Czy fakt, iż nieruchomość zostanie sprzedana poniżej jej wartości rynkowej oznacza, że w zakresie (...)

UZASADNIENIE

W dniu 31 października 2007 roku został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie opodatkowania różnicy pomiędzy wartością rynkową a ceną sprzedaży nieruchomości nabytej w drodze umowy sprzedaży.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Zamierza Pani nabyć w drodze umowy sprzedaży nieruchomość. Cena zgodnie z umową ma wynosić 80.000,00 zł. Ponieważ wartość rynkowa nieruchomości jest wyższa, strony zamierzają przyjąć w umowie wartość przedmiotu umowy dla celów podatkowych w wysokości 150.000,00 zł.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy fakt, iż nieruchomość zostanie sprzedana na rzecz Pani poniżej wartości rynkowej oznacza, że w zakresie różnicy pomiędzy wartością rynkową, a ceną sprzedaży nieruchomości sprzedawca dokona na Pani rzecz darowizny i tym samym po stronie Pani powstanie zobowiązanie do zapłaty podatku od spadków i darowizn ...

Zdaniem Wnioskodawcy, w przedmiotowej sytuacji nie będzie zobowiązana do uiszczenia podatku od spadków i darowizn. Wskazuje Pani, iż poprzez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku (art. 888 kc). Świadczenie darowizny jest bezpłatne tylko wtedy, gdy druga strona nie zobowiązuje się do jakiegokolwiek świadczenia w zamian za uczynioną darowiznę.

Podnosi Pani, że nieodpłatność ta oznacza, iż darczyńca nie może uzyskać jakiegokolwiek ekwiwalentu ani w chwili dokonania darowizny, ani też w przyszłości. Stoi Pani na stanowisku, że w Pani przypadku nieekwiwalentność nie ma zastosowania, ponieważ umowa sprzedaży cechuje się ekwiwalentnością świadczeń. Zdaniem Pani ekwiwalentność świadczeń powinna być rozumiana subiektywnie i powinna uwzględniać uzgodnienia dokonane w tej mierze przez strony, choćby nawet odbiegały one od wartości zobiektywizowanej (np. ustalonej przez rzeczoznawcę). Wobec powyższego, zdaniem Pani, zawierając umowę sprzedaży każda ze stron zobowiązuje się do świadczenia, które ma swój odpowiednik w świadczeniu drugiej strony, dlatego też w przedmiotowej sytuacji zaniżenie ceny nieruchomości nie pozbawia umowy cechy ekwiwalentności i nie rodzi tym samym obowiązku zapłaty podatku od darowizn.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (t.j. Dz. U. z 2004 r. Nr 142 poz. 1514 ze zm.) podatkowi od spadków i darowizn, podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem dziedziczenia, zapisu, dalszego zapisu, polecenia testamentowego, darowizny, polecenia darczyńcy, zasiedzenia, nieodpłatnego zniesienia współwłasności, zachowku, (jeżeli uprawniony nie uzyskał go w postaci uczynionej przez spadkodawcę darowizny lub w drodze dziedziczenia albo w postaci zapisu), nieodpłatnej: renty, użytkowania oraz służebności. Podatkowi podlega również nabycie praw do wkładu oszczędnościowego na podstawie dyspozycji wkładem na wypadek śmierci oraz nabycie jednostek uczestnictwa na podstawie dyspozycji uczestnika funduszu inwestycyjnego otwartego albo specjalistycznego funduszu inwestycyjnego otwartego na wypadek jego śmierci.

Przepisy ustawy o podatku od spadków i darowizn dotyczą wyłącznie wymienionych w sposób enumeratywny sytuacji prawnych lub faktycznych, inne zdarzenia, w tym odpłatne czynności cywilnoprawne nie podlegają opodatkowaniu tym podatkiem. Darowiznę, o której mowa w art. 1 ust. 1 ustawy od spadków i darowizn należy rozumieć w znaczeniu umowy uregulowanej w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze. zm.).

Zgodnie z art. 888 § 1 Kodeksu cywilnego przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swojego majątku. W doktrynie prawa cywilnego podkreśla się, że darowizna jest umową nazwaną umożliwiającą dokonywanie przysporzeń majątkowych bez ekwiwalentu, konsensualną, jednostronnie zobowiązującą i kauzalną, przy czym jej zasadniczą cechą jest nieodpłatność.

W przedstawionym we wniosku zdarzeniu przyszłym wskazano, że nabycie nieruchomości nastąpi w drodze umowy sprzedaży. W myśl art. 535 k.c. przez umowę sprzedaży sprzedający zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę. Tego rodzaju umowa jest umową wzajemną, kształtowaną oświadczeniami woli stron, nie zawiera elementu nieodpłatności. Umowa sprzedaży nie może być uznana za umowę darowizny. Natomiast kwestia wysokości ceny leży wyłącznie w gestii stron umowy sprzedaży.

Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, iż przedmiotowa umowa sprzedaży nieruchomości nie jest objęta zakresem przedmiotowym ustawy o podatku od spadków i darowizn.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.