Obowiązek wykazania w remanencie likwidacyjnym-nieruchomości gruntowych.

UZASADNIENIE

W dniu 3 grudnia 2010 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku ujęcia w remanencie likwidacyjnym nieruchomości gruntowych.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Na podstawie wpisu do działalności gospodarczej, jako osoba fizyczna prowadzi Pan działalność gospodarczą i jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. W latach poprzednich zakupił Pan, na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej, dwie niezabudowane nieruchomości gruntowe, od zakupu których odliczył podatek naliczony. Aktualnie jedna z nieruchomości wykorzystywana jest przez Pan dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej, a druga w ramach działalności jest wynajmowana. Z różnych powodów rozważa Pan możliwość likwidacji działalności gospodarczej (wykreślenie z ewidencji działalności gospodarczej). Jednakże, nadal zamierza Pan wynajmować przedmiotowe nieruchomości, ale już jako majątek własny. Wynajem ten będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w opisanej sytuacji będzie Pan zobowiązany - w myśl art. 14 ust. 5 w związku z art. 14 ust. 1 pkt 2 ustawy - ująć w remanencie likwidacyjnym i opodatkować przedmiotowe nieruchomości gruntowe...

Pana zdaniem, w sytuacji gdy po zakończeniu działalności gospodarczej, dalej będzie Pan wynajmował składniki majątkowe zakupione w ramach działalność gospodarczej, a wynajem ten (już ?prywatny?), będzie opodatkowany podatkiem VAT, to nie będzie Pan miał obowiązku ujmowania w remanencie likwidacyjnym i opodatkowania opisanych nieruchomości gruntowych. Powołany art. 14 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług nakazuje bowiem sporządzenie i opodatkowanie remanentu likwidacyjnego tylko wtedy, kiedy podatnik zaprzestanie wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu. W powołanym przepisie nie używa się sformułowania ?likwidacja działalności gospodarczej?. A zatem, uważa Pan, iż z uwagi na fakt, że nadal będzie Pan wykonywał czynność opodatkowane (wynajem nieruchomości), przepis ten nie będzie miał zastosowania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług ( Dz. U. z 2004 r. nr 54, poz. 535 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie z treścią art. 14 ust.1 ustawy opodatkowaniu podatkiem podlegają towary własnej produkcji i towary, które po ich nabyciu nie były przedmiotem dostawy, w przypadku:

1. rozwiązania spółki cywilnej lub handlowej niemającej osobowości prawnej,
2. zaprzestania przez podatnika, o którym mowa w art. 15, będącego osobą fizyczną wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu, obowiązanego, na podstawie art. 96 ust. 6 do zgłoszenia zaprzestania działalności naczelnikowi urzędu skarbowego.

W myśl art. 14 ust. 4 ustawy powyższy przepis stosuje się do towarów, w stosunku do których przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. W takim przypadku zgodnie z art. 14 ust. 5 ustawy podatnik jest zobowiązany sporządzić spis z natury towarów na dzień zaprzestania wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu.

Na mocy art. 15 ust. 1 powołanej ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza ? stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy ? obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Pod pojęciem towaru zgodnie z uregulowaniami art. 2 pkt 6 ustawy rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie o podatku od towarów i usług różni się od definicji działalności gospodarczej zawartych w ustawie z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (t. j. Dz. U. z 2007 r. Nr 155, poz. 1095 ze zm.), w ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 r. ? Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz w innych ustawach podatkowych. Powyższa definicja ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem ?podatnik? wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

W myśl art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Tak więc najem jest umową dwustronnie obowiązującą i wzajemną; odpowiednikiem świadczenia wynajmującego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie najemcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu.

Zatem, biorąc pod uwagę powyższe przepisy należy stwierdzić, że najem jako usługa, wypełnia określoną w art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług definicję działalności gospodarczej, jeżeli wykonywany jest w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W konsekwencji najem nieruchomości stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ww. ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy.

Zgodnie z art. 96 ust. 6 ustawy jeżeli podatnik zarejestrowany jako podatnik VAT zaprzestał wykonywania czynności podlegającej opodatkowaniu, jest on zobowiązany zgłosić zaprzestanie działalności naczelnikowi urzędu skarbowego.

Zatem obowiązanym do dokonania spisu z natury towarów, o którym mowa w art. 14 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług jest podatnik w rozumieniu art. 15 ww. ustawy, który zaprzestał wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT. Nie dotyczy to jednak tych podatników, którzy zaprzestali wykonywania jedynie niektórych czynności opodatkowanych.

Jak wynika ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku Wnioskodawca będący czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług ma zamiar ograniczyć zakres prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej (wykreślenie z ewidencji działalności gospodarczej), a następnie świadczyć jednak usługi najmu dwóch nieruchomości gruntowych (zakupionych w latach poprzednich na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej).

Biorąc pod uwagę przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz treść powołanych przepisów stwierdzić należy, iż ograniczenie zakresu prowadzonej przez Pana jako podatnika działalności gospodarczej, wymagające wykreślenia wpisu do ewidencji działalności gospodarczej nie jest równoznaczne z zaprzestaniem wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT w sytuacji, gdy zamierza Pan kontynuować wykonywanie czynności podlegających opodatkowaniu (tj. usług najmu nieruchomości gruntowych). Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że w opisanej sytuacji nie będzie miał Pan obowiązku ujmowania ww. nieruchomości w spisie z natury, o którym mowa w art. 14, a co za tym idzie nie będzie Pan zobligowany do opodatkowania tych składników majątku (nieruchomości), z uwagi na brak wypełnienia przesłanek zawartych w art. 14 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. W dalszym ciągu będzie Pan prowadził bowiem, zgodnie z art. 15 ust. 2 działalność gospodarczą i będzie podatnikiem podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.