa-406/9/05) Naczelnik Urzędu Skarbowego w Sanoku uznał przedstawione przez panią we wniosku stanowisko za nieprawidłowe. Powołując się na treść przepisu art. 44 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 9 ust. 2 ustawy z dnia 26.07.2001 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), który stanowi, że dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 24 - 25 nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym, Naczelnik Urzędu Skarbowego stwierdził, iż podatnik ma obowiązek złożyć pierwszą deklarację PIT-5, gdy dochód przekroczy kwotę 2.790,00 zł. Bez znaczenia przy tym jest fakt dokonywania odliczeń na podstawie art. 26, 27 i 27b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Na powyższe postanowienie pełnomocnik pani, doradca podatkowy M. B. pismem z dnia 28.03.2005 r. złożył zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Rzeszowie. W zażaleniu pełnomocnik zarzuca błędną interpretację przepisów art. 44 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wnosząc o zmianę zaskarżonego postanowienia poprzez uznanie, że deklarację PIT-5 składa się w terminie płatności pierwszej zaliczki na podatek dochodowy.
Rozpatrując sprawę w postępowaniu odwoławczym Dyrektor Izby Skarbowej w Rzeszowie stwierdza, co następuje:
Obowiązek składania deklaracji PIT-5 wynika z postanowień art. 44 ust. 6 ustawy z dnia 26.07.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), zwanej dalej 'ustawą'. Z przepisu tego wynika, iż podatnik w terminach płatności zaliczek za miesiące od stycznia do listopada ma obowiązek składać urzędom skarbowym deklaracje według ustalonego wzoru o wysokości dochodu osiągniętego od początku roku. Zaliczki te za okres od stycznia do listopada uiszcza się w terminie do 20 każdego miesiąca za miesiąc poprzedni. Zaliczkę za grudzień, w wysokości należnej za listopad, uiszcza się w terminie do dnia 20 grudnia. A zatem podatnik pierwszą deklarację PIT-5 w roku podatkowym składa w terminie płatności pierwszej zaliczki na podatek.
Obowiązek wpłacania zaliczek i sposób ich obliczania wynika z art. 44 ust. 3 ustawy. Zgodnie z tym przepisem dla podatników osiągających dochody z działalności gospodarczej bądź z najmu lub dzierżawy obowiązek wpłacania zaliczki powstaje poczynając od miesiąca, w którym dochody te przekroczyły kwotę powodującą obowiązek zapłacenia podatku. Zaliczkę za ten miesiąc stanowi podatek obliczony od tego dochodu według zasad określonych w art. 26, 27 i 27b ustawy. Zatem obowiązek złożenia pierwszej deklaracji w roku podatkowym powstaje w przypadku wystąpienia obowiązku odprowadzenia pierwszej zaliczki na podatek obliczonej zgodnie z ww. przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Uwzględniając ww. uzasadnienie Dyrektor Izby Skarbowej w Rzeszowie uznał zatem za nieprawidłowe stanowisko organu podatkowego I instancji, wyrazem czego jest sentencja niniejszej decyzji.